به سوی فردا

  « مدرک تحصیلی دانشگاهی همتراز با مدرک دیپلم»

در روزهای اخیر شاهد آن بودیم که یکی از دانشگاههای استان، اقدام به انتشار آگهی دعوت به همکاری به صورت قراردادی برای جذب تعداد 7 نفر در روزنامه های محلی و حتی مکاتبه با دستگاههای اجرایی نموده است . آنچه در این آگهی استخدام قابل تامل و جای بسی تاسف است ،‌جذب نیرو برای شغل نگهبانی و سرایداری با مدرک تحصیلی کاردانی و کارشناسی در سطح شهرستانهای اردبیل ،‌مغان و نمین می باشد.

در شرایط فعلی بازار کار کشور و به تبع آن در استان، بر همگان مسلم است که تعدادی از فارغ التحصیلان دانشگاهی عملا در مشاغل غیرتخصصی و غیرمرتبط به منظور کسب در آمد حلال به صورت خودخواسته مشغول کار و فعالیت هستند. این شرایط بوجود آمده در بازار کار نمی تواند دلیلی باشد که دانشگاه مزبور به عنوان نماد آموزشی، پژوهشی و تحقیقاتی ،نیروی متخصصی را که توسط خود این دانشگاه و یا سایر دانشگاهها پرورش یافته اند در شغلهای نگهبانی و سرایداری که امکان انجام آن توسط نیروهای با مدرک پایین تر نیز وجود دارد ،جذب ‌نماید. از طرفی بررسی آئین نامه و دستورالعملهای موجود در طرحهای طبقه بندی و ارزشیابی مشاغل مستخدمین دستگاههای اجرایی دولتی و بخش خصوصی ،‌حداقل مدرک موردنیاز برای احراز شغلهای مورد بحث دیپلم عنوان شده است که موضوع آگهی استخدامی از این باب نیز قابل کنکاش و بررسی می باشد.

علی ایحال اثرات زیان بار، اجتماعی و فرهنگی این مهم در صورت اجرایی شدن آن از چند بعد قابل ارزیابی می باشد:

1- باعث نوعی دلسردی در بین دانشجویان و دانش آموختگان و حتی بین خانوده های آنها خواهد شد چرا که شاهد هستند که خود دانشگاه پرورش دهنده آنها علیرغم آگاه بودن به فرایند های آموزشی طی شده اهمیتی به جایگاه علم و دانش نمی دهد.

2- این رفتار دانشگاه سبب خواهد شد که دیگر موسساتی که به صورت هیات امنایی اداره می شوند و همچنین بخش خصوصی ،‌گستاخانه درجذب نیروی انسانی موردنیاز خودشان، جایگاه مدارک دانشگاهی را رعایت ننمایند.

3- در حالی که انتظار می رود محیط دانشگاه پرورش دهنده نیروهای متخصص و کارآفرین برای تغییر و تحول جامعه باشد و برابر فرمایشات مقام معظم رهبری به سوی نخبه پروری حرکت کند. این عمل دانشگاه به نوعی با موارد فوق منافات دارد چرا که نیروهای خروجی از دانشگاهها تنها در پست های خدماتی پائین تر، قابلیت نخبه پروری را خواهند داشت نه در مشاغل تخصصی و حرفه ای موردتحصیل خود.

امید است دست اندرکاران امر، بویژه اعضا محترم هیات امنا دانشگاه مزبور به منظور ارج نهادن به شان و جایگاه دانشگاه به عنوان تامین کننده نیروهای انسانی برای رده های شغلی بالا،‌در مفاد آگهی استخدام خود برای ردیف های شغلی 2،3،4 تجدید نظر نمایند. به امید ایرانی آباد با همت نیروهای متخصص دانشگاهی.

                                                                                                                                اصغر مناف زاده

                                                                                                                     کارشناس بازار کار اداره کل

                                   تعاون،کارورفاه اجتماعی استان اردبیل

ضرورت تغییر رویکرد فعالیت انجمن اولیا ومربیان مدارس سراسر کشور

به استناد ماده 14 آئین نامه اجرایی مدارس ،مصوب شورای عالی آموزش وپرورش ،به منظور تقویت مشارکت اولیای دانش آموزان ،برای کمک به ارتقای کیفیت فعالیت های آموزش وپرورش و کانون مقدس خانه ومدرسه ،انجمن اولیا ومربیان تشکیل شده است .

انجمن مزبور هیات منتخبی است از پدران ومادران دانش آموزان و مربیان آموزشی (مدرسه )، برای کمک به فعالیت های آموزش وپرورش وگسترش ارتباط دوگانه خانه ومدرسه می باشد .

در ماده 14 آئین نامه اجرایی فوق ،وظایفی از جمله :

1- تامین مشارکت فکری ،فرهنگی ،عاطفی وآموزشی اولیا وتقویت ،هماهنگی وهمسویی خانه ومدرسه

2-برنامه ریزی برای تشکیل جلسات عمومی اولیای دانش آموزان

3-انتخاب نماینده برای شرکت در شورای مدرسه

4-بررسی واتخاذ تصمیم نسبت به سرویس رفت وبرگشت دانش آموزان وسایر وظایف دیگر که همگی آنها به نوعی بر میگردد به مسائل اداری و تربیتی ،که خوانده محترم در صورت نیاز به متن آئین نامه اجرایی مزبور مراجعه نماید .

