به سوی فردا

تلقی درست ازجایگاه روابط عمومی  

بیست وهفتم اردیبهشت،روزجهانی ارتباطات و روابط عمومی را به تمامی فعالین وکنش گران این عرصه ی مهم و تاثیرگذار، تبریک میگویم.ضمن احترام به تمامی فعالیت ها واقدامات صورت گرفته دراین چند دهه در عرصه اطلاع رسانی در ابعاد متنوع اجتماعی،سیاسی،ورزشی وفرهنگی ازسوی متولیان روابط عمومی ها چه در ارگانهای ونهادهای دولتی و چه در بخش های خصوصی،ذکر چند نکته در این ارتباط با توجه به شآن وجایگاه ویژه روابط عمومی ها،خالی از لطف نخواهد بود:

1-به نظربنده وظیفه روابط عمومی را در دوکارکرد مهم میتوان دسته بندی کرد:

الف)اطلاع رسانی از وظایف وماموریت های اداره یا سازمان متبوع با استفاده از ابزارها و شیوه های نو و جدید متناسب با علوم ارتباطات به افراد جامعه بویژه به مخاطبین یا جامعه هدف.

ب)اخذ نظرات ودیدگاههای جامعه هدف نسبت به سازمان ودستگاه اجرایی وپالایش وتجزیه وتحلیل آنها واعمال نتایج مرتبط در فرایند برنامه ریزی،تصمیم گیری و اجرایی واحد خدمت.در شرایط کنونی کارکرد بند اول درحد رضایت بخش، بخصوص درسالهای اخیر در حال اجرا است.هرچند که دراین ارتباط نیز کاستی ها وضعف های وجود دارد که از مهمترین آن به خبرنویسی وگزارش نویسی های غیرکارشناسی وهمچنین اطلاع رسانی تک بعدی صرفا از مدیران میتوان اشاره کرد.

کارکرد دوم روابط عمومی، بنظر میرسد با توجه به چالشی بودن موضوع زیاد ازسوی سازمانها وارگانهای دولتی وحتی خصوصی مورد استقبال قرارنگرفته است. فلذا نقش روابط عمومی ها در این زمینه مغفول مانده است.بعبارت دیگر درعرصه کنونی، کارکرد و وظیفه روابط عمومی ها در انتشارخبر وعکس ازمدیران خود و بارگذاری دستورالعملها وفرمهای اداری خلاصه شده و از اخذ دیدگاهها ونظرات افراد جامعه ومخاطبین نسبت به تاثیرگذاری کارکرد سازمانها در برطرف کردن نیازها ومطالبات مخاطبین از سوی روابط عمومی ها خبری نیست. و اگرهم باشد در حد کارشناسی وغیر علمی می باشد.

2-با توجه به اینکه کارکرد روابط عمومی در زمینه انجام پیمایش ها وتحقیقات میدانی به منظور اخذ نظرات ودیدگاههای مخاطبین،کاری علمی وتخصصی است. لذا نیازمند افراد متخصص درحوزه علوم ارتباطات می باشد. موضوعی که روابط عمومی ها درشرایط کنونی به شدت از عدم وجود افراد متخصص وعلاقه مند به آن به شدت رنج می برد.بنابرین با این شرایط محقق کردن کارکرد دوم روابط عمومی،دور از انتظار خواهد بود.البته بخش عمده ای ازاین چالش ها ومشکلات به نبود پست سازمانی روابط عمومی در اکثر ادارات وسازمانها وهمچنین کمبود ونبود ردیف های اعتباری وهزینه ی برمیگردد.

درپایان ضمن تبریک مجدد هفته روابط عمومی به تلاش گران این عرصه امیدوارم روزی برسد که مدیران سازمان ها و دستگاههای دولتی و غیردولتی با توجه جدی به دو کارکرد مورد اشاره فوق،تلقی درستی از روابط عمومی داشته و از قانون گذاران نیز انتظار میرود نسبت به تصویب قوانین وتخصیص اعتبارات لازم در این حوزه اهتمام جدی داشته باشند.چرا که هرچه روابط عمومی ها به صورت تخصصی فعالیت نمایند. قطعا تاثیرگذاری مهمی در امید بخشی وایجاد روحیه شادابی ونشاط در جامعه خواهند داشت که در شرایط کنونی جامعه به شدت به این امر نیازمند می باشد. به امید آن روز.

