به سوی فردا

آمار، جهت نمای توسعه پایدار

اهمیت دسترسی به آمار و اطلاعات به روز، هدف دار و همه جانبه نگر در پشتیبانی از مراجع کلان تصمیم سازی و تصمیم گیری بر کسی پوشیده نیست. تهیه چنین آمار و اطلاعاتی به منظور ارزیابی و هدایت مستمر سیاست های در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و یا فرهنگی، برای هر سازمان و مدیر موفقی یک مزیت انگار ناپذیر و بی بدیل به شمار می رود. از سوی دیگر، هزینه و زمان قابل توجهی که برای تهیه، پالایش، تحلیل و تنظیم آمار صرف می شود، محدودیت مهمی برای استفاده از آمار محسوب می گردد.

متأسفانه امروزه آمار به روز و قابل اعتمادی از متغیر های کاربردی در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در کشور وجود ندارد. در صورت وجود نیز اولاً) مربوط به ده یا 5 سال گذشته می باشد. دوماً) به قاطعیت نمی توان به درستی آمار مورد نظر استناد کرد. در ادامه به تعدادی از اینگونه آمارها با نگاه تحلیلی اشاره میگردد:

1-    از کل جمعیت استان برابر سرشماری سال 1390 مرکز آمار ایران ،تعداد 1783 نفر تابعیت خارجی دارندکه ازاین تعداد، 1111نفر افغانی، 125 نفر عراقی، 67 نفرپاکستانی، 13 نفر ترکیه ای، 151 نفر سایر کشور و 316 نفر اظهار نشده می باشدکه با توجه به پیگیریهای صورت گرفته از مراجع ذیربط در خصوص صحت سقم اطلاعات فوق، تاکنون نتیجه بخش نبوده و حتی دستگاههای متولی ساماندهی اتباع خارجی استان وجود چنین آمار ی را تائید نمی کنند.

2-    برابر گزارش نتایج آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران بین سالهای 1390 الی 1391، تعداد 40468 شغل در استان ایجاد شده و جویندگان کار در آنها مشغول به کار شده اند. این موضوع به دودلیل قابل قبول نمی باشد. اولاً) نتایج سرشماری سال 1390 استان نشان می دهد که در طول 5 سال گذشته از سال 1385 الی 1390، نه تنها شغلی در استان ایجاد نشده بلکه تعدادی از شغلها نیز از بین رفته است. ثانیاً) در سالهای مورد بحث رشد اقتصاد کشور و به تبع آن استان منفی بوده، بنابراین در چنین شرایطی امکان ایجاد شغل به تعداد 40468 نفر غیر کارشناسی و غیر منطقی به نظر می آید.

3-    بطور متوسط ولادت ثبت شده در سامانه ثبت احوال استان بین سالهای 1385 الی 1390، تعداد 105 هزار نفر می باشد و از طرفی بین این سالها تعداد 30 هزار واقعه مرگ در سامانه مزبور ثبت شده است. ما به التفاوت این دو واقعه حیاتی 75 هزار نفر می باشد یعنی به عبارت دیگر، 75 هزار نفر به جمعیت استان اضافه شده است. این در حالی است که برابر سر شماری سال 1390 تعداد 20 هزار نفر به جمعیت استان اضافه گردیده است. شاید علت این امر مهاجرت به خارج استان عنوان گردد و در مقابل باید گفت برابر آمار سرشماری سال 1390، تعداد 70 هزار نفر وارد استان شده اند. علی هذا در این خصوص قضاوت را به خود خوانندگان محترم واگذار می کنیم.

حال این سؤال مطرح میگردد که علت ارائه اینگونه آمارهای متفاوت و تا حدودی غیر قابل اعتماد چیست؟ به نظر بنده علل را در عوامل زیر میتوان جستجو کرد:

1.     عدم جمع آوری آمار و اطلاعات درست و صحیح.

2.     عدم مراجعه آمارگیران به برخی از مناطق.

3.     نبود تخصص لازم در بین آمار گیران.

4-    عدم تعهد لازم در بین آمارگیران برای اینکارکه به دلیل نداشتن شغل، به ناچار به این کار روی آورده اند. فلذا به آن به عنوان یک شغل پایدار نگاه نمی کنند.