بخوبی می دانیم که انجمن اولیاءومربیان در سطح واحدهای آموزشی حتی نتوانسته در حین وظایف تعیین شده برای آن در آئین نامه اجرائی ظاهر ، وظایف تعیین شده خودرا به نحو احسن انجام دهد تنها به تشکیل چند جلسه بدون محتوا در طول سال  آنهم با موضوعات تکراری اکتفا شده است. علت این شرایط بر می گرددبه عدم استقبال خانواده ها از جلسات انجمن به دلیل آشنا نبودن به کارکردهای مهم آن ، طوری که خانواده ها جلسات انجمن را مترادف با اخذ پول جهت تامین هزینه های مدرسه می دانند که این رویکرد باید سریعا تغییر کند تا بتوان حداکثر بهره برداری لازم از این ظرفیت مهم به عمل آید .

این نوشتار برآن نیست جایگاه انجمن اولیاء ومربیان را در سطوح مختلف آموزشی تضعیف ویا خدای نکرده زیر سوال ببرد .بلکه غایت نشان دادن این مطلب است که از ظرفیت انجمن که به نوعی ارتبا ط دهنده دو نهاد مقدس خانواده ومدرسه می باشد در حال حاضر به بهترین نحو از آن استفاده نمی گردد. هرچه این دو نهاد هماهنگ ودر تعامل سازنده باهم باشند ،میتوانند در آینده دانش آموزان بویژه در انتخاب زندگی شغلی آنها ، نقش مهم وسازنده ای ایفا نمایند.

انسان از زمان تولد تا مرگ انواع زندگی را تجربه می کند که مهمترین آن انتخاب زندگی شغلی می باشد .بطور کلی سه نوع زندگی شغلی در جهان شناخته شده است .1- استخدام 2-خود اشتغالی 3- کارآفرینی یعنی هر فردی که میخواهد زندگی شغلی خودرا شروع کند به ناچار باید یکی از این سه حالت را انتخاب وبراساس آن مابقی زندگی خود را سپری نماید.

در یک جامعه اینکه فرد چطور زندگی شغلی را که جز اولویت اقتصادی کشور یا منطقه است را انتخاب ودر آن موفق ودر نهایت شغل خودرا از دست ندهد ، برمی گردد به شناخت دقیق از سیاست های اشتغالزایی دولت و اگر این آشنایی در همان مراحل شکل گیری شخصیت فرد در محیط آموزشی صورت گیرد، قطعا تاثیر گزار خواهد بود .لذا با توجه به مطالب ارائه شده ،شآن وجایگاه انجمن اولیا ومربیان به جهت ایفاءنقش در ارتباط با موضوع اشاره شده بیش از پیش نمایان می گردد.

بنابراین ضروریست دولت جهت انتقال سیاست های اشتغالزایی خود به مربیان واحدهای آموزشی و خانواده ها ،از جایگاه اداری انجمن اولیا ومربیان استفاده نمایند.زمانی که این ارتباط دو گانه به طور کامل برقرار گردد ،دانش آموزان در انتخاب زندگی شغلی خود با نیازهای جامعه با کمترین مانعی بر خورد خواهند داشت. در غیر اینصورت دانش آموزان در آینده، در مقام جوینده کار در انتخاب آن با چالش جدی مواجه خواهند شد .

در حال حاضر اولویت سیاست ها اشتغال زایی دولت ، موضوع ترویج و توسعه کارآفرینی در اقتصاد کشور می باشد .در یک تعریف ساده کارآفرینی یعنی اینکه فرد بتواند بعد از پایان دوران تحصیل در مقاطع مختلف، از داشته های اکتسابی و توانایی های برای خود ودیگران فرصت شغلی ایجاد کند .

نگاهی به آمارهای موجود در خصوص شاخصهای بازار کار کشور، بیانگر این موضوع است که هنوز اکثر جویندگان کار به دنبال زندگی شغلی ازنوع استخدام هستند . در حالی که این حالت از زندگی شغلی جزء اولویت استخدامی دولت نبوده ودر حال محدود شدن می باشد .آمارها این نکته رادر ذهن متبادل
می سازد که هنوز بین دولت ،مدرسه وخانواده ها، ارتباط منطقی وسازنده در خصوص روند اشتغالزایی یا نحوه ایجاد شغل در کشور بوجود نیامده است. ادامه این به نفع کشور نخواهد بود و بیکاری را در جامعه افزایش خواهد داد. چرا که فارغ التحصیلان مقاطع مختلف تحصیلی، کوچکترین اطلاعاتی در خصوص اینکه چطور و چگونه زندگی شغلی را انتخاب کنند که جز اولویت ها ونیازها ی بازار کار کشور باشد را ندارند.

بنابراین ضروریست هرچه سریعتر تغییر کارکرد انجمن اولیا ومربیان از طریق کنجاندن هدایت ومشاوره شغلی در وظایف انجمن مزبور در دستور کار مراجع ذیربط قرار گیرد .تااز ظرفیت انجمن به بهترین نحو، در شکل گیری زندگی شغلی دانش آموزان وهدایت آنها به سوی زندگی شغلی مورد نیاز بازار کار کشور و منطقه در همان اوایل تحصیل استفاده گردد.

به امید دولت ،خانواده ،ومدرسه کارآفرین

اصغر مناف زاده-کارشناس بازار کار

اداره کل تعاون،کارورفاه اجتماعی

پائیز 1393