توجه ماندگار و عملی به مادران خود داشته باشیم
بیست جمادی الثانی زاد روز دختر پیامبر اسلام فاطمه زهرا(س)است.وبه علت قمری بودن تاریخ تولد حضرت فاطمه زهرا(س)درایران روز مادر تاریخ هجری شمسی ثابتی ندارد وهرسال این روز در تقویم شمسی ما در حال گردش است. و امسال بیست وششم بهمن ماه روز مادر می باشد. به رسم این روز میمون ومبارک فرزندان اعم از دختر وپسر به مادران خود با خرید کادو سری میزنند وچند ساعتی را با مادران خود،خوش میگذرانند.هرساله این حرکت وحضور نمادین با تشریفات متفاوت نسبت به سال گذشته درحال تکرار شدن می باشد.بنده این روز فرخنده را خدمت همه ی مادران با غیرت سرزمینم ایران سرافراز،تبریک وتهنیت گفته وبرای مادرانی که به خواست و مشیعت الهی در بین ما نیستند از جمله مادر مهربان ودلسوز خودم از خداوند منان برای همه ی آنها طلب مغفرت وبخشش مسئلت دارم.دراین یادداشت کوتاه صرفا میخواهیم روی این موضوع مهم تاکید داشته باشیم که فرزندان همواره توجه ماندگار وهمیشگی به مادران خود در همه شرایط داشته باشند.اینکه در روزهای خوشی و سلامتی مادر با خرید شاخه گل وکادو به او سربزنیم ودرناملایمات و ناخوش احوالی و زمانیکه مادر به دلیل کهولت سن زمین گیرشده و به مراقبت وحمایت فرزندان خود نیاز دارد او را به بهانه های واهی ومختلف تنها بگذاریم که این نوع نگاه،تفکر و رفتار به ویژه در جامعه اسلامی قابل قبول نبوده و نیست.چطور میشود همان فرزندانی که در روز مادر،به مادران خود کادو وشاخه گل میدادند او را در زمان پیری و کهولت سن،فراموش می کنند. و نهایتا به فکر سپردن مادر بی نوا به خانه سالمندان می افتند.البته هنوز وجود دارند فرزندان با غیرتی که تحت هرشرایطی در خدمت والدین(مادر وپدر) خود بوده و هستند.ولی واقعیت جامعه بیانگر این رویکرد وجریان می باشد که اکثریت فرزندان،نگاه احساسی نه ماندگار به والدین خود دارند و این موضوع دلایل مختلف جامعه شناختی و روانشناختی دارد که می طلبد متخصصین امر به این مقوله مهم،نگاه واهتمام ویژه داشته و برابر نتایج حاصله آن برای تغییر رفتار مثبت فرزندان نسبت به والدین خود در جامعه برنامه ریزی واقدام نمایند.در صورت کوتاهی وعدم توجه به این مقوله مهم فرهنگی و اجتماعی با توجه به گسترش روزافزون زندگی ماشینی و آپارتمان نشینی وتغییر نوع زندگی زناشویی بین زوجین جوان(زن سالاری)شاهد افزایش توجه احساسی به والدین نه توجه محبت آمیز همیشگی به آنها خواهیم بود.این امر خسارت فرهنگی واجتماعی جبران ناپذیری را برای جامعه وارد و شان وجایگاه مقدس والدین علی الخصوص مادر را تنزل خواهد داد. در این میان نقش سازمانهای مردم نهاد وخود جوش میتواند مرهمی بر روی این زخم مهلک جامعه باشد تا بتواند با فعالیتهای اجتماعی وفرهنگی خود از شیوع ویروس نگاه احساسی به مقام مادر توسط فرزندان خودداری ونگاه ماندگار وهمیشگی را جایگزین آن نماید. انشاء ا.....
