همسایه ها
درخصوص نحوه ی ارتباط با همسایه ها در احادیث وروایات نکات فراوانی وجود دارد وبزرگان علمی،جامعه شناسان وعلمای اسلام همواره براحترام به همسایه،تاکید داشته ودارند وآزار واذیت همسایه را نکوهش کرده اند.ما ایرانی ها نیز مدام ازاین جمله که همسایه از فامیل به آدم نزدیک تر است درتعیین جایگاه واهمیت نقش همسایه خوب ودلسوز در محاوره های عامیانه استفاده می کنیم ودرعمل نیز همین طور بوده وتک تک ما نیز به عنوان یک شهروند این شرایط را به عینه تجربه کرده ایم.دوستی مسالمت آمیز با همسایگان علیرغم تفاوت های فکری وسلیقه ای قطعا مزایای متعددی را برای افراد بهمراه خواهد داشت که از آن جمله میتوان به استفاده ازامکانات ومنابع همدیگر وحغظ امنیت وهمدردی و همراهی در مواقع خطر وبحران اشاره کرد.حال اگربه دلایلی با همسایه یا همسایگان خود دچار مشکل شویم ونتوانیم از طرق مختلف آن را برطرف کنیم،دیگر از امتیازات مورد اشاره در متن بالا،خبری نخواهد بود وبرای جبران وتامین آنها باید متحمل صرف هزینه شد ودر صورت ادامه دار شده این وضعیت(قهر ودشمنی)شرایط زندگی سخت تر شده ونهایتا فرد باید آن محل را ترک کند تا بتواند در محیط جدید شرایط مناسبی را برای ادامه زندگی مهیا سازد.در یک مقیاس بزرگ تر والبته فراتر ازمرزهای کشورمان،همسایه های با شرایط متفاوت از همسایه های محلی یمان وجود دارند.در این نوع وشکل همسایه داری، ما با یک شخص یا فرد خاصی سروکار نداریم بلکه با دولتی مستقل بعنوان همسایه ،ارتباط وتعامل داریم.اگر بخواهیم وبتوانیم با همسایگان خارج از مرز های خودمان بدون حساسیت های مذهبی،سیاسی واجتماعی ارتباط برقرار کنیم،مطمئنا شاهد تاثیر مثبت آن دررشد وشکوفایی در تمام حوزه های داخلی بخصوص در بخش اقتصادی واجتماعی خواهیم بود.البته این طور تصور نگردد که صرفا با اتکاء به این طریق میتوان رشد کرد بلکه این نوع تعامل می تواند زمینه ساز وتسهیل کننده پیشرفت وتوسعه ی داخلی کشور باشد.به عبارت دیگر این ارتباطات مثبت وسازنده شرط لازم است ولی کافی نیست.اگر نتوانیم شرایط دوستی وهم زیستی مسالمت آمیز رابا همسایگان خارج از مرزهای خود بویژه همسایگانی که با آنها مرز مشترک داریم برقرار کنیم،قطعا این شرایط برای کشور هزینه بر خواهد بود.درسالهای اخیر روابط کشورمان با دولت های آذربایجان،ترکیه،عربستان وبرخی دیگر از کشور های خلیج فارس به دلیل برخی مناقشات سیاسی واقتصادی منطقه ای ونوع عکس العمل برخی از سیاسیون ما نسبت به این تحولات،دچارتنش های سیاسی ودیپلماتیک جدی شده است.بطوریکه این چالش ها ومناقشات سیاسی وبگومگوهای دو طرفه،باعث کاهش مانور اقتصادی کشور گردیده که میتوانست بهتر از این باشد. بخصوص در سال جاری به دلیل کاهش قیمت نفت که عمده ترین دلیل آن شیطنت کشور مسلمان(عربستان)که همانند عقرب هم خودش را نیش می زند وهم از این طریق به کشورمان فشار وارد می کند. کاهش قیمت از یک طرف به دولت از بابت اتکاء بودجه به نفت هرچند که ادعا میشود این وابستگی کم شده،فشار وارد می کند وهم به مردم به جهت کاهش درامد های انها که این نیز بطور غیر مستقیم به درامد های نفتی وابسته می باشد.آیا با این شرایط مورد اشاره میتوان با همه ی کشورهای دور ونزدیک،قهر سیاسی و اقتصادی داشته باشیم.داشتن چنین تفکری برای کشور هزینه های زیادی را در پی خواهد داشت که در حال حاضر شاهد مصداق های آن هستیم که ادامه این شرایط وزیاده روری واصرار برافکارفردی،به نفع کشورنیست.بنابرین به نظر می آید در این خصوص باید تجدید نظر اساسی صورت پذیرد.در صورت استمرار این شیوه ی همسایه داری بین المللی،عیلرغم رفع تحریم ها و شروع دوران پسا تحریم نیز ممکن است اقتصاد کشور بازهم به دلیل عدم ارتباط مناسب با همسایه ها باز هم شکننده باشد.با دوستی وگفتمان های منطقی وکارشناسی شده البته با حفظ حاکمیت خودمان، بهتر می توان به چالش های موجود خاتمه داد که پیروزی مذاکرات هسته ای نمونه ای از این گفتمان هاست. هر چند دشمنی ها با ایران تمامی نخواهد داشت ولی میتوان با تدبیر ومنطق دیپلماتیک انها را کاهش داد تا کشور به واسطه ی این شرایط در مسیر رشد وتعالی قرار گیرد.