ملانصرالدین و ماجرای مدیریتی پسرخالش

ملانصرالدین درآق شهر ازداردنیا بعد از زن و الاغ مشهورش،پسرخالی داشت که به او خیلی علاقمند بود.ملا آخرهر هفته،بزرگان آق شهر را جهت دور همی و بررسی امورات شهر به خانه خودش دعوت می کرد.پسرخاله نصرالدین تازه از دانشگاه غیردولتی،هیات امنایی،نیمه حضوری وشبانه آق شهر مدرک مدیریت اجرایی،بحران و.... گرفته بود و دنبال کارمی گشت.روزی بطور تصادفی در جلسه دورهمی منزل ملانصرالدین حاضرشد.بزرگان حاضردرجلسه که همگی ازصاحب منصبان شهربودند از ملا پرسیدند:نصرالدین این جوان کیست. ملا گفت:این مرد جوان پسرخالمه و امروز مثل شماها میمان منزل ماست.یکی ازبزرگان آق شهرپرسید:ملا نصرالدین پسرخالت چه کاره هست.ملا درجواب گفت:تازه مدرک گرفته و کارخاصی نداره.یکی از میهمان مجلس که بروبیای در شهر داشت، گفت:ملا به پسرخالت بگو فردا به عنوان مدیرفضا سازی مناسب آق شهر،مشغول بکار بشه.پسرخاله ملا فردای آن روز به عنوان مدیر اداره فضاسازی،کارش را آغاز کرد.چند روزی نگذشته بود که به دلایل نامعلومی از کاربرکنارشد.درجلسه هفته بعد چون بزرگان شهر به نوعی مدیون ملانصرالدین بودند. شغل دیگری را با عنوان مدیر بهره برداری از چشمه های جوشان شهر را به پسرخاله ملا،معرفی کردند.پسرخاله بعد ازچند روز از پست خودش استعفا داد. البته با حواشی زیاد درفضای غیرمجازی شهر.درجلسه دیگراز نشست بزرگان با پی گیری ورایزنی ملا نصرالدین،مدیریت ارتباطات دیواربه دیوارشهر به پسرخاله ملا نصرالدین سپرده شد.بعد ازچند روز دوباره به دلایل نامشخص پسرخاله ازکار کنارگذاشته شد.این چرخه میهمانی ودادن پست های مدیریتی به پسرخاله ملانصرالدین هرهفته بطور مداوم تکرار میشد. ادارات آق شهر طوری بود که از ورودی شهر شروع تا خروجی شهر کنارهم قرارگرفته بودند.در چهلمین جلسه، بزرگان شهر متوجه شدند که پسرخاله به آخرین اداره شهر که در خروجی آن قرار داشت رسیده و البته از مدیریت آن اداره نیز بازهم به دلایل نامعلومی کنار گذاشته شده است و دیگر اداره ای وجود نداشت که مدیریت آن را به او بسپارند.باتوجه مدیون بودن بزرگان شهر به ملانصرالدین و زدوبندهای درون گروهی،تصمیم گرفتند به منظور کسب تجربیات بیشتر توسط پسرخاله ملا نصرالدین و توسعه آق شهر مجددا مدیریت ادارات آق شهر را از ورودی شهر تا خروجی آن به نوبت و به صورت ماهانه به او واگذار کنند.بزرگان شهر به ملانصرالدین قول دادند تا زمانی که دورهمی هفتگی خود را درمنزل او تشکیل میدهند،مدیریت چرخشی پسرخالش تضمین شده است و جای هیچ نگرانی نیست. ملا نصرالدین گفت: امیدوارم برنامه دورهمی ما مثل برنامه دورهمی بعضی از آقایون از دورخارج نشه که من وپسر خالم بیچاره میشیم.

دلم گرفته باز

این دل نوشته را تقدیم می کنم به همه ی هموطنان عزیز آسیب دیده از سیل ویرانگر کشورم که بواسطه آن زندگی و خویشاوندان خود را از دست دادند.

-)دلم گرفته از این همه خشم طبیعت که نمی دانم علت آن چیست؟

-)دلم گرفته از گریه های مرد خوزستانی که نمی دانست به کجا پناه ببرد.

-)دلم گرفته از ناله های پیرزن پلدختری که جلوی دیدگانش یک عمر تلاش و زحمتش در چند ثانیه از بین رفت.

-)دلم گرفته از شرایط سخت هموطنانی که با ترس و وحشت در پشت بام های خود شب را صبح کرده اند.

