به سوی فردا

قابل توجه رئیس محترم صدا وسیما

یکی از برنامه های تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری حضور یک نماینده از طرف آنها در برنامه تلویزیونی است تا به سوالات مجری در خصوص نامزد مربوطه پاسخ دهد. تاکنون در اکثر برنامه ها فرزند،همسر و یا برادر نامزدها شرکت کرده اند.  اکثر سوال ها مربوط می شود به زندگی شخصی، سوابق اجرایی و عملکرد نامزدها.واقعا چه لزومی دارد که من مخاطب بدانم فلان کاندیدا چه ورزشی وچه تفریحی دوست دارد، مشغولیتش تو خونه چیست، صله ی رحم میکند یا خیر، با نوه هاش بازی می کند یا نه؟  آقای دکتر عسگری، یعنی درد کشور با دانستن این موارد حل خواهد شد.  امان امان از دست صدا وسیما. !!!!! جناب عسگری رئیس محترم صدا وسیما، "مشک آن است که خود ببوید،نه آنکه عطار بگوید".هرکسی باید با عمل و رفتارش خوبی های خود را نشان بدهد نه آنکه آشنایان و وابستگان درجه یک از او تعریف کنند. "التماس تفکر" 

شعارهای انتخاباتی 

 یکی از شعارهای تبلیغاتی در مورد نامزدها در اکثر انتخابات، این دیالوگ معروف که او فردی است دلسوز،کاردان،متخصص،متعهد،صادق و از جنس خود مردم، حال سوال، پس چرا با این همه خصایص و وجنات، با روی کار آمدن یکی از آن نامزدها،  حال جامعه خوب نمیشود؟ پس به قول معروف، "یجای کار می لنگه"

به چه رئیس جمهوری نیاز داریم؟

در شرایط کنونی کشور به رئیس جمهوری نیاز دارد که بجای اینکه بخواهد نشان بدهد که فیلسوف و حکیم هست و در تمام حوزه ها اعم از اقتصاد،فرهنگ،جامعه شناسی و سیاست، دانش و اطلاعات لازم را دارد.  بتواند بستر سیاسی نقش آفرینی نخبگان علمی و دانشگاهی را فراهم نماید تا متخصصین امر در حوزه های مختلف  با استفاده از متد علمی و بروز شده، دیوار بین غنی و فقیر  در کشور را تا قبل از تبدیل شدن به دیوار چین و همچنین عدم اعتماد و نا امیدی بوجود آمده در بین افراد جامعه نسبت به همدیگر و آینده خودشان و از همه مهمتر فساد و اشرافی گری سیاسی را ازبین ببرد. بله، کشور به چنین رئیس جمهوری نیاز دارد. بسم ا.. این گوی و این میدان. 

باز انتخابات،بازهم وعده های شیرین و رویائی 

 با آغاز تبلیغات رسمی نامزدهای سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، همچون دوره های پیشین، شاهد ارائه وعده های شیرین و رؤیائی مانند افزایش چندین برابر یارانه،کمک هزینه ازدواج، کاهش تورم در ‌کوتاه ترین زمان ممکن و غیره از طرف کاندیدا های محترم هستیم. لازم است خدمت این دوستان یادآوری گردد که:

1- در سال 1400،بودجه کل کشور با 350هزار میلیارد تومان کسری مواجه است که  زحمت و تامین این کسری بر عهده یکی از شما عزیز خواهد بود. چنانچه منبع تأمین آنرا شناسایی نموده اید، شایسته است صادقانه به آگاهیِ آنان که به رأی شان نیاز دارید برسانید و در برابر این پرسش که اگر صاحب چنین اشراف، توان،  یا تخصص بودید چرا بعنوان یک صلاحیت دار ( از سوی شورای نگهبان) و بعنوان یکی از مسئولین این نظام، توان یا ایده خود را در اختیار مسئولان و سیاستگزاران قبلی نگذاشتید؟