5-    نداشتن امنیت شغلی و حمایت های بیمه ای باعث کاهش کارایی و اثربخشی آنها میگردد.

6-    دستی بودن فرایند جمع آوری اطلاعات از خانوارها.

7-    نبود فرهنگ لازم در بین خانواده ها در پاسخگویی به سؤالهای آمارگیران .

بنابراین تا زمانی که برای اصلاح و رفع مسائل و مشکلات قید شده توسط متولیان امر برنامه ریزی نگردد نمی توان به درونمای صحت و سقم آمارو اطلاعات در کشور و استان امیدوار بود. علی ایحال دو پیشنهاد زیر جهت کارسازی در امور مطرح میشود:

1.     اصلاح فرایند جمع آوری اطلاعات سرشماری کشور از دستی به صورت الکترونیکی که در این حالت میتوان در فواصل زمانی، آمار و اطلاعات به روز شده را در تصمیم گیری ها لحاظ کرد.

2.     استفاده از نیروهای متخصص، متعهد در امر سرشماری و سایر آمارهای جمعیتی و عدم استفاده از نیروهای شرکتی و قراردادی در مراحل مختلف آمارگیری.

برند (BRAND) چیست؟

در میان چندین هزار محصولی که در طول تاریخ و به ویژه درعصر صنعتی اختراع، ابداع و ایجاد شده تعداد محدودی توانسته اند نه تنها در بازار داخلی بلکه در عرصه های جهانی نیز نفوذ و حضور پایدار بیابند. علاوه بر فاکتورهایی چون کیفیت، قیمت و خدمات پس از فروش ارزش اعتباری و اجتماعی خاص و غیرسرمایه ای و غیرسخت افزاری این گونه کالا و خدمات موجب گردیده که اصطلاحا آنها را « برند» بنامند. بطور خلاصه برند دارایی نامشهود( نهفته) یک محصول یا یک خدمتی می باشد که شامل پارامترهای زیادی از جمله نام ، اصطلاح ، علائم ، نماد، آرم، طرح، سابقه ذهنی مشتریان و مصرف کنندگان ، ماندگاری در بازار، اصالت (کپی صرف نبودن) ، و داشتن اعتماد و اعتبار ماندگار نزد مشتریان می باشد.

برند مختص سازه و کالا نمی باشد بلکه خدمات از نوع بانک، بیمه، مقوله مدیریت و سیستم های پولی و نرم افزاری را نیز در بر می گیرد.

محصولی را می توان برند نامید که از ارزش اعتباری و اجتماعی بالا برخوردار باشد و با رعایت اصول متنوعی که منجر به رضایت مستمر مشتریان می شود، اعتماد بازار مصرف را به خود جلب کرده باشد.

کیفیت و ثبات کیفی، قیمت مناسب و نوسان پایین آن، دسترسی آسان به خدمات بعد از فروش، عدم نگرش سودآوری صرف مالکین در عرصه عمومی محصول وبه طور کلی توانمندی و صداقت حرفه ای دست اندرکاران می تواند محصولات را به یک برند تبدیل نماید.

از21 برند خوشنام در جهان 12 برند آمریکایی، 3 مورد ژاپنی، 3 مورد آلمانی و بقیه متعلق به سایر کشورها می باشند. ارزش برند کوکاکولا درسال 682009 میلیارد، کوکاکولا 32 میلیارد ، تویوتا 32 میلیارد، دایملز بنز 24 میلیارد، سامسونگ 17/5 میلیارد و فراری    3/5 میلیارد دلار بوده است.

بی تردید در هر سرزمین و بر مبنای مزیت های خدادادی و عمدتا اکتسابی و تحصیلی ، امکان بوجود آمدن برند وجود دارد و لیکن مستلزم آگاهی، مدیریت ، هدایت و پشتیبانی برای ایجاد برند می باشد.

در کشور عزیز ما ایران علیرغم اینکه زمینه ها و زیرساخت ها و استعدادهای زیاد، برای شکل گیری و شکل دادن به موضوع « برند» وجود دارد و لیکن بدلیل عدم نگرش سیستمی به این مقوله ارزشمند شاهد بی تدبیری ها فراوان و از دست رفتن فرصت های بیشمار در این زمینه می باشیم.

