نگاهی به کارکردهای فیلمنامه سریال برادر
در ماه مبارک رمضان امسال شاهد پخش سریال برادر به کارگردانی جواد افشار از شبکه دو سیما بودیم. هرچند که هدف اصلی نویسنده و کارگردان سریال مزبور نشان دادن وضعیت نابسامان و بحرانی قاچاق در خصوص چند کالای مصرفی روزانه در کشور بود. ولی متن و محتوای داستان، اهداف و کارکردهای مثبت و منفی دیگری را در حوزه های مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و حتی سیاسی موجود در جامعه را نیز به نوعی نشانه رفته بود.. از جمله این کارکردها میتوان به مفاهیمی همچون؛
ü احترام به بزرگتر
ü وجود سلایق مختلف در خانواده ها
ü کمک به همنوع و همدلی با آنها
ü حمایت از تولید داخل
ü وجود مافیای قاچاق کالا در کشور
ü ضعف نظارت در برخورد با قاچاق کالا
ü دلالی و سفته بازی
ü تغییر در نگاه مثبت به ازدواج مجدد زنان در جامعه
ü رسیدن به پول و درآمد بدون تلاش و زحمت
ü اشرافی گری بی حد و مرز
ü کم رنگ بودن مفاهیم و مضامین اسلامی در بین جوانان بویژه در فروش و معامله وغیره میتوان اشاره کرد. ولی بنظر بنده آنچه از بین همه کارکردها در این سریال از همه مهمتر و شاید جزء اهداف پنهانی فیلمنامه سریال محسوب میشد، نشان دادن اثر مخرب و تخریب کننده پدیده شوم سیاسی جنگ نرم با راهبرد نفوذ بود. موضوعی که در سالهای گذشته و اخیر به نوعی بعد از مطرح شدن مسئله پسا برجام، جزء دغدغه های اصلی مقام معظم رهبری بوده وکماکان نیز هست. واکاوی مفهوم جنگ نرم با راهبرد نفوذ از منظر مقام معظم رهبری دام ظله العالی ، بیانگر این است که جنگ نرم از ویژگی هایی برخوردار است که میتواند با استفاده از راهبرد «نفوذ» باورها ، اعتقادات و فرهنگ یک ملت را به نفع منافع و برنامه های خود تغییر دهد.
با توجه به معنا و مفهوم جنگ نرم با راهبرد نفوذ، در سریال مورد بحث دیدیم که چطور آقای کاظم بلوچی ( در نقش آقای کلالی) و خانم گلاره عباسی ( در نقش نازی دختر کلالی) با استفاده از همین استراتژی جنگ نرم و شناسائی نقاط ضعف فکری ، اعتقادی و اقتصادی ناصر (پسر حاج کاظم پهلوان) و شهاب شاگرد حجره حاج کاظم در انها نفوذ و با ابزار قرار دادن ناصر وشهاب ضمن کسب درآمد به اهداف خود که همانا تخریب وجهه ی مثبت حاج کاظم پهلوان در بازار بود برسند. حتی توانستند او را در بین کاسب های بازار بدنام نیز نشان دهند ، با این اوصاف و با توجه به حساسیت سیاسی موجود در منطقه و همچنین تحولات اجتماعی وفرهنگی بوجود امده در سطح جامعه، می طلبد همه ی افراد جامعه بویژه خواص در هر مقام و جایگاهی که قرار گرفته اند و یا در آینده قرار خواهندگرفت نسبت به همراهی ، هم رای و همدردی دیگران نسبت به خودشان با حساسیت و بصیرت افزایی و تحلیل زوایای مختلف آن عکس العمل نشان دهند تا بعد از مدتی شاهد نفوذ و سیطره افکار افراد به ظاهر دوست در رفتارها و دیدگاههای خود نباشند.