2- فروش نفت که اساسی ترین و مهمترین منبع درآمدی کشور می باشد به دلیل تحریم ها با چالشی (اگر نگوئیم مهلک) اساسی مواجه است. این یعنی نمودار نبض خزانه، در حال تغییر شکل دادن از حالت سینوسی، به خط افقی ممتد است. آیا متوجه هستید که این امرچه معنا و عوارضی دارد؟

3- دولت فعلی در پرداخت همین میزان یارانه در هر ماه با دغدغه های فراوانی در تامین منابع روبرو بوده و به هر ترفندی دست میزد ( حتی اگر شده از یک جیب یارانه بگیران برداشته و به جیب دیگرشان بگذارد.) یادتان که نرفته است! اگر قرار است افزایشی در مبلغ میزان یارانه صورت بگیرد،آیا منابع تامین این افزایش را شناسایی کرده اید؟ از طرفی اساسا پرداخت یارانه، معنائی جز وجود ناعدالتی، فاصله طبقاتیِ ژرف، و فقر ندارد، چرا به ریشه کن کردنٍ این معضلات اجتماعی و اقتصادی برنامه ای ارائه نمی دهید؟

4- خسارات کرونا و خسارات سنگین مالی ناشی از تحریم ها، نیز خسارات ناشی از سوء استفاده ها، اختلاس ها و ... کمر نه تنها اقتصاد، حتی فرهنگ کشور را خم ، باور ها و اعتماد هارا سست، و سلامت روانی جامعه را متزلزل و دلواپس نموده، که هنوز هم به دلیل وجود ابهام در سرانجام بیماری و... استمرار دارد قطعا تخصیص منابع برای مبارزه با این بیماری به خصوص تهیه واکسن،فشار مضاعفی را به خزانه وارد کرده و خواهد کرد. که می بایست مد نظر آقایان کاندیداها باشد که زیاد در مسیر وعد وعیدهای مالی، مانور نفرمایند.

5- نباید فراموش کرد که سیاست های  تکلیفی دولت ها به نظام بانکی به عبارت ساده پدر بانک ها (و بانک ها نیز متقابلاً پدر مردم )را درآورده است. طوری که اگر بخواهیم بر اساس عملکرد و صورت های مالی سالانه بانک ها بطور واقعی بررسی کنیم،90 درصد بانک ها ( و بالتبع 90 درصد مردم) زیان ده و چه بسا ورشکسته خواهند بود . لذا به حساب و امید خزانه بانکها نیز نبایستی زیاد دل بست و به دیگران وعد وعید دارد.

دوستان حال اقتصاد خوب نیست و برای خوب کردن حال اقتصاد کشور حرکت در مسیر اصولی و علمی لازم است، نه دادن وعده های غیر کارشناسی که نبض اقتصاد را نامنظم می کند که احتمال دارد،منجر به ایست قلبی اقتصاد گردد که آنوقت قابل احیاء نخواهد بود.

" التماس تفکر، صداقت، احساس مسئولیت، و وفا به عهد"

چالشی بنام سالمندی

آنتونی هاپکینز درآستانه سن 85سالگی با هنرمندی اعجاب انگیز خود در فیلم "پدر" توانست جایزه اسکار2021 را کسب نماید. فیلم"پدر" در ژانر اجتماعی و جامعه شناختی به موضوع سالمندی و مشکلات و چالش های خانواده های وخود فرد سالمند به زیبای هر چه تمام پرداخته است. دیدن این فیلم مهیج برای همه ی خوانندگان توصیه میگردد. پدیده سالمندی و پیری جمعیت در سال های نه چندان دور، کشور را از حیث شاخص های اجتماعی و اقتصادی، به شدت تهدید خواهد کرد.برای عبور از بحران های اجتماعی اعم از سالمندی و سایر شاخص هایی که یک پای آن مربوط به افراد جامعه می باشد ارائه آموزش مهارت های ده گانه زندگی از ضروریات است. مهارت های ده گانه زندگی برابر تعریف سازمان بهداشت جهانی،" مجموعه ای از توانمندیهای است که یادگیری آنها به سازگاری ،رفتارهای مثبت ، مفید و سازنده منجر می شود و فرد با یادگیری آن می تواند به طور موثر با چالش های روبروی زندگی خود مقابله کند" مهارت های ده گانه زندگی عبارتند از:

1- حل مسئله

2- تفکر نقادانه

3- مدیریت احساسات

4- مهارت های ارتباطی

5- همدلی

6- تصمیم گیری

7- تفکر خلاقانه

8- مدیریت استرس

9- مدیریت رابطه

10- خود آگاهی

به عبارت دیگر اگر متولی امر معلوم ومشخص باشد می بایست برای تمامی ادوار زندگی افراد جامعه از کودکی تا قبل از شروع سالمندی، دوره مهارت های ده گانه،برنامه ریزی و اجرا گردد. آنهم به صورت کاربردی نه صرفا برای ارائه آمار عملکرد به مافوق، که در این صورت میتوان امیدوار بود که افراد جامعه با کمترین چالش و مشکلات،خواهند توانست برهه های زندگی از جمله دوره سالمندی را سپری نمایند. انتقال مهارت های ده گانه زندگی در مراحل مختلف زندگی مساویست با افزایش بهداشت روانی افراد جامعه و این یعنی بالا رفتن امید به زندگی و النهایه تجربه زندگی کردن به جای زنده بودن. 

زنده ایم، ولی زندگی نمی کنیم!

زنده بودن، لازم است؛ اما کافی نیست. باید زندگی کرد. خیلی از آدم ها فقط زنده اند و نفس می کشند؛ ولی این کافی نیست. حیوانات هم زنده اند و نفس می کشند. زندگی، یعنی حرکت به جلو. کسانی زندگی می کنند که در طول زندگی خودشان دائم در حال سیر و حرکت تکاملی هستند و هر روزشان با روز قبل فرق می کند و هر روزی که می گذرد، عالم تر، تواناتر، با فضیلت تر و با اراده تر می شوند و همیشه در حال رشد و شکوفایی استعدادهای خودشان هستند. زنده بودن با سکون شخصیت هم سازگار است؛ ولی کسی که واقعاً زندگی می کند، سکون و درجا زدن، برایش معنا ندارد. او از هر دقیقه و ثانیه عمرش، برای یاد گرفتن، رشد کردن و بزرگ شدن، استفاده می کند و برای عمرش، ارزش قائل است .

زنده بودن با زندگی کردن، فرق دارد. زنده بودن، مقدمه زندگی کردن است. انسان با زنده بودن، عمرش را مصرف می کند، ولی به مقصد نمی رسد، آن چه هدف زندگی را محقق می کند، زندگی کردن است.

ما اغلب زندگی خود را به فراهم ساختن اسباب زنده بودن و حیات، می گذرانیم و متوجه نیستیم که تمام تلاشی که می کنیم، مقدمه سروسامان بخشیدن به زندگی است؛ نه خود زندگی.

زنده بودن و زندگی کردن، هر دو جنبش هایی حیاتی اند؛ اما اگر این جنبش، همراه با رشد و کمال معنوی باشد، زندگی کردن تحقق می یابد وگرنه، تنها جنبشی برای زنده ماندن است و بس.متأسفانه باید اعتراف کنیم که ما از زندگی دور شده ایم و تمام همتمان این است که فقط زنده بمانیم. ما پیشرفت و تکاملی نداشته ایم. مفهوم توسعه و پیشرفت، این نیست که ما تنها در جنبه های مادی و طبیعی زندگی پیشرفت کنیم؛ بلکه پیشرفت آن گاه محقق می شود که روح انسان در مسیر انسانیت و خدایی شدن پیش برود.