منبع : ماهنامه اتاق ایران / شماره های 46 و 47 / سال 1389

موضوع: نگرش مثبت

امروزه ثابت شده که کلمات منفی نیروی منفی به سمت شخص می فرستند و او را به سمت منفی و بیماری سوق می دهند؛ مثلاً وقتی به ما می گویند خسته نباشید در اصل خستگی را به یادمان می آورند و ناخودآگاه احساس خستگی می کنیم (روی خودتان امتحان کنید) اما اگر به جای آن از یک عبارت مثبت استفاده شود نیروی مثبت و سازنده به افراد هدیه می دهیم.مثال:

به جای "پدرم درآمد"؛ بگوییم: خیلی راحت نبود

به جای "خسته نباشید"؛ بگوییم: خدا قوت

به جای "دستت درد نکنه"؛ بگوییم:ممنون از محبتت- سلامت باشی

به جای "ببخشید مزاحمتون شدم"؛ بگوییم: ما خودمان مراحمیم. از این که وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم

به جای "لعنت بر پدر کسی که اینجا آشغال بریزد"؛ بگوییم: رحمت بر پدر کسی که اینجا آشغال نمی ریزد

به جای "گرفتارم"؛ بگوییم:  کارمندم .‌در فرصت مناسب با شما خواهم بود

به جای "دروغ نگو"؛ بگوییم: راست می گی؟ راستی؟

به جای "خدا بد نده"؛ بگوییم: خدا سلامتی بده

به جای "قابل نداره"؛ بگوییم: هدیه برای شما

به جای "شکست خورده"؛ بگوییم: با تجربه

به جای "مگه مشکل داری"؛ بگوییم: مگه مسئله ای داری؟

به جای "فقیر هستم"؛‌ بگوییم: ثروت کمی دارم

به جای "بد نیستم"؛ بگوییم:‌خوب هستم

به جای "به درد من نمی خورد"؛ بگوییم: مناسب من نیست

به جای "مشکل دارم"؛ بگوییم: مسئله دارم

به جای "جانم به لبم رسید"؛ بگوییم: خیلی راحت نبود

به جای "فراموش نکنی"؛ بگوییم: یادت باشه

به جای "داد نزن"؛ بگوییم: آرام باش

به جای "من مریض و غمگین نیستم"؛‌ بگوییم: ‌من سالم و با نشاط هستم

به جای "غم آخرت باشد"؛ بگوییم: شما را در شادی ها ببینم

منبع:وبلاگ اقای آزاد خانی

آیا روزی مقصر حوادث های عمومی که اذهان مردم راجریحه دار می کنند، مشخص خواهد شد؟

هر از گاهی شاهد حوادث تلخ غیرجنایی در سطح استانهای کشور هستیم و متاسفانه در این حوادث تعدادی از هموطنان عزیزمان جان خود را از دست می دهند. از جمله این حوادث میتوان به آتش گرفتن اتوبوس های مسافربری و باری در جاده ها، تصادف سرویسهای مدارس، سقوط هواپیما، خارج شدن قطار ازریل ، ریزش ساختمان به دلیل گودبرداری، غرق شدن افراد در دریاچه ها و رودخانه ها همانند حادثه اخیر دریاچه شورابیل اشاره کرد. در این حادثه ناگوار دودختر دانشجو در دریاچه شورابیل جان خود را از دست دادند و اگر کمک های فوری رهگذران نبود، تعداد کشته های این حادثه قطعا بیش از این تعداد نیز می رسید.

نقطه مشترک همه این حوادث عکس العمل سریع همه مسئولین حوادث غیرمترقبه کشور و به تبع آن استانها از جمله ریاست جمهوری، استانداری، فرمانداری، شهرداری، اورژانس، نیروی انتظامی و آتش نشانی و دستگاههای اجرایی ذیربط در رسانه های دیداری و شنیداری درهمان اوایل وقوع حادثه می باشدَ و هر کدام متناسب با نوع حادثه اتفاق افتاده، خواستار رسیدگی فوری به جزئیات حادثه و برخورد با عامل یا عاملان اصل حادثه می باشند.

