به سوی فردا

جناب رئیسی

امروز یکشنبه مورخ 1400/5/17 حداقل 542 انسان نه عدد از ما کم شد.  ضرب الاجل یک هفته ای جنابعالی برای تدوین طرح تحول مبارزه با کرونا توسط اعضای ستاد ملی این بیماری، زمان  زیادی است. تنها راه مبارزه با کرونا در کشور، انجام واکسیناسیون سریع و فوری است. امید بستن به برگزاری متعدد جلسات و همچنین رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مردم با توجه به تجربیات و اتفاقات ماههای گذشته، فرضیه ای باطل شده است. چرا که اگر جواب میداد وضعیت کنونی بیماری در کشور به این شکل پیچیده نشده بود. انتظارات از جنابعالی برای ریشه کنی این ویروس چموش بیشتر است. به امید روزهای بدون کرونا به وسیله  اقدام جهادی در انجام واکسیناسیون عمومی ظرف یک ماه آینده. 

مجلس انقلابی و همسو با مردم

خبرگزاری فارس – نیوز اعلام کرد: "مجلس شورای اسلامی به خاطر شیوع گسترده ویروس کرونا دو هفته تعطیل شد". اینجاست که معلوم میشود که چقدر ارزش جان انسان ها در مقابل خطرات متفاوت است. به عبارت دیگر حیات انسان ها در مقابل اثر خطرات متعارف و غیر متعارف از جمله ویروس کرونا را جایگاه،مقام و پست ها،تعیین می کند. چطور میشود که کادر درمان که در معرض و کانون خطر قرار دارند، باز تا پای مرگ بدون تعطیلی حتی در شیفت های چندین نوبته در مراکز درمانی جان فشانی می کنند. چطور میشود کارمندان و کارگران زحمت کش بویژه در کلان شهرها در این شرایط سخت کرونایی با حداقل ترین امکانات مراقبتی و محافظتی در محل کار خود حاضر و به مراجعین خدمت رسانی می کنند و اجازه نمی دهند چرخه تولید و خدمت متوقف گردد. ولی در مقابل هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی بجای رسیدگی به چالش های اساسی کشور آنهم در این روز های حساس از حیث سیاسی و اجتماعی و همچنین حل و فصل گرفتاری های مردم شریف ایران عزیز،کار مجلس را تعطیل می کند. حال سوال اینجاست آیا نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی بیشتر در معرض خطر ابتلاء به ویروس کرونا قرار دارند یا کادر درمان، کارمندان وکارگران زحمت کش فعال در بخش خصوصی؟باید پذیرفت که اگر خطر هست برای همه هست و نبایستی مرز بندی و طبقه بندی در این خصوص بین مسئولین اجرایی و تصمیم گیر و مردم جامعه شکل بگیرد. در این شرایط حساس که جامعه به آرامش نیازمند می باشد بنظر میرسد چنین اقداماتی (تعطیلی کارمجلس) قطع به یقین اثرات روانی منفی بر روحیه عوامل اجرایی از جمله کادر درمان ،کارمندان ،کارگران و سایر اقشار جامعه خواهد گذاشت که چطور ما که در خط مقدم خطر ویروس کرونا قرار گرفته ایم، کارمان تعطیل نمی شود ولی برعکس کار نمایندگان مجلس شورای اسلامی که کار قانون گذاریست و در زمان حضور در مجلس ارباب رجوع و مراجعات خاص و آنچنانی ندارند، تعطیل میشود. از مجلس انقلابی انتظار کارهای انقلابی و همسو با جریانات مردمی میرود!!!!!! التماس تفکر. 

سقوط هواپیما تا کی!

چند روزی است که در کشور به دلیل ساده انگاری و عدم احساس مسئولیت در قبال ویروس کرونا، متأسفانه پیک دوم آن با شدت و شتابی بیش از پیش آغاز و تعداد فوتی های هموطنان سه رقمی شده و به بالای 190نفر در یک روز رسیده است. مشابه اینکه روزانه یک هواپیمای مسافربری به دلیل نقص فنی که علت آن عامل انسانی می باشد، سقوط می کند و علاوه سرمایه‌گذاری انجام شده، تمامی مسافران آن جان خود را از دست می دهند. بیائید به خاطر حفظ زندگی خود و هم میهنان، توصیه های ساده بهداشتی(شستن دست ها،استفاده ازماسک و رعایت فاصله گذاری اجتماعی) را جدی بگیریم و از نقض آنها که باعث ایجاد نقص فنی در افراد جامعه و فوت هموطنان و همشهریان میگردد به شدت بپرهیزیم و ویروس کرونا را به شوخی نگیریم. در غیر اینصورت انگار روزانه شاهد سقوط یک فروند هواپیمای مسافربری و در صورت عدم رعایت موازین بهداشتی، شاید بیشتر از آن هم باشیم. قطعا هیچ انسان با وجدان و فهمیده ای حاضر به شنیدن و دیدن روزانه چنین وقایع و صحنه های دلخراش نیست. پس به استناد ضرب المثل معروف« ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است», از امروز موضوع بیماری کووید 19را جدی بگیریم و با رعایت موارد سه گانه بهداشتی که در بالا به آنها اشاره گردید، ضمن کمک به قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا به نوعی جلوی سقوط مرگبار هواپیما و جان باختن هموطنان و همشهریان خود را بگیریم . انشاءالله 