-)دلم گرفته از این همه باران که نمی دانم رحمت است یا ........

-)دلم گرفته از ناله های کودکان گرسنه و تشنه که در آغوش سرد مادرانشان با چشمهای پر از اشک، آرام گرفته اند.

-)دلم گرفته از این همه ویرانی شهرها و روستا های کشورم که جبران آن سخت و طاقت فرسا خواهد بود.

-)دلم گرفته از باران و آب که مایه حیاتش می خواندم ولی به یک دفع چهره عوض کرد و جان انسانها را گرفت.

-)دلم گرفته از بی تفاوتی برخی از افراد که گویی اتفاق خاصی نیافتاده است.

-)دلم گرفته از جانهای بیرمق ساکنین سیل زده که با لباس های گلی خود ناامیدانه جلوی ویرانی های خانه و کاشانه خود، زانوی غم بغل گرفته اند.

-)دلم گرفته از چشم های خونین و صورت چروک و خاکی پیر زن روستای شهر معمولان که به دنبال تنها گاو گمشده خود بود ومی گفت: که آن حیوان تنها منبع درآمد من است. نمی دانست که گاو زبون بسته تلف شده است.

-)دلم گرفته از بی تفاوتی کشورهای دنیا که هیچ عکس العملی از خود نشان ندادند. حتی در حد یک پیام همدردی به خصوص کشورهای دوست و همسایه.

-)دلم گرفته از این همه بارون که زندگی ها رو برد و آخر آروم گرفت.

                                                                گرفته دلم

کمپین آری یا نه!

درسالهای اخیر شاهد به راه انداختن کمپین های مختلف از سوی گروه های خاص یا سازمانهای مردم نهاد به صورت خود جوش یا دستوری با موضوعات اجتماعی،فرهنگی و سیاسی در سطح جامعه بوده وهستیم.بنظر میآید هدف غایی و اصلی در به راه انداختن کمپین ها در جایجای دنیا،بیشتر ترویج وفرهنگ سازی یک موضوع مثبت خاص وهمچنین مبارزه و نهی موضوع منفی و ضد ارزش متناسب با مقتضیات فرهنگی آن جامعه می باشد.از جمله این کمپین ها میتوان به کمپین های با موضوع محیط زیست،نه به اعتیاد و مواد مخدر و کمپین های حمایت از حیوانات بویژه حیوانات اهلی،اشاره کرد.معمولا کمپین ها در زمان های خاص وقتی که در ارتباط با موضوعی حرف و حدیث های در بین آحاد مردم مطرح می باشد از سوی گروههای خاصی از جامعه ایجاد و مدیریت میگردد. این روزها با توجه به نزدیک شدن به پایان سال و عید نوروز به دلیل گرانی های اخیر در تامین کالاهای اساسی و فشار اقتصادی به قشرهای خاصی از جامعه،بحث های از به راه انداختن کمپین های با موضوعات برگزاری ساده عید امسال،کمپین نخریدن آجیل و غیره در بین آحاد جامعه،مطرح شده و در برخی از ابزارهای فضای مجازی نیز کمپین های نیز در این ارتباط ایجاد شده است.در این خصوص ذکر چند نکته ضروری بنظر میرسد:

1-این که عید امسال ساده و بی آلایش برگزار گردد،موضوع جدیدی نیست وهمواره مورد تاکید متخصصان جامعه شناسی ومذهبی بوده و هست وخود نگارنده این یادداشت قصار نیز با آن موافق می باشد. با توجه با اینکه موضوع عید و برگزاری جشن در باور احاد مردم جزء فرهنگ های اصیل و قدیمی و حتی ثبت شده در سازمان های بین المللی می باشد،لذا هر کدام از خانوارها به اندازه وسع و توان مالی خود عید نوروز را تاکنون جشن گرفته اند و امسال نیز جشن خواهند گرفت.

2-نباید این موضوع به عادت ورویه تبدیل شود که هرکجا دولت وحتی بخش خصوصی در ایفای تعهدات و وظایف قانونی خود کوتاهی وقصوری داشته باشد جهت فرافکنی به فکر ایجاد کمپین های برای آن موضوعات باشیم.مگر میشود مشکلات صنعت خودرو سازی کشور،گرانی و تورم موجود در جامعه را با به راه انداختن چند کمپین اصلاح و درست کرد. کاها خود کمپین ها به دلیل احساسی و گذرا بودن باعث میشوند مشکلات به درستی مورد تجزیه وتحلیل قرار نگیرند و تمام توجه جامعه به محتوای کمپین ها سوق پیدا  کند که معمولا نتیجه بخش نیست. اگر بود با توجه به کمپین های ایجاد شده می بایست صنعت خودرسازی کشور بویژه موضوع فروش آن دچار تغییرات میشد. آیا واقعا تغییری ایجاد شده است. قضاوت با خود شما.