اما بعد از یکی دو روز با فروکش شدن هیاهوهای اولیه حادثه کم کم اصل موضوع نیز به دست فراموشی سپرده میشود، گوئی اصلا اتفاق نیافتده است و خدای ناکرده بعد از وقوع حادثه جدید، دوباره روز از نو روزی از نو و جنجال رسانه ای دیگر و راه افتادن کار نوال برخورد می کنیم،برخورد می کنیم از سوی مسئولین امر در کشور دوباره نمایان می گردد. به نظر می آید این دو تسلسل تمامی نخواهد داشت. شاید علت اصلی آن به وجود دستگاههای اجرایی متنوع با شرح وظایف موازی هم ، ضعف قوانین موجود در این زمینه، عدم نظارت کافی از سوی متولیان امر، طولانی شدن فرایند رسیدگی به پرونده های حوادث ، عدم برخورد جدی با مقصران اولیه حادثه، عدم وجود اراده قوی برای برخورد قاطع و نهایتا وجود بوروکراسی شدید اداری، بر می گردد.

در پایان امیدواریم در صورت مشخص شدن نتیجه نهایی پرونده های حوادث های سال جاری وسالهای      گذشته، نسبت به اطلاع رسانی آن هر چند که به دلیل طولانی شدن فرایند رسیدگی، اصل حادثه از ذهن ها پاک شده است اقدام گردد. شاید نقطه عطفی باشد برای مسئولین و متولیان اجرایی کشور که متوجه باشند بالاخره با مقصر حوادث های کشور که اذهان عمومی را جریحه دار می کند برخورد میگردد . تا باشد در انجام وظایف خود که با جان و مال مردم عجین شده است، کوتاهی نکنیم.

بالاخره سفره هایمان امنیت غذایی دارند یاخیر؟

بحث افزودنی ها از جمله روغن پالم به محصولات لبنی یعنی شیر و ماست یکی از مباحث چالش برانگیز کشور در ماههای گذشته بود و در آن مقطع هیاهوی زیادی در این ارتباط در رسانه های دیداری و شنیداری به راه افتاد و مسئولین ذیربط نیزدرآن مقطع استفاده از روغن پالم در محصولات لبنیاتی پر چرب را تأئید کردند. با توجه به اینکه استفاده از روغن مزبور برای سلامتی افراد مضر می باشد از سوی مسئولین امر قولهایی داده شد که با متخلفین بویژه واحدهای تولید کننده لبنی که ازاین افزودنی و سایر افزودنی های غیر مجاز استفاده می کنند برخورد خواهند کرد. حتی یکی از مقام های ارشد وزارت بهداشت در اخبار 30/8 آن روزها عنوان کرد که تعدادی از واحدهای متخلف شناسایی شده که اسامی آنها متعاقباً اطلاع رسانی خواهد شد. هنوز هم منتظر آن خبر هستیم. شاید علت تأخیر یا عدم اطلاع رسانی احتمالاً سالم شدن محصولات تولیدی لبنی در سطح کشور بوده که مسئولین از اطلاع رسانی منصرف شده اند که البته منطق نیز چنین حکم می کند.

هفته گذشته بطور تصادفی در یکی از ادارات شهرستان اردبیل با فردی آشنا شدم که به تازگی از کار اخراج شده بود. علت اخراج خود را اینطور مطرح کرد که به عنوان مسئول آزمایشگاه یکی از واحدهای تولیدی لبنیاتی استان مشغول فعالیت بوده که به دلیل عدم تأیید فنی محصولات از باب سالم بودن آن، از کار بیکار شده است. متأسفانه ایشان به مسائلی در فرایند تولید محصولات لبنی در آن واحد اشاره می کرد که در صورت صحت آن مصرف لبنیات از جمله شیر و ماست باید از سبد غذایی خانواده ها حذف گردد. در غیر اینصورت در آینده سلامت افراد جامعه با چالش های بسیار جدی مواجه خواهد شد.

وی می گفت هنوز هم در اکثر واحدهای تولیدی لبنیات چه به صورت دستی و چه به صورت صنعتی با مقیاس زیاد از روغن پالم، سود سوزآور و نتامایسن استفاده میگردد. افزودنی هایی که به گفته او خطرات جبران ناپذیری را به تدریج بر سلامت مصرف کنندگان آن برجای می گذارد که ترمیم اثرات و عوارض آنها هم برای جامعه و هم برای فرد مستلزم صرف هزینه های بسیار زیاد و گاهاً غیر ممکن نیز می باشد.