نه غفلت،نه تسلیم، مدارای هوشمندانه 

با توجه به اوج گیری دوباره شیوع ویروس کرونا چه در سطح جهان و چه در سطح کشورمان و به صدا درآمد آژیر قرمز در 14استان،بنظر میرسد با توجه به نوع نگاه و سیاستگذاری مسئولان در این خصوص، تغییر تاکتیک وشیوه مبارزه با ویروس کرونا که از رویکرد« در خانه بمانیم »به« فاصله گذاری اجتماعی» و در حال حاضر به «تطابق زندگی با کرونا» تغییر یافته است. به عبارت دیگر با توجه به شرایط اقتصادی و معیشتی آحاد جامعه و مضاف بر آن تحریم های یکجانبه، بازگشت محدودیت های سابق اعم از تعطیلی واحدهای صنفی، تولیدی و بخش دولتی دور از انتظار می باشد. تنها راه مبارزه با ویروس، رویکرد «همزیستی مسالمت آمیز» با ویروس کرونا می باشد. رعایت پروتکل های بهداشتی،فاصله گذاری اجتماعی،استفاده از ماسک، شستن مرتب و اصولی دستها و پرهیز از سفر های غیرضروری از شاخصه های همزیستی مسالمت آمیز با این ویروس می باشد تا شرایط بیش از این به سمت بحران حرکت نکند. متاسفانه در این روزها حساسیت در میان مردم به دلایل مختلف کاهش پیدا کرده و این امر باعث شده آمار مبتلایان دوباره سیر صعودی بخود بگیرد. برگزاری مجالس عروسی و ترحیم، و میهمانی دادن به مناسبت های گوناگون از جمله مواردی است که باعث افزایش آمار بیماران شده است. با نگاه به شرایط جامعه چاره ای جزء همزیستی اجباری با ویروس کرونا نداریم. چرا که به گفته متخصصین امر، این بیماری تا کشف واکسن و چگونگی درمان آن با ما هست و همچنان خواهد بود‌. پس بیائیم این «همزیستی» رابا رعایت موازین و توصیه های بهداشتی، «مسالمت آمیز» نمائیم تا خود و خانواده و نهایتا جامعه را تا کشف واکسن ویروس کرونا و داروی درمان بیماری کووید 19 از چالش ها و عوارض مهلک آن محافظت کنیم.

نورتاباندن"کرونا"براندرون بخشی ازآحاد اجتماع و ناشایستی بخشی ازبرنامه ریزان و مدیران!