 نویسنده: سید مصطفی علم خواه

  # هر هفته_ الف _ب_ ایران

پویش افتتاح طرح های بزرگ و مهم آب و برق در کشور، توسط وزارت نیرو که از سال 1398آغاز شده و تاکنون نیز ادامه دارد بیش از 300طرح نیروگاهی با اعتبار چندین میلیارد تومان افتتاح شده است.  با این حال دیروز در اکثر استانها شاهد قطعی مداوم  وچندین ساعته برق آنهم با فواصل مختلف زمانی بودیم که زندگی عادی مردم و کسب و کارها را به کل مختل کرد. حال سوال اینجاست که پس چرا با این همه افتتاح در قالب پویش الف_ ب_ ایران،باز شاهد قطعی برق به این شکل در کشور هستیم؟ پس حاصل و نتیجه اینهمه افتتاح و افزایش ظرفیت تولید برق در کشور،کجاست؟ آقایان بهتر است بدانند، صرفه جویی مصرف انرژی توسط شهروندان یک طرفه قضیه است و مدیریت کلان صنعت برق طرف دیگر، هر کدام می بایست به وظیفه خود عمل کنند. تفاوت این دو در این است که وزارت نیرو باید سیاست گذاری و مدیریت خود را در راستای تامین انرژی، بدون لحاظ نمودن صرفه جویی از سوی مردم، انجام دهد و به قول معروف "بیشتر از خودش مایه بزاره تا مردم"!!!

"التماس تفکر"

هشدار جدی

هرچه در جامعه تقاضا برای یک کالا و خدمات از عرضه آن کالا و خدمات بیشتر باشد، احتمال سوءاستفاده و کلاهبرداری در ارتباط با آنها(کالا و خدمات) در جامعه توسط برخی افراد سودجو و کلاهبردار با ترفندها و شیوه های مختلف، افزایش می یابد. جستجوی شغل و کاریابی با توجه عدم ایجاد فرصت های شغلی متناسب با عرضه نیروی کار از این قضیه مستثنی نبوده، طوریکه در سال های اخیر تعداد قابل توجهی از جویندگان کار توسط افراد سودجو و شیاد مورد کلاهبرداری قرارگرفته و حتی در دام تبهکاران حرفه ای نیز افتاده اند و تاکنون از سرنوشت ها آنها خبری در دست نمی باشد. لذا لازم و ضروری است همه جویندگان کار به محض مراجعه به سایت های مجازی و دفاتر کاریابی های غیردولتی برای پیدا کردن شغل و همچنین تماس های ناشناس مبنی بر اعزام نیرو به خارج از کشور و یا اشتغال در سایر استانها و موارد مشابه،قبل از هرگونه اقدام با مراجعه به نزدیک ترین اداره تعاون،کارو رفاه اجتماعی شهرستان محل زندگی خود در خصوص صحت و سقم مراکز کاریابی(فیزیکی – مجازی) اطلاعات لازم را کسب و بعدا نسبت به واریز مبلغ و سایر موارد با اطمینان خاطر اقدام نمایند.طبق قانون هرگونه فعالیت بدون اخذ مجوز از اداره تعاون،کار ورفاه اجتماعی محل فعالیت غیرقانونی بوده و پیگرد قانونی دارد. مراقب افراد کلاهبردار و متقلب باشیم.

جمعیت(افرادی که در یک مکان و زمان با هم زندگی می کنند)

در مباحث مدیریت توسعه و پیشرفت در ابعاد مختلف اجتماعی،اقتصادی،سیاسی و فرهنگی، جمعیت، از یک سو، هدف توسعه و پیشرفت است و از سویی دیگر ابزار توسعه و پیشرفت محسوب میشود. وقتی  میگوئیم هدف،یعنی تمام تلاش ها برای پیشرفت و رفاه جمعیت  است. و وقتی میگوئیم ابزار توسعه، یعنی بدون حضور و مشارکت عالمانه جمعیت در حوزه های مختلف، توسعه و پیشرفت حاصل نخواهد شد.  به عبارت دیگر جمعیت، یکی از ارکان مهم و تصمیم ساز در رشد و بالندگی قلمداد میگردد. جمعیت  زمانی  تاثیرگذاری مثبتی در رشد،توسعه و ترقی محل زندگی خود خواهد داشت که:

-) ازآرامش فکری و بهداشت روانی کامل برخوردار باشد.