3-به جای به راه انداختن کمپین برای مثال نخریدن آجیل شب عید که تنها دلخوشی هزاران هزار از مردم این مرز وبوم می باشد و میخواهند چند روزی از سال را با اعضائ خانواده خود حتی شده به ظاهر خوش بگذرانند،می بایست به دنبال ریشه یابی و حل علت مشکلات بوجود آمده در حوزه اقتصاد از جمله گرانی های اخیر بویژه آجیل بود.با حرکات احساسی و به راه انداختن کمپین های دهان پرکن،نمی توان اقتصاد و معیشت مردم را درست کرد.باید جور دیگری دید و فکر کرد.

تلنگری دیگر به مسئولین

مراسم چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در 22بهمن ماه سال 1397با وجود همه ی دسیسه ها و ترفندهای دشمنان قسم خورده خارجی در راس آن استکبار به سرکردگی آمریکا،باشکوه هرچه تمام تر، حتی نسبت به سالهای گذشته برگزارشد و تمامی برنامه ها ونقشه های بد خواهان انقلاب مثل همیشه با حضور مردم در صحنه ولبیک گفتن به نظام با رهبری امام خامنه ای، دوباره نقش برآب شد. حضور حماسی مردم در 22بهمن 1397 تلنگری دیگری به مسئولین اجرایی کشور اعم از قوه مقننه،قوه اجرایی وقوه قضائیه برای خدمت رسانی بهتر وشفاف به مردم فهیم وآگاه در جای جای کشوربود.انصافا قدر وارزش حضور حماسی ملت را علیرغم همه ی مشکلات اقتصادی و معیشتی که گاها عرصه را برای آنها تنگ کرده و در شرایط جوی نامناسب زمستان بی ادعا و بی منت در کف خیابانها حاضر شدند و بر سرآمریکا فریاد زدند را باید دانست. حال نوبت مسئولین است که بطور جدی و با راهکارهای عملیاتی نه گفتاری و با صداقت کامل، نسبت به رفع مشکلات مردم با اولویت اقتصاد و تامین کالاهای اساسی کمر همت ببندند ودر فضای دوستانه و بدون دعواهای سیاسی و تسویه حسابهای حزبی به فکر این ملت و منافع ملی کشور باشند و از فرصت های بوجود آمده به نحو احسن استفاده کنند. چرا که این مردم سرمایه های اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران هستند و مسئولین  نباید فراموش کنند که به پشتوانه این ملت است که رسمیت یافته اند. نکند فردا افسوس بخوریم که ای کاش کاری برای این ملت انجام می دادیم ولی دیگر دیر شده باشد. امید میرود این حضور حماسی وفاطمی،تلنگر جدی برای مسئولین سه قوا برای درک بهتر شرایط مردم وکشور باشد. انشاء ا......