"ویروس کرونا" را میتوان سکه ای دو رویه فرض نمود که یک روی آن حیات انسانها را درمعرض مرگ و نابودی قرار داده و جوامع بشری را با آثار و عوارضی چه بسا جبران ناپذیر مواجه ساخته و روی دیگر آن، پرده از روی چهره واقعی و یا توان و لیاقت کاذب برخی از اقشار اجتماعی و سطوح مدیریتی برداشت. در اوج تهدید این بیماری واگیردار و مهلک، و در حالیکه فشار های اقتصادی و معیشتی و فشارهای روحی ناشی از آن، امان مردم و بویژه اقشار آسیب پذیر جامعه را بریده است،شوربختانه همه روزه شاهد بروز نیات، رفتارها، وتصمیماتی هستیم که "ویروس کرونا" هم از مشاهده آنها از خجالت آب می شود و بواقع با اقشار آسیب پذیر مدارا می کند. خیلی نابجا نخواهد بود اگر در مقایسه با افراد فرصت طلب،طماع و بیرحم،نیز برنامه ریزان و مجریان ناشایست، که با کردار خویش روی این ویروس شوم را سفید نموده اند، کلاه از سر برداریم وتمام قد در برابر "ویروس کرونا" ادای احترام نمائیم .چرا که دراین روزهای ناخوش احوالی جامعه، میوه ها بخصوص میوه های که به نوعی سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند به چندین برابر قیمت قبلی خود به مردم فروخته شد و در حال حاضر نیز به فروش می رسند. دکتر داروخانه ای که ماسک 500 تومانی را 20 هزار تومان فروخت.سوداگرانی که آب را بجای محلول ضدعفونی کننده در اوج شیوع ویروس کرونا به مردم فروختند و محلول واقعی را انبار کردند تا گران بفروشند.آخرین نمونه این رفتار غیرانسانی و غیر اخلاقی با توجیهات غیر قابل قبول که این روزها افکار عمومی جامعه را به خود مشغول و وادار به واکنش های مختلف کرده است ، معدوم سازی جوجه های یک روزه با اشکال و شیوه های مختلف می باشد که مرتکبین این رفتار روی داعش را سفید کردند.نکته جالب در این قضیه وحشیانه، مشارکت و اعتراف برخی از تولید کنندگان که جزء بزرگترین تولید کننده در این زمینه هستند و حتی دست به کارهای خیر در حوزه های مختلف جامعه را نیز با خود به یدک می کشند و سالها نیز به عنوان کارآفرین برتر در سطح ملی و استانی از سوی مسئولین انتخاب شده اند، در صف اول این اقدام وحشیانه قرار گرفته اند و با افتخار از این موضوع حمایت و آن را کاری عادی و عرف در عرصه اقتصاد مطرح می کنند. اگر این کار(معدوم سازی جوجه های یک روزه) حتی اگر معلول غافلگیری یا برنامه ریزی نادرست، و یا ناشی از ضعف مدیریتی و هزارتوی بوروکراسی بوده باشد، میتوانست طور دیگری از سوی تولیدکنندگان و دولت با اتخاذ تدابیری مدیریت گردد تا شاهد چنین اقدام غیرانسانی و وحشیانه که یادآور زنده بگور کردن دختران در دوران اعراب جاهلیت می باشد، نبودیم . در این جریان هم تولید کنندگان طیور و هم دولت مردان به عنوان تنظیم کننده بازار مصرف مقصر هستند و انتظار میرود با مسببان آن بطور قاطع نه شعاری و بدون ملاحضات سیاسی برخورد قضایی صورت گیرد. "ویروس کرونا" هشداری است که هویت و ماهیت مردمانی را به ما شناساند که برای پول، شرف و وجدان خویش را به حراج گذاشتند. طوری که به جوجه های یک روزه نیز به جهت کسب منفعت بیشتر در آینده، رحم نکردند و روی آنها خاک ریختند. جوجه های که میتوانست بعد از طی مراحل تولید و رسیدن به مرحله مصرف با اعمال شیوه های توافقی با دولت، کمک حال قشر آسیب پذیر جامعه در این روز های سخت کرونای بخصوص در قالب طرح رزمایش مومنانه که این روز ها مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز هست،باشد که متاسفانه به دلیل طمع برخی از تولید کننده طیور و ضعف مدیریتی مدیران نالایق محقق نشد. به امید روزهای بدون افراد طماع در اجتماع و نالایق در سطوح مدیریتی.

