ایستگاه آخر
بالاخره بعد از کش وقوس ها و مسائل حاشیه ای،جلسات بررسی صلاحیت و رای اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم به ایستگاه آخر رسید. آنچه در برنامه ها و سخنان دفاعی تمامی وزراء پیشنهادی آنهم با فراوانی بالا و بطور مکرر بیان و تکرار گردید،موضوع مبارزه با فساد و فساد ستیزی بود. مقوله ای که بنظر بنده، برگه برنده ای برای اخذ رای اعتماد حداکثری وزرای معرفی شده از سوی مجلس انقلابی گردید. واقعا در کشور چه خبر است که همه رئیس جمهورش و هم وزیرش از فساد و مبارزه با فساد صحبت و آن را از اولویت برنامه های خود معرفی می کنند. جای نگرانی است که مبادا در چهار سال اول دولت همه ی کارها معطوف به مبارزه با فساد و فساد ستیزی با هدف و رویکرد تسویه حساب های سیاسی و حزبی گردد و چالش های اساسی و مهم از جمله کرونا،تورم ،اشتغال و گرانی که همه ی آحاد جامعه را به ستوه آورده،آنطور که باید وشاید مورد توجه جدی و عملیاتی دولت قرار نگیرد و باز سر مردم بی کلاه بماند.
هرچند که مبارزه با فساد و فساد ستیزی از مطالبات اصلی مردم می باشد، ولی با توجه با شرایط سخت و دشوار حاکم بر کشور و چشم امید مردم به این دولت به جهت هماهنگی و یکدست بودن هر سه قوا، به راستی انتظار معجزه از این دولت میرود و دیگر هیچ بهانه ای با عنوان عدم همراهی بخشی از حاکمیت و نظام از سوی دولت در این برهه از زمان دیگر قابل قبول و پذیرش، نخواهد بود.
همانطور که مولوی عبدالحمید گفته است؛ "این دولت آخرین شانس جمهوری اسلامی است و همینطور آخرین شانس کشور برای عبورِ به نسبت امن و باثبات و کم‌هزینه از بحران‌های درهم پیچیده کنونی". النهایه همه چشم امید به روزهای آتی دوخته اند برای دیدن روزهای آرام و شادی بخش. امیدوارنه به انتظار می نشینیم.