-) به راحتی بتواند نیازهای اولیه و ثانویه خود را رفع نماید. 

-) دغدغه ای در زندگی  بویژه در موضوع معیشت و درآمد، نداشته باشد.

 -)از امنیت در تمامی حوزه ها برخوردار باشد.

-) اعتماد عمومی بین جمعیت، جاری و ساری باشد.

-)جمعیت به سوی دانایی محوری حرکت کند.  

-)  عدالت اجتماعی به معنای واقعی کلمه وجود داشته باشد.

 حال سوالی که پیش می آید این است که  حاکمیت و دولت ها تا چه حد توانسته اند زمینه و بستر حضور آگاهانه و عالمانه جمعیت، برای اثربخش بودن در توسعه و پیشرفت کشور را فراهم نمایند؟ متاسفانه نتایج حاصل ازبررسی شاخص های جمعیتی از جمله بالا بودن نرخ ازدواج بین جمعیت مجرد ها، بالا بودن نرخ بیکاری بین جمعیت دانشگاهی، افزایش فرار مغزها بین جمعیت متخصصین و افزایش خط فقر در بین جمعیت دهک های پائین، خبر از حال ناخوش جمعیت دارد.

30 اردیبهشت روز # ملی# جمعیت مبارک

چند نکته در خصوص ماجرای قتل بابک خرمدین

ماجرای قتل بابک خرمدین توسط والدین خود همانند سایر پروند های جنایی اتفاق افتاده دردناک و رازآلود است و چندین روز هست که جامعه را به شوک عمیق فرو برده است.آنچه این پرونده قتل و جنایت فجیع را نسبت به سایر پروندهای جنایی،متمایز کرده، هدف قرار گرفتن کانون خانواده و کارکرد های آن است. کانونی که همه ی افراد و اعضای خانواده آن را معمن آرامش و تکیه گاه خود میدانند و در شرایط سخت زندگی به آن پناه می برند. هرچند که گمانه زنی های مختلفی این روزها در خصوص این پرونده در سطح جامعه و فضای مجازی مطرح شده و کماکان نیز ادامه دار میباشد. ولی کشف حقیقت ماجرا و دلایل بروز و ظهور این پرونده خانواده کش،برعهده مراجع قضایی و انتظامی است که امیدواریم هرچه زودتر به ایستگاه آخر خود برسد. اما در ارتباط با این ماجرای تلخ و باورنکردنی، ذکر چند نکته، مهم و ضروری بنظر میرسد:

1- جایگاه و مقام والای خانواده و در راس آن والدین هرگز با چنین اتفاقاتی تضعیف نشده و نخواهد شد. چرا که ایثارگری و از خود گذشتگی پدر و مادر در حق فرزندان خود اعم از دختر و پسرآنقدر بیشمار و غیرقابل اندازه گیری است که مقام و ارزش خانه و خانواده به هیچ عنوان با چنین وقایع و اعمال غیرانسانی  زیر سوال نخواهد رفت. نمونه های فداکاری و از خود گذشتگی والدین از صدر اسلام تاکنون برای همه خوانندگان واضح و روشن است و نیاز به توضیح بیشتر احساس نمی شود.