ایجاد تعادل بین سلامت و اقتصاد

با آغاز شیوع ویروس کرونا اکثر متخصصین چه در درون دولت و چه در خارج از دولت بر این باور بودند که نهایتا ظرف یک یا دو ماه، بیماری کرونا با اتخاذ تدابیری همچون فاصله گذاری اجتماعی، ایجاد محدودیت ها در رفت وآمد،تعطیل کردن واحد های تولیدی،اصناف و سایر مراکز پرخطر مهار و کنترل خواهد شد.لذا بمنظور کمک به تحقق آن، از سوی دولت تلاش میشود با پرداخت بسته های معیشتی،بیمه بیکاری و تسهیلات ارزان قیمت به خصوص به قشر آسیب پذیر، میزان خسارت های از آن به آحاد مردم و موسسات اقتصاد به حداقل ممکن برسد. لیکن با گذشت بیش از دو ماه با توجه به افزایش آمارهای مبتلایان و جان باخته گان در کشورمان و گسترش این بیماری در سراسر جهان (اپیدمیک) حاصل مطالعات و یافته های بدست آمده ظرف این مدت، این فرضیه را که میتوان کرونا را به این زودی ها مهار کرد را باطل نمود.به عبارت دیگر کنترل ویروس کرونا به این زودی ها امکان پذیر نبوده و این بیماری تا پیدا شدن واکسن و داروی آن کماکان با جوامع انسانی هست و خواهد بود. در چنین شرایطی دیگر امکان استمرار و تداوم فاصله گذاری اجتماعی و در خانه ماندن مردم با همان شکل و سیاق دو ماه گذشته به دلیل تبعات اقتصادی آن از جمله تشدید بیکاری و رکود اقتصادی در کشور،محال بنظر میرسد.هر چند که متخصصین امر در حوزه پزشکی و اپیدو میولوژی ها بر استمرار طرح فاصله گذاری اجتماعی و در خانه ماندن به جهت قطع زنجیره ویروس کرونا تاکید می کنند که در جای خود سخن و نظر درستی بنظر می آید ولی واقعیت این است که با توجه به شرایط کنونی اقتصاد کشورمان به جهت منایع مالی، تحریم های بین المللی، سوء مدیریت ها در سطح کلان و سایر شاخص های اقتصادی دیگر، در صورت ادامه یافتن طرح فاصله گذاری اجتماعی، بیکاری و رکود تشدید، غیرقابل کنترل و جبران ناپذیر شده و به بحران اجتماعی منجر خواهد شد. بحرانی که فقر و آسیب های اجتماعی از جمله سرقت های مسلحانه، قاچاق و روسپی کری را به دنبال خود خواهد داشت. به سخن دیگر بحران اقتصادی به بحران اجتماعی تبدیل خواهد شد که هیچ دولت و کشوری نمی خواهد چنین شرایطی را تجربه کند که جبران خسارت های آن سالها بر دوش اقتصاد  و فرهنگ اش سنگینی خواهد کرد. به خاطر همین شرایط عنوان شده است که این روزها شاهد بازگشایی تدریجی واحد های تولیدی و اصناف و کاهش فاصله گذاری اجتماعی با رعایت پروتکل های بهداشتی در کشورمان هستیم. با توجه به آخرین تحولات و اوضاع بوجود آمده در ارتباط با ویروس کرونا در کشور ما و سایر کشورهای جهان و تا کشف واکسن و داروی آن، چاره ای جزء همزیستی اجباری توأم با احتیاط با ویروس مزبور نداریم.همزیستی که در آن هم موازین و پروتکل های بهداشتی می بایستی بطور جد از سوی افراد جامعه رعایت گردد تا خسارت و تلفات انسانی آن به حداقل ممکن برسد و مراکز درمانی و بیمارستانها بتوانند تاب آوری کنونی خود را حفظ کنند و از سویی چرخه اقتصاد نیز باید بچرخد تا در این بخش نیز شاهد بیکاری و رکود اقتصادی کمتری باشیم. چرا که این دو شاخص(بیکاری و رکود اقتصادی)همچون سمی می باشند که اگر در شرایط کرونایی کنونی به خوبی مدیریت نگردد میتواند باعث فروپاشی شیرازه کل کشور گردد.بنابر این در همزیستی اجباری با ویروس کرونا و پیروزی برآن هم افراد جامعه و هم دولت ها می بایست الزاماتی را رعایت کنند که به تفکیک به اهم آنها اشاره میگردد:

الف)افراد جامعه:

-)رعایت پروتکل های بهداشتی اعلامی از سوی سازمان بهداشت جهانی.

-)جدی گرفتن موضوع خطرناک بودن ویروس کرونا.

-)استفاده از ماسک و دستکش به طور مرتب.

-) در خانه ماندن افراد مسن ، دارای بیماری مزمن زمینه ای و کودکان.

-)جدی گرفتن فاصله گذاری اجتماعی و رعایت دقیق این مقوله.

-)شستن مرتب دستها به مدت بیست ثانیه و استفاده از محلول های ضد عفونی کننده.

ب) دولت ها:

-)اتخاذ تمهیداتی برای افزایش تولید ماسک و دستکش و توزیع آن بین افراد جامعه.

-) دنبال کردن سیاست افزایش اخذ تست از افراد جامعه.

-)افزایش ظرفیت تست آنتی بادی از افراد سالم و بهبود یافتگان از بیماری کرونا.

-)استمرار توزیع بسته های حمایتی بین افراد نیازمند به صورت هدفمند، عادلانه و حساب شده طوری که باعث ایجاد نارضایتی نگردد.

-)دنبال کردن برنامه های دورکاری برای شاغلین در ادارات وبخش های خصوصی

نکته آخر: 

 تداوم فاصله گذاری اجتماعی به شدت به اقتصاد کشورها در حال ضربه زدن می باشد.فروپاشی اقتصادی به فروپاشی اجتماعی منجر خواهد شد که خسارت آن بیشتر از خسارت کووید 19 خواهد بود. لاجرم باید بین کار و زندگی بنوعی تعادل ایجاد کرد. چرا که به هر دو نیازمندیم. بدون تولید اقتصادی،بدون درآمد، بدون غذا،بدون امنیت چگونه قرار است زندگی کنیم؟ دست آخر اقتصاد ها باید بازگشایی گردد.