تغییر سبک زندگی به روش ملانصرالدین

دریکی از شبهای زمستان ملانصرالدین با زنش مشغول تماشایی برنامه تلویزیونی با موضوع تغییر سبک زندگی بود.کارشناس برنامه با توجه به تغییرات گسترده درجامعه و اعضای آن به نوعی تلاش میکرد بینندگان و شنوندگان برنامه را مجاب کند که می بایست در شیوه و سبک زندگی خود نسبت به گذشته تغییر ایجاد کنند.ملانصرالدین به زنش گفت: زن کارشناس برنامه حرفهای خوبی میزنه،ولی کو گوش شنوا. فامیل من و شما هر روز به یه بهانه ای یا نهار خونه ما هستند یا شام. دیگه پدر جیب من رو درآوردند. ای کاش آنها نیز این برنامه خوب را ببینند و کمتر خونه ما مهمون بیان.زن گفت: ملا فکر نکنم این اتفاق بیافته. نصرالدین گفت:زن یه فکری دارم فردا آن را توی شورای روستا مطرح می کنم تا شیوه زندگی اهالی به خودی خودتغییرکنه. زن گفت:ملا باز چه فکری کردی میشه به من بگی. ملا نصرالدین در جواب گفت:زن چند روز دیگه صداش در میاد.بعد از چند روز زن ملا از او مقداری پول گرفت تا کمی خرید کنه.وقتی به بازار رسید دید قیمت های همه ی اجناس گران شده است. قیمت مرغ،گوشت،تخم مرغ،برنج و میوه وبه قول قدیمی ها کالاهای اساسی نسبت به هفته گذشته چند برابر شده  و نتونست برای خونه چیزی بخره و به خونه برگشت و به ملا گفت:مرد چه اتفاقی افتاده قیمت همه چیز گرانتر شده و با پولی که به من دادی نتونستم چیزی بخرم.نصرالدین گفت:بهت گفته بودم که کاری می کنم تا  فامیلهای من و شما دیگه نتونند تو خونه ما لنگر بندازند.زن گفت چطور این کار رو کردی. نصرالدین در جواب زنش گفت:از دیروز ایل و تبار من و شما به من پیامک میدن که ملا باید تو شیوه زندگی خودمان تغییر ایجاد کنیم و مثل اهالی فرنگ دیر به دیر خونه همدیگر بریم تا اینجوری ارزش همدیگر را بهتر درک کنیم.زن گفت: ملا تو چکار کردی. نصرالدین گفت:کار خاصی نکردم فقط اعضای شورای روستا را قانع کردم جز از راه افزایش قیمت ها نمی تونیم در شیوه وسبک زندگی اهالی تغییر ایجاد کنیم و آنها نیز مجوز افزایش قیمت ها صادر کردند. زن نگران نباش کالاهای اساسی اعضائ شورا به نرخ قبلی توسط شورا تهیه و به ما خواهندداد. فقط به فامیل این مسایل را نگو.

پله-برقی سبک جدید در مدیریت

درعالم وعلم مدیریت همه ی ما به نوعی با انواع و اقسام سبک های مدیریت آشنایی داریم.بطوریکه یا درباره آنها خوانده ایم یا درباره آنها شنیده ایم ویا احیانا تجربه نیز کرده ایم.بعنوان مثال میتوان به سبک های ژاپنی،آمریکایی و ژاپنی_آمریکایی اشاره کرد.در سالهای اخیر نوع جدیدی از سبک مدیریت در کشورمان شکل گرفته که در هیچ جای علم مدیریت درباره آن از سوی بزرگان این حوزه اظهار نظر نشده است.به عبارت دیگر شاهد کشف سبک جدیدی در عالم مدیریت،بنام سبک مدیریت پله-برقی در کشورهستیم.در مدیریت به سبک پله-برقی،فرد بواسطه ارتباطات سیاسی،حزبی وخانوادگی در پله اول جایگاه مدیریت قرار می گیرد ودر ادامه بطور اتوماتیک بدون صرف انرژی،کار وتلاش رو به بالا حرکت می کند تا به درجات عالی مدیریت برسد.مصادیق این نوع از سبک مدیریت را در سطح کشور و استانها شاهد و ناظر می باشیم که چطور یک فرد بدون داشتن سابقه وتجربه مدیریتی مناسب در چرخه ی سبک مدیریت پله-برقی قرار می گیرد و بی آنکه عملکرد خاص و شاخصی از خود نشان بدهد به همت و کمک حامیان سیاسی،حزبی وخانوادگی خود رو به جلو حرکت می کند و اگر حوادث غیرمترقبه اتفاق نیافتد،شاید مدیریت کره مریخ را نیز بدست آورد. از اهم آسیب های که سبک مدیریت پله –برقی به سیستم تحمیل می کند میتوان به:

-)اتلاف منابع مالی و عدم وجود انضباط مالی در سیستم.

-)عدم بهره وری و ایده پردازی در سیستم.

-)رشد فساد و بداخلاقی های حرفه ای در سیستم.

-)بی انگیزگی در نیرو های شاغل سیستم، اشاره کرد.

علی ایحال با این شرایط مدیریتی در کشور بویژه وجود مدیرانی که بواسطه سبک مدیریتی پله-برقی پست ومقامی را بدست آورده اند،کشور آن طور که باید و شاید متناسب با چهارچوب های علم توسعه رشد نخواهد کرد.کشور به مدیرانی نیاز دارد که با تلاش و همت خود و طی مراتب کارشناسی در جایگاه مدیریتی قرارگرفته باشند. این همان رویکرد و جریانی است که مقام معظم رهبری در بیانات و فرمایشات خود همواره آن را برای مسئولین کوشزد کرده اند. به امید آن روز.

