به سوی فردا

                                                   مرهم دکتر نوبخت برای زخم ریلی استان

دکتر محمد نوبخت،معاون رئیس جمهور ورئیس سازمان برنامه وبودجه کشور در یک سفر غیره منتظره روز پنجشنبه مورخ 1395/9/25به استان اردبیل سفر و در جلسه ای با حضور مسئولین و نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرستان اردبیل آخرین وضعیت پروژه راه آهن اردبیل که به نوعی به تاریخ پیوسته است  را بررسی کردند.درخصوص این سفر ذکر چند نکته به نظر الزامی میآید:

1- طوری دراین سفر مانور سیاسی دادند که به نوعی منت برسرمردم استان اردبیل گذاشتن که جناب دکتر رنج سفر تحمل کرده ودر شرایط برفی وکولاک به اردبیل سفر کرده است.واقعیت کدوم رنج سفر،با هواپیما وارد تبریز و از تبریز به قول رحمت سریال پایتخت، با شاسی بلند که داری امکانات سرمایشی وگرمایشی است وارد استان اردبیل شده است.کجای این رنج سفر تلقی میگردد که حتی ایشان نیز با این عنوان(لذت خدمت در این بود که با دشواری راه ها خدمت مردم استان برسم).در هر صورت خدا قوت دکتر.

2- همه به خوبی میدانند که با تزریق قطره چکانی اعتبار سالانه 160میلیارد تومان ،آنهم اگه بطور کامل تخصیص یابد.پروژه راه آهن اردبیل به این زودی ها تکمیل و به بهره برداری نخواهد رسید.تنها راه آن با لحاظ نمودن محدودیت منابع مالی دولت ،جذب سرمایه گذار خارجی(فاینانس)می باشد.

علی ایحال این سفر را میتوان به نوعی مرهم سیاسی دکتر نوبخت برای زخم چرک کرده راه آهن اردبیل  آنهم به خاطر اعتراض برخی از نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی در خصوص گنجانده نشدن پروژه ریلی استان از سوی سازمان برنامه و بودجه در برنامه ششم توسعه وهمچنین کاهش بار روانی تاخیر چندین ساله آن از ساکنین استان قلمداد کرد.از سوی با تزریق سالانه 160میلیارد تومان به راه آهن اردبیل،این پروژه در 10سال آینده با تکنولوژی ریلی 10سال گذشته افتتاح خواهد شد!!!بنظر میرسد به این زودی ها نباید منتظر شنیدن سوت قطار در اردبیل باشیم.این سفر پرزحمت دکتر نوبخت و دیگر سفرهای مسئولین رده بالای کشوری هیچ فایده ای برای راه ریلی استان نخواهد داشت.چرا که راه آهن استان اردبیل به منابع مالی نیاز دارد، نه سفر های مکرر مسئولین امر.

                                                                                                                                                                     به امید روزهای خوش

                                                                             استعفای قابل تعمل    

در روزهای اخیر در اقصی نقاط کشور شاهد حوادث تلخی بودیم که از مرگبارترین و ناگوارترین آن می توان به تصادف قطارهای تبریز –مشهد و سمنان –مشهد اشاره کرد که متاسفانه تعدادی از هموطنان عزیزمان به فجیع ترین شکل جان خود را از دست دادند که برای همه ی آن عزیزان کمال بخشش و برای بازماندگان آنها آرزوی صبر و تحمل این مصیبت بزرگ را دارم . آنچه در این اتفاق مهم در ذهن و افکار بیدار مردم عجیب و غیره منتظره آمد ، استعفای مدیر عامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران بود. غیر منتظره از این لحاظ که این شیوه ی استعفا در کشور بی سابقه بود و تا آنجا که بنده سراغ دارم مورد مشابه این چنینی تاکنون اتفاق نیفتاده است. بنظر می آید استعفای مدیر عامل به نوعی از روی اجبار و علیرغم میل باطنی صورت گرفته و ایشان علاقه ای به چنین کاری نداشته اند. چرا که اگر اینطور بود اولاً : این اتفاق اگر از روی میل و اراده باطنی شخص مدیر عامل بود ، قطعاً باید در همان ساعات و روزهای اولیه اتفاق می افتاد. ثانیاً : این استعفا بعد از مصاحبه مطبوعاتی و تلویزیونی معاون اول رئیس جمهور که گفتند باید در بین مدیران ما نیز همانند کشور های دیگر، فرهنگ استعفا در چنین مواقعی وجود داشته باشد و راساً اقدام به چنین کار کنند ، اتفاق افتاد . ثالثاً : با توجه به اینکه مهمترین علت حادثه عامل انسانی تعیین و معرفی گردید به جهت کاهش بار روانی حادثه از جامعه و خانواده های مصیبت دیده ، به نوعی تصمیم گرفته شده یکی از مسئولین امر خود را قربانی کند و از بد حادثه، قرعه بنام مدیر عامل راه اهن افتاد . ولی در اصل اگر به طور تمام و کمال اراده بر اجرایی فرهنگ کشورهای دیگر در این زمینه بود، این وزیر راه و شهرسازی بود که باید استعفا میداد نه مدیر عامل راه آهن .

همه ی این موارد به نوعی گویای این مطلب است که جناب آقایی (مدیر عامل راه آهن) به زور استعفا داده و جناب وزیر راه و شهرسازی از خدا خواسته سریعاً با استعفای وی موافقت تا به نوعی پرونده حادثه با قربانی کردن یکی از مسئولین رده بالا بسته شود. در خاتمه بنظر می آید مدیران و وزیران کشورمان هنوز به آن جایگاه فرهنگی و اخلاقی نرسیده اند که در چنین موارد مشابه راساً و بی درنگ اقدام به استعفا کنند. چرا که در کشور، قرار گرفتند در پست مدیریت مهم است و عملکرد  هیچ جایگاهی دران قرار ندارد .  به امید روز های بدون حادثه ی تلخ و ناگوار                                        

درارتباط با لایحه 1/5 میلیارد دلاری اشتغال

در روزهای گذشته موضوع اقدام مشترک میان مجلس و دولت تحت عنوان لایحه 1/5میلیارد دلاری اشتغال ،تیترخبر رسانه ها قرار گرفته است. در خصوص لایحه مزبور  موارد کارشناسی ذیل ارائه میگردد.