ابهام درتوزیع بسته های معیشتی

با توجه به شیوع ویروس کرونا و تصمیمات( توأم با تأنی،تدریجی،ونه همه جانبه نگرانه )اتخاذ شده از سوی ستاد ملی و محلی مبارزه با کرونا مبنی برتعطیلی صنوف پرخطر و اعمال طرح فاصله گذاری اجتماعی به منظور جلوگیری از انتشار بیش از پیش این ویروس، اکثر پاساژها، بازارهای سرپوشیده و دیگر صنوف نیز بالاجبار تعطیل شدند و به تبع این تعطیلات گسترده، کارگران ساختمانی، فصلی و روزمزد نیز به ناچار خانه نشین شدند. میشود گفت: این قشر که بخش وسیعی از جمعیت جامعه را تشکیل میدهند مدت مدیدی است که در شرایط بلاتکلیفی مطلق بوده و هیچ گونه  منبع درآمدی ندارند و آینده این بلاتکلیفی و فقدان درآمد نیز در ابهام قرار دارد. در نتیجه دولت به منظور جبران بخشی از خسارت های وارده به این قشر از جامعه، تمهیداتی از جمله پرداخت بسته های معیشتی 200تا600 هزار تومانی و اعطای کارت اعتباری بلاعوض را در دستور کار خود قرار داده و تا کنون در دو نوبت بسته معیشتی را پرداخت کرده و آئین نامه اعطای کارت اعتباری بلاعوض را تصویب نموده و در حال تدوین دستورالعمل اجرایی آن می باشد.  لیکن آنچه مبهم

بنظر میرسد،نحوی تعیین دامنه شمول افرادی که این تسهیلات و بسته های معیشتی به آنها تعلق میگیرد. برابر ضوابط اعلام شده تسهیلات و بسته های حمایتی صرفا به اقشار آسیب پذیر که هیچگونه درآمد ثابتی ندارند و تحت پوشش هیچ نهاد  حمایتی و بیمه ای نیستند، تعلق می گیرد که در شرایط بحرانی کنونی شاخص درست و منطقی به نظر میرسد. برابر اعلام تشکلات صنفی کارگران ساختمانی، اتاق اصناف و بررسی های میدانی و گزارش های مردمی، حاکی از این است که برای کارگران ساختمانی و فصلی و همچنین صاحبان صنوف مختلف که بیشتر از یک ماه است به دلیل تصمیمات ستاد ملی مبارزه کرونا، ناچار به تعطیلی کسب وکار خود بوده‌اند و در طول این مدت هیچگونه منبع درآمدی نداشته اند و بافروش بخشی از دارائی های خود و یا قرض از دیگران، تاکنون زندگی روزمره خود را بهر بهائی مدیریت کرده اند،از این تسهیلات مصوب برخوردار نگردیده اند. و با توجه به شرایط و ضوابط ابلاغی در آینده نیز مشمول این طرح نخواهند شد. تنها با استناد به این که (صاحبان صنوف،کارگران ساختمانی و فصلی) یا صاحب خانه هستند یا بیمه پردازی تامین اجتماعی دارند و یا صاحب پروانه کسب هستند. با توجه به اینکه از یک طرف به آنها اجبار شده مغازه های خود را تعطیل کنند و در خانه بمانند و از طرفی هیچگونه حمایت مالی از آنها صورت نگرفته است، در عمل  نمیتواند  سیاست درست، عادلانه و منطقی باشد. بهترین راهکار برای تعیین شاخص ها برای پرداخت بسته های معیشتی و بلاعوض در قالب طرح کارت اعتباری استفاده از ظرفیت اتاق اصناف و تشکلات کارگری و سایر تشکلات دیگر بود تا بسته های حمایتی به افرادی که به واقع در راستای جلوگیری از انتشار ویروس کرونا با بستن محل درآمد خود دچار فشار مالی و بهم خوردن اقتصاد خانواده آنها شد،تعلق می گرفت تا حداقل بخشی از این فشارها اقتصادی ناخواسته به آنها جبران می شد که در عمل چنین اتفاقی تاکنون نیافتاده است. همواره باید بیاد داشت که ابهام در تعیین دامنه شمول در پرداخت تسهیلات حمایتی نه تنها باعث ایجاد اثرات مثبت در جامعه نمی گردد بلکه میتواند نارضایتی اجتماعی را نیز بدنبال داشته باشد.

