به سوی فردا

در عجبم از سه چیز:

1- بعد از 90 روز از کار دولت، علیرغم معیار های مخالفت نمایندگان با اولین گزینه معرفی شده برای وزارت آموزش و پرورش، دوباره برای بزرگترین وزارتخانه زیربنایی و سرمایه ساز از بعد نیروی انسانی،  فردی معرفی میشود که هیچگونه سابقه و فعالیت فرهنگی در زمینه تدریس و مدیریت نداشته و از همه سوال برانگیزتر مدرک تحصیلی غیر مرتبط وی می باشد. یعنی تکرار دوباره اشتباه در این شرایط حساس

2- از 260 نماینده مجلس حاضر در جلسه رای اعتماد به دومین گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش،115 نفر رای موافق داشتند. یعنی این بزرگواران رای به سپردن سکان کشتی در این دریای پرتلاطم به ناخدایی داده اند که تاکنون روی دریا را تجربه نکرده است.

3- در ماجرای رای اعتماد به گزینه آموزش و پرورش آنچه از همه تعجب آور بود،رای ممتنع5 نفر از نمایندگان به بزرگترین وزارتخانه انسان سازاست.به عبارتی برای این عزیزان اهمیت نداشته که چه کسی با چه سابقه و تجربه ای، سکاندار بزرگترین کشتی حامل انسان های آینده ساز،باشد. التماس تفکر 

طنز تلخ،کَس بازی

جناب ،ما هم داماد کَسی هستیم.حال گناهمان چیست که کَس ما،کَسی را ندارد که کسانی را بشناسد که بتواند برای کَس ما کاری انجام دهد تا داماد( منِ نوعی) برسم به صندلی ریاست. تنها کَس ما خداست که قربانش برم علیرغم اینکه همه ی کَس های دنیا را ساخت و پرداخته کرده است از بخت بد ما در این زمان کَس بازی، کلا با این جنس کار مخالف است. لذا منِ دادماد، که پدر زنم کَسی را ندارد باید با این نداری خود بسوزم و بسازم. مگر اینکه شرع اجازه دهد که در ادامه، داماد کَسی شوم که تخصصش در علم  کَس بازی است. البته اینهم جرات میخواهد که اعتراف می کنم من صاحب این قدرت و دانش لدنی نیستم. با این اوصاف باید به  کَس های بی کَس خود قانع باشم و به اجبار  امید ببندم به "ضرب المثل  از این ستون با آن ستون فرجی هست" تا شاید اتفاقی بیافتد. الله اعلم