-)باید این نکته مهم را مد نظر قرار داد که هر نوع طرحی باعث اشتغال جدید و پایدار نمی شود و گاهی فقط برای اخذ وام در پوشش اشتغال به ویژه در مناطق روستایی می باشد.

-)روستائیان اگر در باز پرداخت وام دچار مشکل شوند وام را دولتی تلقی و انتظار استمهال وام را خواهند داشت و دولت ناچار است در مقابل این انتظار اجتماعی تمکین کند که نمونه آن را در برخی از تسهیلات روستایی شاهد بود و هستیم .

-)طبق این لایحه 5/1 میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی برداشت و توسط بانک مرکزی به ریال تبدیل خواهد شد که امر منجر به افزایش نقدینگی و کاهش ارزش پول (تورم زایی)میگردد.

-)نحوه تشخیص اینکه متقاضی روستایی است یا خیر و یا اهالی شهر هم می توانند برای توسعه روستایی وام بگیرند ،محل بحث است.

-)کارکرد این وام کاملا شبیه وامهایی است که دولت قبل برای اشتغال و طرحهای زود بازده پرداخت ولی به نتیجه مطلوب نرسید.

نتیجه گیری :

نباید با پرداخت تسهیلات ، روستائیان بیکار را بدهکار کنیم . مشکل رکود و بیکاری کلا نقدینگی نیست، بلکه تصمیم واحد و یکپارچه برای حمایت از تولید وجود ندارد. و از طرفی در حال حاضر حدود 3000 طرح تایید شده درنوبت دریافت تسهیلات ازصندوق توسعه ملی هستند اما بازپرداخت تسهیلات 10 تا 12 میلیون تومانی به روستائیان به نحوی این صندوق خالی خواهد شد .بهترین راهکار کاهش بیکاری ، حفظ وضع موجود واحدهای تولیدی وکمک به آنها جهت خروج از رکود می باشد .منطقی نیست در چنین شرایطی منابع صندوق را به جای ترمیم واحدهای زخم خورده و نیازمند سرمایه درگردش به طرحهای جدید آن هم درروستاها که انواع طرحهای اشتغالزایی را در سنوات گذشته در این مناطق تجربه کرده و حتی در حال تجربه کردن هستیم   ولی از اثر بخش کافی برخوردار نبوده اند را دوباره امتحان کنیم.

استرس های ناشی ازفیش های حاملهای انرژی

این روزها شاهد هستیم که در بین افراد جامعه بویژه در طبقه متوسط و تا حدودی متوسط  به بالا نوعی استرس جدید ناشی از فیش های نامتعارف حامل های انرژی بوجود آمده است. مهمترین علت آن نیز افزایش قیمت تمام شده برق و گاز برای خانوار ها آنهم نه به خاطر مصرف زیاد بلکه به خاطر وجود عناوین و آیتم های متنوع دهان پر کن از جمله آبونمان ، بهره وری ، ارزش افزوده و ... می باشد. این موارد هر سال در حال افزایش و زیاد شدن می باشند طوری که نوع و ابعاد فیش های صادره در حال تغییر هستند که نمونه آن فیش گاز در استان بنده می باشد(اردبیل) که همانند عکس های موبایلی ، یهویی بعد از خواندن کنتور توسط مامور صادره و فی المجلس تحویل میگردد و افتخار میکنیم با این اقدام که در راستای اقتصاد مقاومتی گام برداشته ایم . با توجه به اینکه حقوق و درآمد افرادی که در طبقه مزبور قرار گرفته اند افزایش چندانی نیافته و در صورت افزایش نیز متناسب با تورم موجود نبوده، باعث ایجاد فشار روانی بر سرپرست خانوار ها گردیده و این فشار نهایتا منجر به ایجاد  استرس های تنش زا در آنها شده است . به عنوان مثال کارمندی را در نظر بگیرید که علیرغم افزایش ضریب سالانه به دلیل کاهش اضافه کاری و سایر مزایای رفاهی نه تنها حقوقش نسبت به سال قبل افزایش نیافته بلکه کاهش نیز داشته است. جالب اینکه در این شرایط فیش های نامتعارف آب ، برق ، گاز و تلفن امان و نفس کارمند نگون بخت را بریده است . با این اوصاف چطور می توان انتظار داشت که طبقات مورد اشاره به ویژه کارمندان به فکر رفاه، گردش و سلامت خود باشند طوریکه برخی از کارمندان به حذف بیمه های تکمیلی خود فکر می کنند . البته این شرایط اقتصادی علیرغم ایجاد فشارهای روانی بر افراد مورد اشاره ، مزایایی نیز داشته چرا که در خواب و بیداری معادلات پیچیده ریاضی چند مجهولی را که چطور با اندک پول باقی مانده از حقوق باید اجاره خانه ، اقساط متنوع بانکی و غیر بانکی ، آب ، برق ، گاز و غیره را پرداخت کنند . نکته جالب تر اینکه در بعضی از زمانها نیز موفق شده اند معادلات مزبور را حل و فصل نمایند که بزرگترین ریاضی دان های جهان تاکنون موفق به حل آن نشده اند و نخواهد شد که این خود جای بسی خوشحالی دارد. به امید روزهای خوش