همزیستی اجباری

همزیستی در لغت نامه دهخدا به معنی با هم زیستن،زندگی دو تن یا دو گروه با یک دیگر در حالی که شاید مناسب همدیگر نیز نباشند. با کلمه همزیستی بیشتر دانش آموزان و دیپلم های علوم تجربی و دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته زیست شناسی، آشنایی کاملی دارند.همزیستی هم میتواند اختیاری باشد که در آن دو جاندار متفاوت اختیار آن را دارند که با هم رابطه همزیستی برقرار کنند. و هم میتواند اجباری باشد که درآن یک جاندار برای اینکه زنده بماند با جاندار دیگری که معمولا جانداری مشخص است، رابطه همزیستی(در واقع همزیستی تحمیلی) برقرار می کند. با توجه به سخنان آقای روحانی رئیس جمهور که در خبر ساعت 14 روز پنجشنبه مورخ 1399/1/14پخش گردید، با تصریح بر اینکه زمان قطعی شکست ویروس کرونا مشخص نیست و شاید این بیماری یک ماه،دوماه و حتی تا پایان سال، ویروس کرونا میزبان ما(کشورما) باشد.بنظر میرسد با این اوصاف می بایستی خودمان را برای همزیستی آنهم از نوع همزیستی اجباری با ویروس کرونا آماده و مهیا نمائیم. چرا که کرونا برای زنده ماندن و تکثیر خود نیاز به همزیستی تعریف شده و مشخص،بنام انسان دارد.همزیستی که به سود میهمان و به زیان میزبان تمام میشود( همزیستی اجباری) .تعلل در تصمیم گیری، اقدامات قطره چکانی در اعمال قرنطینه(به شکل نسبی و نه مطلق)، سخت گیری(از نوع کجدار و مریز) در تردد ها درون شهری و برون شهری، تصمیمات تعارف آمیز و این هفته، آن هفته کردن بازگشایی مدارس و اماکن عمومی،دولتی و اصناف در قالب طرح فاصله گذاری اجتماعی، همه از نشانه های آماده کردن جامعه برای پذیرش همزیستی اجباری با ویروس کرونا و تسلیم در برابر این همزیستی تحمیلی حکایت دارد. موضوعی که آقای روحانی در جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا به وزیر بهداشت خود گفت: به مردم صادقانه و بدون تعارف اعلام کنید که چه ما بخواهیم و چه ما نخواهیم،70 درصد جامعه به ویروس کرونا مبتلا خواهند شد. یعنی از 80میلیون جمعیت، تعداد 56 میلیون نفر، مبتلا خواهند شد. همه ی اقدامات صورت گرفته با هر عنوان و طرحی اعم از طرح فاصله گذاری اجتماعی تا بیستم فروردین ماه و به احتمال قوی تمدید آن با عنوان طرح جدید فاصله گذاری هوشمند، همه ی اینها بیشتر با این هدف انجام گرفته و میگردد که به دلیل کمبود امکانات و تجهیزات پزشکی در کشور و به تبع آن در استانها، ابتلا افراد جامعه به ویروس کرونا به صورت تدریجی صورت پذیرد تا در این بین دولت بتواند با تقویت کادر درمانی و تجهیزات پزشکی، خود را برای مقابله و مهار بیماری با فرض ابتلاء هفتاد درصدی، آماده کند.فلذا تا زمانی که همزیستی اجباری با کرونا داریم با رعایت موازین بهداشتی که بکرات اطلاع رسانی شده،طوری زندگی خودمان را مدیریت کنیم که در این همزیستی،سود آن به نفع انسان و ضرر آن به سمت و سوی ویروس کرونا سوق داده شود. در این صورت به اینهمه هیاهو و ژست گرفتن خود برتربینانه و خود ستایانه مدیریت بحران در مقایسه با کشورهای اروپایی، نیاز نخواهد بود. و مردم با غیرت به مثابه جنگ تحمیلی خودشان در همزیستی اجباری، کرونا را شکست خواهند داد. انشاءا.......

یکی بود یکی نبود......

الف}ما بودیم ولی خبری از کرونا نبود:

-) همه چیز به ظاهر آروم بنظر میرسید.

-)هرموقع دوستان خودمان را می دیدیم،همدیگر را بغل می کردیم و دستهای هم را با عشق فشار میدادیم.

-)همه کنار هم این طرف و آن طرف می رفتیم.

-)تو ماشین کنار هم می نشستیم و شوخی کنان آواز می خواندیم.

-)برای آرامش روحی و قلبی خودمان پنجشنبه هر هفته سرخاک والدین خودمان می رفتیم.

-)روزهای جمعه و تعطیل بساط کباب و چایی منقلی تو پارک ها و فضای سبز به راه می انداختیم.

-)در در بی فوتبال های  همچون استقلال و پیروزی، رئال مادرید و بارسلونا شرط بندی میکردیم و به شوخی چه جدل ها و دغلبازی هائی که راه نمی انداختیم. 

-)دوست داشتیم ادارات و مدارس بهر بهانه ای تعطیل شوند تا بریم سفر یا دیر از خواب بیدار بشیم.

-)همه ی کشورها و رهبران سیاسی بر این  باور بودند که قدرت فقط در انحصار آنهاست  و دیگران از قدرت بی مثال شأن بی بهره اند.

-)اکثریت به فکر پول درآوردن زیاد به هر طریق ممکن بودند برای رسیدن به آرزوهای لامحال و محال شأن.

ب}کرونا که اومد، فهمیدیم:

-)همه چیز در یک چشم بهم زدن می تونه زیرو رو بشه.

-) دست دادن دوستان واقعی و بغل کردن آنها چقدر به ما انرژی مثبت میداده.

-)دیگر تعطیلی طولانی نه تنها ما را خوشحال نمی کنه حتی میتونه  باعث بوجود آمدن مشکلات اجتماعی و غیر قابل پیش بینی نیز بشه.

-) بگونه ای بی سابقه بسیاری از خط قرمزها را میشه نادیده گرفت.