افزایشی بی تاثیر

در روزهای اخیر دولت محترم بویژه جناب دکتر نوبخت با شدت هرچه تمام و با سبک و سیاق خود که همانا با تبسم ملیح که مختص خود اوست درخصوص افزایش 20درصدی حقوق کارمندان دولت درسال آینده،سخن میراند و از هر تریبونی که به دست می آورد در این ارتباط اطلاع رسانی می کند تا از نگرانی ها و دغدعه های مستخدمین دولت در مقابل تورم لجام گسیخته بکاهد.در این ارتباط ذکر چند نکته ضروری بنظر میرسد:

1-   این هیاهوی رسانه ای چه درفضای مجازی و چه در فضای غیرمجازی که درخصوص افزایش 20درصدی حقوق کارمندان دولت به راه افتاده خود در افزایش تورم بویژه افزایش روانی آن تاثیرگذار می باشد. بطوری که واردکنندگان وفروشندگان کالاهای اساسی و غیر اساسی از همین حالا و قبل از تصویب و اعمال افزایش ضریب حقوق در سال 1398،قیمت کالا ها ی خود را افزایش داده اند. با توجه به شرایط اقتصادی و وجود مشکلات نظارتی در شبکه تولید وتوزیع کالاها و خدمات درکشور و از همه مهمتر ازبین رفتن انصاف در کاسبان بازار اعم از عمده فروشان و خرده فروشان، متاسفانه همه ساله بعد از شروع سال جدید نیز مجددا قیمت کالاها و خدمات،افزایش می یابد.با این اوصاف و شرایط از همین لحظه افزایش 20درصدی حقوق کارکنان دولت در سال1398تاثیری بر افزایش قدرت خرید آنها، خواهد داشت.

2-   هرچند که افزایش پلکانی حقوق در بودجه سال1398به صراحت نیامده است. ولی با توجه با اینکه در سال آینده ازنظر تامین منابع مالی دولت چالش های خواهد داشت.بنظر می آید همانند سال 1397،افزایش حقوق کارمندان به صورت پلکانی در لایحه بودجه 1398چه ازطرف دولت وچه از طرف مجلس تصویب و اعمال گردد. با این وجود افزایش 20درصدی که اینطور در خصوص آن مانور تبلیغاتی به راه افتاده، مشمول همه ی کارمندان نخواهد شد. پس چه بهتر است با شفافیت با مردم بویژه مستخدمین دولت سخن گفت. در این حالت پذیرش و تحمل مسائل و مشکلات از سوی مخاطبین علیرغم داشتن تاثیرات منفی روحی و روانی آن تا حدودی راحت خواهد بود.

3-   افزایش ضریب حقوق کارمندان و بازنشستگان دولت در سال آینده چه به صورت کامل و چه به صورت پلکانی اعمال گردد. قطع به یقین با توجه به تورم موجود درجامعه، تاثیر آنچنانی در افزایش قدرت خرید افراد نخواهد داشت. پیشنهاد میگردد دولت محترم ضمن اعمال افزایش 20درصدی حقوق بگیران ، سیاست ها وبرنامه های خود در خصوص بسته های حمایتی که با هدف کاهش فشار اقتصادی به آقشارآسیب پذیر وافرادی که دارای حقوق ثابت دارند، ارائه می کند را سروسامان دهد. چرا که درحال حاضر در این ارتباط یعنی توزیع بسته های حمایتی در کشور نوعی سردرگمی وجود دارد. طوری که زمانی توزیع بسته حمایتی اعلام میگردد هیاهوی خاصی در سطح افراد جامعه ایجاد میشود که چرا به همسایه ما تعلق گرفته و برای ما نه که این شرایط خود بدبینی نسبت به عملکرد دولت بوجود می آورد. بنابرین انتظار میرود دولت در توزیع بسته های حمایتی هوشمندانه و با برنامه ریزی خاص طوری که بسته های حمایتی متنوع برای قشرهای متنوع جامعه با برنامه ریزی و زمانبندی معین توزیع نماید. 

