به سوی فردا

باز انتخابات،بازهم وعده های شیرین و رویائی 

 با آغاز تبلیغات رسمی نامزدهای سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، همچون دوره های پیشین، شاهد ارائه وعده های شیرین و رؤیائی مانند افزایش چندین برابر یارانه،کمک هزینه ازدواج، کاهش تورم در ‌کوتاه ترین زمان ممکن و غیره از طرف کاندیدا های محترم هستیم. لازم است خدمت این دوستان یادآوری گردد که:

1- در سال 1400،بودجه کل کشور با 350هزار میلیارد تومان کسری مواجه است که  زحمت و تامین این کسری بر عهده یکی از شما عزیز خواهد بود. چنانچه منبع تأمین آنرا شناسایی نموده اید، شایسته است صادقانه به آگاهیِ آنان که به رأی شان نیاز دارید برسانید و در برابر این پرسش که اگر صاحب چنین اشراف، توان،  یا تخصص بودید چرا بعنوان یک صلاحیت دار ( از سوی شورای نگهبان) و بعنوان یکی از مسئولین این نظام، توان یا ایده خود را در اختیار مسئولان و سیاستگزاران قبلی نگذاشتید؟

2- فروش نفت که اساسی ترین و مهمترین منبع درآمدی کشور می باشد به دلیل تحریم ها با چالشی (اگر نگوئیم مهلک) اساسی مواجه است. این یعنی نمودار نبض خزانه، در حال تغییر شکل دادن از حالت سینوسی، به خط افقی ممتد است. آیا متوجه هستید که این امرچه معنا و عوارضی دارد؟

3- دولت فعلی در پرداخت همین میزان یارانه در هر ماه با دغدغه های فراوانی در تامین منابع روبرو بوده و به هر ترفندی دست میزد ( حتی اگر شده از یک جیب یارانه بگیران برداشته و به جیب دیگرشان بگذارد.) یادتان که نرفته است! اگر قرار است افزایشی در مبلغ میزان یارانه صورت بگیرد،آیا منابع تامین این افزایش را شناسایی کرده اید؟ از طرفی اساسا پرداخت یارانه، معنائی جز وجود ناعدالتی، فاصله طبقاتیِ ژرف، و فقر ندارد، چرا به ریشه کن کردنٍ این معضلات اجتماعی و اقتصادی برنامه ای ارائه نمی دهید؟

4- خسارات کرونا و خسارات سنگین مالی ناشی از تحریم ها، نیز خسارات ناشی از سوء استفاده ها، اختلاس ها و ... کمر نه تنها اقتصاد، حتی فرهنگ کشور را خم ، باور ها و اعتماد هارا سست، و سلامت روانی جامعه را متزلزل و دلواپس نموده، که هنوز هم به دلیل وجود ابهام در سرانجام بیماری و... استمرار دارد قطعا تخصیص منابع برای مبارزه با این بیماری به خصوص تهیه واکسن،فشار مضاعفی را به خزانه وارد کرده و خواهد کرد. که می بایست مد نظر آقایان کاندیداها باشد که زیاد در مسیر وعد وعیدهای مالی، مانور نفرمایند.

5- نباید فراموش کرد که سیاست های  تکلیفی دولت ها به نظام بانکی به عبارت ساده پدر بانک ها (و بانک ها نیز متقابلاً پدر مردم )را درآورده است. طوری که اگر بخواهیم بر اساس عملکرد و صورت های مالی سالانه بانک ها بطور واقعی بررسی کنیم،90 درصد بانک ها ( و بالتبع 90 درصد مردم) زیان ده و چه بسا ورشکسته خواهند بود . لذا به حساب و امید خزانه بانکها نیز نبایستی زیاد دل بست و به دیگران وعد وعید دارد.

دوستان حال اقتصاد خوب نیست و برای خوب کردن حال اقتصاد کشور حرکت در مسیر اصولی و علمی لازم است، نه دادن وعده های غیر کارشناسی که نبض اقتصاد را نامنظم می کند که احتمال دارد،منجر به ایست قلبی اقتصاد گردد که آنوقت قابل احیاء نخواهد بود.

" التماس تفکر، صداقت، احساس مسئولیت، و وفا به عهد"