-) گوشه ای از رنج و صبوری جانبازان قطع نخاعی جنگ تحمیلی را که سال های بس درازی ست به پشت و شکم تو خونه خوابیدن و آنچه را که ما کوتاه زمانی بر نمی تابیم و آنها صد چندان آن را عاشقانه تحمل می کنند،فهمیدیم

-)بروشنی پی بردیم که انسان ها  چقدر موجودات ضعیف،تنها و ترسویی هستند.

-)در یافتیم که همه ی انسانها در اقصی نقاط جهان برای نجات از بلا با اشکال و شیوه های مختلف به دنبال کسی هستند که به چشم دیده نمی شود تا به آنها برای رهائی از این بحران کمک کند.

-)میشه میهمان را از دروازه شهر نیز بیرون کرد حتی قبل از رسیدن به دم خونه.

-)میشه آدم عزیزترین کس خودشو نتونه به خونش دعوت کنه.

-)میشه خونه آدما بشه زندان آنها، بدون شکایت و صدور رای دادگاه .

-)همه ی آرزوها رو میشه فراموش کرد، جزء آرزوی سلامتی.

-)میشه جور دیگری زندگی کرد که با روزها و ماههای گذشته فرق داشته باشه.

-) میتونیم جور دیگری با دوستان و آشنایان خودمان ارتباط برقرار کنیم .

-)خاطرات جاده های شمال را بعد از چهل سال و اندی،میشه فراموش کرد.

-)میشه استادیوم های فوتبال را که بیش از نصف جمعیت جهان به آن علاقه مندند علیرغم میل باطنی، تعطیل کرد.

-)انسانها با میل و خواسته  خودشون کسب وکار و محل درآمد خودشان را تعطیل می کنند.

-)سلامت افراد جامعه در شرایطی خاص به همدیگر وابسته است.

-)جایگاه،پست و مقام دیگر معنای سابق خود را نداره.

-)مدیریت بحران چقدر در عمل سخته و بعضی از بحران ها به این زودی ها به روال عادی بر نمی گرده.

-)میشه طور دیگری کارکرد و تجربه آموخت.

-)از این به بعد جنگ، جنگ بیولوژیکه، نه جنگ توپ و تانک، بمب اتمی و هسته ای.

-) حتی روز های بدتری هم میتونه تو زندگی ما آدما اتفاق بیافته که اصلا به ذهنمون،نمی رسه و قابل تصور نیست.

-)خانه دیگر صرفا جای خوردن و استراحت کردن نیست! میشه تو خونه کار کرد،درس خواند و بی ریا و با خلوص عبادت نمود و حتی ورزش و سایر کارهای دیگه که قبلا به آنها فکر نمی کردیم،در آن انجام داد.

-)دیگه خونه ها و ماشین های لوکس آدما رو خوشحال نمی کنه.

-)دیگر قدرت نظامی افتخار محسوب نمی شه و کشورهای پیشرفته و توسعه نیافته، معنای سابق خود را از دست داده اند.

کرونا تو با عمرکوتاهت و جثه ریزت که دیده نمیشی، به ما یاد دادی که همه باید سلامت باشیم تا بتوانیم خوشبخت زندگی کنیم. این مهم جزء با قدرت و اراده خداوند بزرگ،امکان پذیر نخواهد بود. بیائید برای رسیدن به همان شرایطی که ما بودیم ولی  خبری از کرونا نبود، به او(خداوند) متوسل بشویم. تا با عنایت حق تعالی و مدیریت اصولی و بهنگام مسئولین، ضمن خروج از بحران فعلی(ویروس کرونا) همواره خودمان را برای بحران های مشابه و خدای ناکرده بدتر از کرونا، آماده نگه داریم.