انتخاب ملانصرالدین به عنوان شهردار برتر

برابر خبر روزنامه وقایع اتفاقیه شهر آق قلعه،ملانصرالدین به عنوان شهردار برتر برای اهالی معرفی شد.طبق این خبر همه ی ساکنین شهر آق قلعه به ملا و زنش شادباش و تبریک می گفتند.شب این روز مهم و میمون برای نصرالدین،زن ملا ازاو پرسید: مرد من در عجب ام که شما چطور از بین اینهمه شهرداران شهرهای مختلف به عنوان شهردار برتر انتخاب شدی.ملا گفت:زن چطور مگه.زن گفت:واقعیت اینه که دیروز تو مراسم روضه خونی همسایه رفته بودم تعدای از زنها می گفتند که مردانشان که در بلدیه ی شهرداری کار می کنند، چندین ماه است که مواجب نگرفته اند و از من خواستند که به شما بگویم که مواجب آنها را زودتر پرداخت کنی.از طرفی پریروز زن کربلایی حشمت ا.. خان در صف نون وایی به من گفت که بهداری شهر به حشمت ا.. خان دارو نمی دهد.ملا گفت:به چه دلیل. زن جواب داد: که شهرداری آق قلعه چندین ماه است که پول بهداری را پرداخت نکرده است.زن به ملا گفت:نصرالدین شما به عنوان شهردار تا بحال از محله ی استاد حسن نجار باشی عبور کردی که ببینی تو محله ی آنها چه خبره. ملا گفت نه.زن گفت:حتما فردا سری به آنجا بزن چرا که سه روز قبل یک پیرزن تو گودالی که بلدیه های شهرداری چندین ماه قبل کنده و آن را پر نکرده بودند افتاده و پایش شکسته است.زن ملا به اوگفت:نصرالدین با این همه مشکلات و از همه بدتر بی خبری شما از آنها،آدم باور نمی کنه که شما اول شده باشی.ملا گفت:بالاخره اول شدم.زن گفت:ملا اگر شما با این همه مسائل و مشکلات اول شدی،پس وای بر وضعیت شهرهای که شهرداران آنها نتونستند مانند شما اول بشند. 

نقش رسانه در امید بخشی به جامعه  چاپ شده در خبرگزاری فارس

امید، امید اجتماعی و سرمایه اجتماعی از مولفه های حائز اهمیت در جامعه بشمار می آید که فقدان آن، یاس، ناامیدی، افسردگی و غم را به جامعه تزریق می کند. سوال اینجاست که چه لزومی و اهمیتی دارد که به دنبال افزایش امید در بین افراد جامعه باشیم؟ پژوهش های جامعه شناختی و روان شناسی اثبات کرده که در شرایطی که فردی احساس امیدواری کند، احساس تعلق خاطر بالایی خواهد داشت. وقتی افراد جامعه امیدوار باشند همه ظرفیت های فردی و اجتماعی جامعه رشد خواهد کرد. جایی که امید است خلاقیت و نوآوری افزایش می یابد. افراد زمانی خلاقانه عمل می کنند که امید داشته باشند. بطور کلی می توان گفت موتورهای  محرکه هر جامعه ای امید است و امید کمک می کند که افراد حس کنند به اهداف و آرزوهایی که پیش رو دارند، خواهند رسید و در نتیجه انگیزه، تلاش، زندگی و حرکت در فرد افزایش می یابد.

در تزریق امید به جامعه می توان گفت که همه لایه نظام اعم از قوای سه گانه، دستگاه های اجرایی دولتی و خصوصی حتی تک تک افراد جامعه سهیم اند و می توانند نقش آفرینی مثبت و منفی در این خصوص داشته باشند. در این بین نقش رسانه های دیداری و شنیداری با توجه به شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور و جامعه و همچنین  جنگ اقتصادی استکبار علیه کلیت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بویژه جنگ رسانه ای هم جانبه، در امیدوار نگه داشتن افکار عمومی جامعه، از سایر عوامل ملموس تر و مهمتر بنظر می آید.

رهبر معظم انقلاب، گسترش امید در جامعه را وظیفه صدا و سیما می دانند و بر تنظیم پایان امیدوارانه برای سریالها، داستانها و نمایش ها و پخش اخبار امیدبخش، موثق، بهنگام و فراگیر تاکید می کنند. ایشان همچنین امیدواری را، مایه پیشرفت کشور می دانند و تاکید می کنند القای ناامیدی برای کند کردن حرکت کشور، گناهی بزرگ است.

