به سوی فردا

آیا آژیرخطربه صدا درنیامده است؟؟؟؟؟ 

روزگاری با دیدن فیلم " مدرسه پیرمردها" که  زنده یاد مهدی فتحی در آن نقش آفرینی کرده بود،چقدر لذت می بردیم. هرچند که فیلم بود ولی از اینکه تعدادی افراد مسن در یک مکان با همراهی و همکاری همدیگر صحنه های اجتماعی با ارزشی را رقم می زدند باعث میشد که تماشاگران  به آینده امیدوار و دلگرم شوند. حال نمی دانم به یکدفعه چه اتفاقی در جامعه صورت گرفته که افراد مسن بین 60تا 65ساله،دست به اقدامات مجرمانه و تبهکارانه می زنندآنهم به صورت دسته جمعی تنها برای بدست آوردن پول به قصد تهیه مواد مخدر. براستی چه بر سر این جامعه در این سال های اخیر آمده که به ناگاه رفتار و کردار پیرمردها، 180درجه تغییر جهت داده است؟ پیرمردهایی که دیروز خالق ارزش های اجتماعی مثبت هم در صحنه تئاتر و سینما و هم در میدان های واقعی چون جنگ و کار و فعالیت برای کسب رزق و روزی حلال برای خانواده های خود در جامعه بودند و از طرفی این افراد دنیا دیده برای نوجوانان و جوانان جامعه نیز بعنوان الگو از طرف خانواده و نهاد های آموزشی و تربیتی معرفی می شدند به واقع ناگهان چه اتفاقی صورت گرفته که برخی از پیرمردهای امروز جامعه ما که باید سال های آخر عمر خود را در آرامش و رفاه سپری کنند و هدایت گر نوه های عزیز خود برای پیدا کردن مسیر درست زندگی باشند. خود به تبهکارانه حرفه ای تبدیل شده اند. آیا هنوز آژیر خطر برای مسئولین اقتصادی و اجتماعی جامعه به صدا درنیامده است؟

قاپ زنی را جدی بگیریم 

شوربختانه سرقت و قاپ زنی( گوشی موبایل) این روزها در سطح جامعه بویژه در  کلان شهرها افزایش یافته است. بطوریکه به گفته پلیس تهران بزرگ با شروع تعطیلات نوروز1400 تا کنون 154 قاپ زن گوشی موبایل در پایتخت، دستگیر شده است . برای مبارزه و کاهش آسیب های اجتماعی از جمله آن سرقت،طلاق و اعتیاد می بایست در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و پیشگیری اقدامات اساسی صورت پذیرد. گسترش هزینه‌های دولت در مبارزه با جرم، بدون توجه به سیاست‌های اقتصادی در راستای کاهش فقر، بیکاری و نابرابری درآمد، تاثیر معناداری بر کاستن آسیب های اجتماعی نداشته و نخواهد داشت. مطالعات دانشگاهی انجام شده میدانی گواهی بر این ادعا است. از سوی دیگر  نباید ازنقش و کارکرد آموزش در پیشگیری از وقوع ناهنجاری های اجتماعی غافل شد.  بعبارت دیگر بدون توجه همزمان به سه بعد اقتصادی،اجتماعی و پیشگیری، در امر مبارزه با آسیب های اجتماعی،توفیق چندانی در این امر حاصل نخواهد شد و ضمن افزایش هزینه دولت در امر مبارزه با جرائم مالی، توفیق چندانی در کاستن جرم و جنایت در جامعه ،حاصل نخواهد شد.