ضرورت پشتیبانی و یاری رسانی به مدافعان سلامت استان در روز طبیعت

بیش از یک ماه است از شیوع گسترده ویروس کرونا در کشور و به تبع آن در استان اردبیل هرچند با شدت و حدت کمتر نسبت به سایر استانهای دیگر میگذرد.ولی علیرغم همه ی هشدارهای بهداشتی و تاکید بر خانه ماندن متاسفانه شاهد بوده و هستیم که شماری از همشهریان،موضوع را جدی نگرفته وبه بهانه های مختلف و غیر قابل توجیه پذیر ، بویژه در ایام پایانی سال گذشته از خانه خارج شدند و حتی این روزها نیز با توجه به اپیدمی و جدی شدن بیماری، هنوز هم که هنوز است  موضوع حیاتی «درخانه ماندن» را رعایت نمی کنند.این بی توجهی به توصیه ها و اطلاعیه های ستاد مبارزه با کرونای استان چه قبل از سال جدید و چه بعد از آن، پیآمد های خود در این استان را با افزایش تعداد میتلایان به ویروس کووید 19  نشان داد و تردیدی وجود ندارد که در صورت تداوم همچنان حتی با شدت و حدت بیشتر استمرار خواهد داشت. گواه این امر اعلام افزایش آمار مبتلایان به این بیماری از سوی قائم مقام دانشگاه علوم پزشکی استان نسبت به ماههای پایانی سال گذشته،می باشد.شکست قرنطینه خانگی یعنی هدر دادن زحمات کادر درمانی استان که این روزها عاشقانه،بی منت و فداکارانه در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا در مراکز درمانی استان در حال فعالیت هستند.بهتر است بدانیم شیفت کاری یک پزشک و پرستار مشغول در بخش کرونای استان آنهم با لباس ها و تجهیزات مخصوص که گاها  امرتنفس و رعایت بهداشت شخصی را برای  خود این عزیزان سخت و غیر قابل تحمل می کند،بطور میانگین برای جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران بویژه اعضای خانواده خود،بیست روز بطول می انجامد. و متاسفانه تعدای از کادر درمانی به خاطر خدمت رسانی مستقیم به همشهریان خود، درگیر بیماری(ویروس کرونا)شده و در همان بیمارستان محل کار خودشان تحت درمان می باشند.اگر نبود تلاش ها و فداکاری های این عزیزان چه بسا شاهد پیامد های غیر قابل تصور بودیم. بی دلیل نیست که واژه زیبای "مدافعان سلامت"بیش از پیش برقامت کادر درمانی متعهد و فداکار که در خط مقدم مبارزه با بیماری کرونا خدمت می کنند،اندازه شده است.آنچه که خستگی پزشکان و پرستاران و سایر عوامل اجرایی در این خصوص بویژه در این روزهای بحرانی دوچندان می کند، خدمت رسانی به بیماران در شرایط سخت کاری نیست، بلکه بی توجهی برخی از همشهریان به هشدار های بهداشتی و جدی نگرفتن مهمترین راه مبارزه با ویروس کرونا،یعنی در خانه بمانیم است!چرا که این بی توجهی ها باعث افزایش بار روانی مضاعف کادر درمانی علیرغم همه ی مشکلات کاری و خانوادگی آنها شده است.چند روزی به سیزده فروردین یا همان سیزده به در که روز طبیعت نامگذاری شده، باقی نمانده است.برخی براین باورند که در روز سیزده به در، باید برای راندن نحسی از خانه بیرون بروند و نحسی را در طبیعت به در کنند. این یادداشت به این مقوله که تا چه حد درست و دارای پشتوانه علمی و منطقی هست، نپرداخته است.ولی با توجه به اینکه برای مبارزه با شیوع گسترده کرونا در استان همانند سایر استانها طرح "فاصله گذاری اجتماعی"در حال اجرا می باشد و به نظر میرسد یکی از مهمترین دلایل اتخاذ تدابیر شدید منع رفت و آمد در مراکز پرتجمع در طرح مزبور، به خاطرهمین روز سیزده به در، بوده است.چرا که در این روز اکثر مردم همانطور که اشاره شد برای راندن نحسی سال با تمام اعضای خانواده و گاها بطور فامیلی از همان ساعت اولیه روز سیزدهم فروردین ماه در پارک ها و تفرچگاه ها ی استان تا پاسی از شب به منظور جشن و شادی حاضر میشوند.بطوریکه در برگشت شاهد بار ترافیکی سنگین در مسیرها و جاده های استان می باشیم. اگر سیزده فروردین ماه امسال از حیث مبارزه با ویروس کرونا به خوبی مدیریت نگردد و هم استانی های اردبیلی بخواهند با همان حال و هوای سالهای گذشته روز سیزده فروردین ماه را در طبیعت،جشن بگیرند. قطع به یقین تمامی تلاش های کادر درمانی و مسئولین استانی به هدر خواهد رفت.انتظار میرود تمامی هم استانی ها روز طبیعت امسال را در پاس داشت و ارج نهادن به زحمات تمامی مدافعان سلامت که انصافا این روزها به مثابه رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در حال جان فشانی می باشند،شعار در خانه بمانیم را حداقل در این روز(سیزده به در)رعایت کنند و به هیچ عنوان از خانه های خود خارج نشوند.در غیر اینصورت میزبان خوبی برای ویروس کرونا خواهیم بود و به احتمال زیاد روزهای خوش طبیعت که در هفته ها و روزهای آینده با قدرت و خواسته خداوند،زیبای های آن رخ نمایان خواهد کرد را به دلیل تشدید بیماری کرونا و همچنین تمدید بالاجبار طرح فاصله گذاری اجتماعی، می بایست با حسرت تمام از کادر جعبه جادویی(تلویزیون)نظاره گر، باشیم. بیائید  به عنوان یک شهروند آگاه و مسئول،کوله  بار کادر درمانی را بیش از پیش سنگین تر نکنیم .انشاء ا.....