به سوی فردا

دردی ست مرا:

-) دردی ست مرا، همیشه در قلیان و خروش.

-) دردی ست مرا، در دل شب به گوش و نیوش.

-) دردی ست مرا، عجین در حیات من.

-) دردی ست مرا، نیست خط پایانی برای آن.

-) دردی ست مرا، نیست میل و اراده ای برای شنیدن و علاج آن.

-) دردی ست مرا، زبان ناتوان از بیان آن .

-) دردی ست مرا، نیست فرصتی برای تسکین آن.

-) دردی ست مرا، عجین با گوشت و خون من.

-) دردی ست مرا، ظجه و مویه میزنم  بدون اشک.

-) دردی ست مرا، گریه می کند بجای من.

-)دردی ست مرا، بدون پزشک و درمانی.

-) دردی ست مرا، بزرگتر از سجل من .

-)دردی ست مرا، می دود به سرعت نور.

-) دردی ست مرا، کرده از زندگی شرمنده.

-) دردی ست مرا، نمی بینم زخم آن.

-)دردی ست مرا، نمی دانم تقدیر است یا دست دیگری در کار.

خون می رود نهفته ازین زخم اندرون

ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد.

شعر: هوشنگ ابتهاج