حال این سؤال به ذهن متبادر میشود که آیا واقعاً مواد لبنیاتی که امروزه به وفور در سبد مصرفی خانواده ها قرار دارد، سالم است یا خیر؟! در صورت صحت گفته های قهرمان یادداشت ما که به خاطر اهمیت دادن به سلامت افراد جامعه استان در این شرایط بد اقتصادی شغل خود را از دست داده است، متوجه میشویم که هنوز در باب نظارت، برخورد جدی با واحدهای تولید کننده محصولات لبنی چه در سطح کشور و چه در سطح استان انجام نمی پذیرد و اقدام خاصی بعد از جنجالهای خبری ماههای گذشته، اتفاق نیافتاده است و به عبارت دیگر باید گفت: به غیر از قاتل نامرئی(سمco2) با قاتل نامرئی دیگری مواجه هستیم .

در پایان امیدواریم مسئولین و متولیان سلامت افراد جامعه نسبت به رفع دغدغه های عنوان شده که مدتها است ذهنها را به خود مشغول کرده است با اسناد و مدارک و تهیه مستندهای تلویزیونی در این خصوص اطلاع رسانی نموده و نسبت به رفع این دغدغه مهم  اقدام نمایند. همچنین از صدا و سیمای مرکز استان انتظار میرود به جای برخی از برنامه های بی محتوای خود با ورود جدی به این قضیه نسبت به اطلاع رسانی، شفاف سازی ذهن مخاطبان خود در این باب، رسالت اصلی خود را ایفاء نماید.

نگاه تحلیلی به تعریف شاغل ازدیدگاه مرکز آمارایران؟

یکی از مباحث آماری که همیشه چالش برانگیز بوده و می باشد، مفهوم کلمه شاغل است. به عبارت دیگر به چه کسی بویژه در بحث سرشماری ها شاغل گفته میشود. برابر تعریف مرکز آمار ایران تعریف شاغل به شرح ذیل است:

تمام افراد 10 ساله و بیش تر که در طول هفته مرجع( یعنی هفته قبل از آمارگیری) طبق تعریف کار، حداقل یک ساعت کار کرده و یا بنابه دلایلی به طور موقت کارشان را ترک کرده باشد، شاغل محسوب می شوند. شاغلان به طور عمده شامل دو گروه مزد و حقوق بگیر و خود اشتغالان می شوند. ترک موقت کار در هفته ی مرجع با داشتن پیوند رسمی شغل برای مزد و حقوق بگیران و تداوم کسب و کار برای خود اشتغالان به عنوان اشتغال محسوب می شود. افراد زیر نیز به لحاظ اهمیتی که در فعالیت اقتصادی کشور دارند از نظر مرکزآمار ایران، شاغل محسوب می شوند.

·        افرادی که بدون دریافت مزد برای یکی از اعضاء خانوار خود که با وی نسبت خویشاوندی دارند، کار می کنند( کارکنان فامیلی بدون مزد)

·        کارآموزانی که در دوره ی کارآموزی فعالیتی در ارتباط با فعالیت مؤسسه ی محل کارآموزی انجام می دهند. یعنی مستقیماً در تولید کالا یا خدمات سهیم هستند، فعالیت آن ها کار محسوب می شود.

·        محصلانی که در هفته مرجع مطابق تعریف، کار کرده اند.

·        تمام افرادی که در نیروهای مسلح به صورت کادر دائم یا موقت خدمت می کنند.( نیروی های مسلح شامل پرسنل کادر، درجه داری و سربازان وظیفه نیروی انتظامی و نظامی).

نگاهی به سرشماری های سالهای گذشته نشان میدهد که ملاک و معیار شاغل بودن از بعد میزان ساعات کار کردن،متفاوت بوده که در جدول ذیل به آن اشاره شده است.

با توجه به اینکه در تعریف فوق به کلمه کار اشاره شده یعنی هر کس حداقل 1 ساعت کار کند شاغل می باشد. بنابراین ضروری است جهت جمعبندی نهایی، تعریفی از مفهوم اصطلاح کار ارائه گردد.

