به سوی فردا

درحد بین المللی بودن

این روزها در محافل سیاسی کشور،طوری از نفوذ بحث وچانه زنی میگردد که اکثر افراد جامعه تصور میکنند که اگر کشور با دول اروپایی وارد مذاکره وارتباطات دوجانبه گردد،حاکمیت به خطرخواهد افتاد. برای جلوگیری از تحقق این رویکرد(سازش با اروپا) چند ماهی است که اصطلاح نفوذ وارد گفتمان سیاسی کشور شده ویا به قول معروف نقل تحلیل رسانه های طرفدار ومخالف دولت گردیده است. این یادداشت بدنبال تحلیل نفوذ ویا اینکه اصلا چنین چیزی وجود دارد یا خیر ویا در حال اتفاق افتادن هست یا خیر ودیگر سئوالات مبهم  نیست.بلکه به دنبال رویکرد بین المللی بودن که در حال حاضر از اهمیت خاصی برخودار می باشد هست. اگر بتوانیم این پدیده را به خوبی مدیریت وپی گیری کنیم به نتایج مثبتی خواهیم رسید.درحد بین المللی بودن،به معنی این نیست که چشم وگوش بسته وبدون رعایت ملاحظات درونی کشور،بخواهیم بین المللی باشیم. این اتفاق حتی می تواند با حفظ فرهنگ وادبیات قبلی وفعلی کشور نیز صورت بگیرد،اکر همانطور که قبلا نیز عنوان شد اگر خوب مدیریت گردد. اگر یک مقایسه ی تطبیقی در این خصوص داشته باشیم مطمئنا خواهیم دید که کشورهای مختلفی توانسته اند از این طریق به موفقیت های چشمگیری دست یابند.مانند کشور کره جنوبی که توانسته در کوتاه ترین زمان ممکن در حد بین المللی بودن،ظاهر گردد،بدون اینکه کوچکترین لطمه ای به فرهنگ وادبیات کهن خود وارد کند به پیشرفت های خارق العاده ای دست یابد.درمقابل کشور کره ی شمالی،همسایه ی دیوار به دیوار کره ی جنوبی را می بینیم که به دلیل اینکه نتوانسته در حد بین المللی بودن ظاهر گردد ازچه شرایط اقتصادی وسیاسی خاصی برخوردار می باشد وبه نوعی مردمان آن کشور متفاوت از سایر مردمان جهان زندگی می کنند.اگر روزی اتفاق خاصی در داخل کره ی شمالی بوجود آید،قطعا ان کشور نظم خاصی را که در چندین سال با توسل به نوع حکومت خود کسب کرده به راحتی از دست خواهد داد.برای این که در حد بین المللی ظاهر شویم،می بایست ازسه اصل رقابت،کیفیت واستاندارد در تمامی مراحل مدیریت کشور،پیروی کنیم وبدون توجه به این سه ویژه گی،نخواهیم توانست در حد بین المللی بودن ظاهر شویم.حال شاید این سئوال مطرح گردد که اگر درحد بین المللی بودن ظاهر شویم در داخل کشورچه اتفاقی بوجود خواهد آمد. در ادامه به تعدای از اثرات مثبت این رویکرد اشاره میگردد

 اگربتوانیم در حد بین المللی بودن ظاهر بشویم:دیگر مردم اجبار ندارند ماشین پراید سوار بشند.چرا که با توسل به سه اصل مورد اشاره و ورود خودرو سازان به عنوان رقیب تولید داخل، انحصار چندین ساله خودرو از بین خواهد رفت و خودرو سازان داخل برای ماندن در بازار بر کیفیت وتنوع خود خواهند افزود

 اگربتوانیم در حد بین المللی بودن ظاهر بشویم:رویکرد فعالیت های دانشگاه ها به دلیل ایجاد دانشگاه های خارجی،تغییر خواهد کرد.موضوعی که در حال حاضر یکی از چالش های بزرک کشور در تربیت نیروی انسانی کارامد ،تلقی میگردد

 اگر بتوانیم در حد بین المللی بودن ظاهر بشویم:نحوه وکیفیت فعالیت بانک های داخلی به دلیل حضور بانک های خارجی در کشور ویا ارتباطات دوسویه بین بانک های داخلی وخارجی،تغییر  وبه سمت مشتری مداری حرکت خواهند کرد

اگر بتوانیم در حد بین المللی بودن ظاهر بشویم:شاهد رشد و توسعه شرایط اقتصادی کشور و بهبود مراودات اقتصادی خواهیم بود.موضوعی که اقتصاد کشور را چندین سال است تحت فشار قرار داده است که در صورت رفع ان شاهد رونق اقتصادی خواهیم بود.