از بیانات رهبر معظم انقلاب ذیل شاخص "امید و دشمن"، محورهایی نظیر "ناامید کردن مردم، اولین هدف دشمن"، " تخریب روح امید در مردم، از اهداف مقطعی و مرحله ای دشمن"، "تیره و تار نشان دادن افق کشور برای القای ناامیدی"،" تنظیمهدفمند خبرها و تبلیغات برای القای ناامیدی" و " تلاش دشمن برای القای ناامیدی در عرصه های اقتصادی، انقلابی و فرهنگی" استخراج می شود.

باید قبول کرد که رسانه ها در همه اشکال خود در دوران کنونی بخش جدایی ناپذیر از زندگی مردم شده اند. مردم در طول شبانه روز از محتوای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، آموزشی و سرگرمی رسانه ها استفاده می کنند. نسل کنونی جامعه از ابتدای حیاتش با رسانه ها بزرگ می شود و در دنیای اطلاعات و ارتباط امروز این نسل، بخش عظیم فرهنگ، ارزشها و هنجارهای جامعه خود و دیگران را از رسانه ها دریافت می کند.

بنابراین می طلبد رسانه ها و متولیان آنها در این زمان حساس کشور و جامعه در راستای پروژه امید بخشی به جامعه با آگاهی و بصیرت بیشتری از گذشته کار رسانه ای خود را انجام دهند.

البته این گفتار بدین معنا و مفهوم نیست که رسانه ها چشم بر واقعیت های موجود جامعه و بالاخص کم و کاستی موجود ببندند و همواره اطلاعات و اخبار خوشایند را به جامعه منعکس نمایند که این رویکرد برخلاف رسالت و ذات فعالیت رسانه ای می باشد و چنین انتظاری نیز از گردانندگان رسانه های کشور، نمی رود. در راستای افزایش امید و امید اجتماعی در جامعه، نیاز است مدیران رسانه ای فعال در عرضه های  مختلف اجتماعی اقتصادی و فرهنگی، موارد ذیل را سرلوحه  کار خود قرار دهند تا ضمن  انجام  کار حرفه ای خود شاهد نقش آفرینی آنها در بهبود شاخص امیدواری در جامعه باشیم. انشاء ا...

1ـ انجام کار رسانه ای توسط افراد متخصص و صاحب قلم و اندیشه

2ـ بیان واقعیت جامعه بطور شفاف و پرهیز از هر گونه جهت گیری سیاسی تند و غرض ورزی شخصی در تحلیل های رسانه ای

3ـ در صورت بیان و انعکاس خبری مبنی بر وجود مشکلات احتمالی در عرصه های مختلف که باعث ایجاد زمینه یاس و ناامیدی در افکار عمومی خواهد شد. می طلبد راهکارهای کارشناسی و عملی که در صورت بکارگیری آنها، مشکلات مرتفع و تعدیل می گیردد نیز در تحلیل ها ارائه شود. چرا که راهکارها می تواند تا حدود زیادی از ناامیدی افکار عمومی بکاهد. باید پذیرفت که صرفا انعکاس چالش ها و اخبار منفی، وظیفه رسانه ها نیست بلکه این روش ناصحیح نوعی پمپاژ نفاق و تفرقه در جامعه محسوب می شود.

4ـ بکارگیری خبرنگاران متعهد و متخصص در امر رسانه که به واقع آنها روح کار رسانه هستند. خبرنگاری می تواند در این برهه از زمان موفق عمل کند که بصیرت و قوه تجزیه وتحلیل بالا یی در برخورد با مسائل مختلف داشته باشد .

5 ـ پرهیز از شتاب زدگی در انتشار اخبار ناپخته که میدانیم باعث ایجاد مسائل حاشیه ای در جامعه خواهد شد.

6 ـ ممانعت از انتشار اخبار کوتاه و مختصر بویژه در خصوص مسائل اقتصادی کشور که متاسفانه اکثرا نیز در فضای مجازی و غیر واقعی اتفاق می افتد در شرایط کنونی اصلا به مصلحت نیست چرا که همه مخاطبین قدرت تجزیه و تحلیل مطالب را به یک شکل ندارند. به عنوان مثال خبر "تورم ایران به 50 درصد رسید." این خبر کوتاه در فضای مجازی فارغ از صحت و سقم آن می تواند افکار عمومی را تحت تاثیر خود قرار دهد و زمینه ساز ناامیدی در جامعه گردد.

7 ـ پرهیز از مقایسه کشور با سایر کشورهای پیشرفته از حیث رشد و توسعه بدون شناخت ظرفیت ها و قابلیت های اجتماعی، انسانی، اقتصادی و فرهنگی که می تواند ناامید کننده باشد.