تعریف کار از دیدگاه راهنمایی و مشاوره شغلی:

از نظر راهنمایی و مشاوره کار فعالیتی نسبتاً دائمی است که به تولید کالا و خدمات می انجامد و برای آن دستمزدی در نظر گرفته می شود. از اینرو کار دارای سه خصوصیت است:

اولاً) کار از فعالیت فکری یا بدنی حکایت دارد که به منظور رفع نیازهای انسان انجام می گیرد. کار مستلزم تلاشی نسبتاً دائمی است و فعالیت های زودگذر و موقتی انسان را شامل نمی شود. این نوع فعالیت موقتی زودگذر در زمره بیکاری پنهان محسوب می گردد.

ثانیاً) از طریق کار، کالایی تولید و یا خدمتی ارائه می گردد. از نظر راهنمایی شغلی کالای تولید شده و خدمتی انجام گرفته باید از نظر قانونی مقبول و از دیدگاه شرعی صحیح باشد.

ثالثاً) در قبال انجام کار، دستمزدی پرداخت می گردد که ممکن است به صورت پول باشد و یا آنکه به شکل مبادله کالا به کالا انجام پذیرد.

بحث و نتیجه گیری:

همانطور که در تعریف مرکز آمار ایران به طور وضوح به آن اشاره شده، شاغلان به طور عمده به دو گروه مزد و حقوق بگیر و خوداشتغالان تقسیم شده اند. یعنی به عبارت دیگر شاغلان در کشور حقوق بگیر بخش خصوصی یا عمومی هستند یا برای خودشان در قالب کسب و کارهای خود اشتغالی و یا خویش فرمایی فعالیت می کنند و خارج از این دو گروه تفسیم بندی دیگری وجود ندارد.با نگاه تحلیلی به ساعات کار دوگروه مورد اشاره متوجه می شویم که همه افراد شاغل در آنها همگی بیش از 8 ساعت در روز کار می کنند و قانون استخدامی کشوری و قانون کار نیز مؤید این موضوع می باشد. صاحبان کسب وکارهای خود اشتغالی و خویش فرما یی نیز با توجه به نوع کسب و کار خود، قطعاً ساعات کاری بیشتری از گروه اول دارند.

از سوی به نظر نمی آید برابر شرایط اقتصادی موجود در کشور و به تبع آن در استانها افرادی باشند که صرفاً با یک ساعت کار کردن و دریافت دستمزدی متناسب با آن، آنهم یک روز در طول هفته مرجع، بتوانند چرخه زندگی خود را بچرخانند و همچنین در استانها،فرصت شغلی باشد که فرد شاغل در آن با یک ساعات کار کردن و بدون استمرار فعالیت در آن فرصت شغلی در سایر ایام هفته، بتواند امرار معاش کند، و بنابراین ضروریست که نسبت به اصلاح تعریف شاغل در سرشماری های سالهای آتی اقدام اساسی انجام پذیرد تا پذیرش مفهوم شاغل برای تمامی افراد جامعه و حتی خود مسئولین قابل لمس و محسوس باشد.هر چند که عنوان میگردد تعریف حداقل یک ساعت کار، یک تعریف بین المللی می باشد. لذا می طلبد مسئولین و متولیان مرکز آمار ایران،تعریف جامع و بومی شده ای از شاغل بودن که متناسب با مفهوم علمی کار و بدون لحاظ نمودن کارکنان فامیلی بدون مزد، محصلان و کارآموزان که انصافاً با توجه به نوع وساختار فعالیت آنها درمحل کارگاه، نقشی در تولید کالا و خدمات ندارند، ارائه نمایند. چرا که این ملاک ها و شاخصها به جز افزایش غیر واقعی آمار تعداد شاغلان در استانها نقش کاربردی دیگر در سرشماری ها ندارد.

در پایان به عنوان پیشنهاد تعریفی از کلمه شاغل که با شرایط اقتصادی کشورمان نیز سازکارمی باشد ارائه میگردد:

شاغل فردی است که در یکی از بخش های اقتصادی( صنعت، خدمات و کشاورزی) به صورت مزد بگیر، خود اشتغالی و خویش فرمایی در تولید کالا و خدمات در قبال مزد کار( فعالیت) می کند. بطوری که کار وی منجر به افزایش تولید، خدمات و درآمد وی گردد.