2- علیرغم اینکه والدین تحت هر شرایطی مدافع فرزندان خود بوده و هستند. ولی نباید از این مسئله مهم غافل شد که در سال های اخیر کارکرد و نقش والدین به جهت تغییرات بوجود آمده در جامعه از ابعاد مختلف اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی نسبت به گذشته متفاوت شده است. به گونه ای که در شرایط کنونی جامعه، وظایف و کارکرد های خانواده های ایرانی بجای اینکه با بزرگتر شدن فرزندان کاهش یابد،شوربختانه در حال افزایش است. این ازدیاد نقش والدین در قبال فرزندان خود ازیک طرف و شرایط اقتصاد خانواده ها از سوی دیگر باعث افزایش فشار به والدین شده است. به عبارت دیگر شرایط حاد اقتصادی واجتماعی موجود در جامعه طوری است که خانواده ها بویژه آنهایی که در دهک های پائین جامعه زیر فشار اقتصادی شدید قراردارند مثل سال های گذشته ازآرامش و بهداشت روانی نسبی برخوردار نیستند. قطع به یقین چنین شرایطی در صورت استمرار باعث بروز زمینه های اختلافات خانوادگی خواهد شد که با توجه به متفاوت بودن تاب آوری و عکس العمل خانواده ها به این چالش ها، بروز و ظهور هرگونه رفتار و اقدام نابهنجار دور از انتظار نمیباشد.

3- زمانیکه نهادهای عمومی و دولتی در جامعه در انجام کارکرد ها و وظایف خود با چالش و مشکلات فراوانی روبرو و به درستی قادر به نقش آفرینی نیستند، ناخواسته کارکرد نامناسب نهاد های حاکمیتی بویژه در حوزه های آموزش و پرورش و اقتصاد  به خانواده ها منتقل و باعث ایجاد مشکلاتی دوچندان برای آنها میگردد.به عنوان مثال: وقتی که دولت ها به دلایل مختلف اقتصادی،توان و قدرت ایجاد فرصت های شغلی متناسب با عرضه نیروی کاررا ندارند،جامعه با پدیده بیکاری مواجه میشود. در چنین شرایطی فرزندان تا یافتن شغل و یا کار که زمان آن با توجه به اوضاع موجود کشور نیز طولانی می باشد به اجبار از بعد اقتصادی به خانواده های خود وابسته میگردند در نتیجه آن کارکرد و وظایف خانواده ها افزایش پیدا می کند. این یعنی افزایش هزینه خانواده در مقابل درآمد کم. حال اگر رفع مسائل ازدواج و تامین مقدمات مسکن که جزء وظایف حاکمیت نیز هست به کارکردهای دیگر خانواده ها اضافه گردد، مدیریت اینهمه فشار به والدین با شرایط اقتصادی خانواده ها که اکثرا مزد بگیر هستند بسیار سخت و گاها غیرممکن خواهدبود که میتواند زمینه پیدایش اختلافات و بگومگو های خانوادگی را بدنبال داشته باشد که با استمرا چنین شرایطی پیامد های خوبی برای جامعه در درازمدت پیش بینی نمی شود.

4- چنین اتفاقاتی بیشتراز آنکه برای خانواده ها زنگ خطر باشد،زنگ خطری است برای دولت ها برای انجام درست کارکرد های خود در زمینه های فرهنگی،اقتصادی واجتماعی در راستای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی خانواده ها با هدف کاستن از کارکرد های خانواده در قبال فرزندان خود. هرچه دولت ها بتوانند با تورم و گرانی مبارزه کنند. هرچه دولت ها بتوانند با تسهیل شرایط اقتصادی فرصت های شغلی بیشتری در جامعه ایجاد کنند. هرچه دولت ها بتوانند مسکن ارزان قیمت ساخته ودر اختیار جوانان قرار دهند، ضمن اینکه آرامش به سطح خانواده ها باز میگردد تا حدود قابل توجهی از بروز اختلافات خانوادگی که میشود گفت زمینه ساز جرم و جنایت در جامعه هست به میزان قابل توجهی کاسته خواهد شد.

نباید فراموش کرد که بنابه گزارش سرپرست دادسرای جنایی تهران والدین بابک خرمدین هنگام قتل دارای جنون روانی و فکری نبوده اند( منبع خبرگزاری ایسنا) در صورت صحت کامل این موضوع میشود گفت: که زنگ خطر به آژیر خطر تبدیل شده است. فلذا تکرار چنین اتفاقاتی در آینده، دور از انتظار نخواهد بود. امیدواریم با کارکرد مناسب دولت ها و در ادامه خانواده ها، شاهد چنین مواردی نباشیم.