و دیگر اثرات مثبت،اگر با برنامه ریزی درست وکارشناسی شده بتوانیم از فضای بوجود امده درست وبهینه استفاده کنیم.بنابراین ضروریست کشور هرچه سریعتر در حد بین المللی بودن ظاهر گردد تا بتوانیم در جهت رشد وتوسعه ی کشور گامهای موثری برداریم. نباید از فرصت بوجود آمده برای بین المللی شدن که از اثرات اجرای برجام است به دلیل مسایل حاشیه ای از جمله پدیده نوظهور نفوذ،غافل شویم که ضربه به رشد وتوسعه ی کشور خواهد بود

  بابرجام مخالفیم !                                                  

این سخن و شعار تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی است که این روزها خبرساز شده و البته بیشتر از آن نیز از آنها انتظار نمی رفت. حال این سوال پیش می آید که چرا این آقایان با برجام مخالفت می کنند . شاید دلایل آن را میتوان در موارد ذیل جستجو کرد که به نوعی نشان دهنده این موضوع است که مشکل و چالشی در کشور وجود ندارد و لذا نیازی به پذیرش برجام در کشور احساس نمی گردد و بدون توافقنامه هسته ای نیز میتوان کشور را اداره کرد:

·       پایین بودن نرخ بیکاری در کشور.

·       شرایط مطلوب نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی.

· بهبود قابل ملاحظه ی سطح دستمزد کارکنان وشاغلان بخش عمومی و خصوصی.

·       بالا و مثبت بودن رشد اقتصادی کشور.

·       ارتقا سطح مالی صندوق های بازنشستگی کشوری ولشگری.

·       کاهش فقر در کشور.

·       خروج اقتصاد کشور از رکود-تورمی.

·       افزایش صادرات و کاهش واردات در کشور.

·       کاهش سطح قاچاق کالا در کشور.

·       پائین بودن رتبه کشور در شاخص فساد بین کشورهای مختلف.

· رتبه 26در شاخص فلاکت و قرار گرفتن در پله 10 بین 18 کشور مورد بررسی.

· بهبود فضای کسب و کار در کشور و قرار گرفتن در رتبه 155 در بین 185 کشور مورد بررسی.

· استفاده حداکثری از توان و ظرفیت داخلی و اتکا به درامدهای حاصل از فعالیت بخش خصوصی درمدیریت مالی کشور.

·       بالا بودن نشاط و شادابی در بین مردم.

·       وجود عدالت اجتماعی در کشور.

· پائین بودن آسیب های اجتماعی از جمله خشونت،سرقت ، طلاق و اعتیاد درکشور.

·       توزیع متوازان منطقه ی در کشور.

· فعال بودن پروژه های عمرانی در کشور و تزریق به موقع منابع مالی در آنها.

·       برابر سطح زندگی مردم با سطح زندگی نمایندگان مجلس وخواص.

·       توزیع عادلانه ثروت در کشور.

·       بالا بودن سرمایه اجتماعی در کشور.

·       بالا بودن اعتماد مردم به مسئولان اجرایی کشور.

·       بالا بودن بهره وری درکشور.

· امکان اداره کشور در صورت عدم فروش نفت و سایر شاخص های مثبت دیگر.

بنابراین به نظر می آید در صورت صحت بندهای مورد اشاره، دیگر نیازی به توافق و اجرای برجام در کشور احساس نمی گردد. ولی آیا واقعا شرایط اجتماعی ،اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی کشور همانطور که عنوان شده می باشد ؟ بهتر است نمایندگان مخالف قبل ازتصمیم گیری و اظهارنظر مروری کوتاه به موارد مورداشاره فوق داشته باشند سپس نسبت به جبهه گیری و توهین به دیگر ان اقدام نمایند که عقل نیز چنین حکم می کند.

دوستان باید این نکته توجه داشته باشند که بدون شرایط مطلوب اقتصادی واجتماعی نمی توان اسلام را زنده نگه داشت. چرا که جوانان از فرط بیکاری، ازدواج نکردن و حتی نداشتن پول توجیبی درحال دور شدن از باورهای مذهبی خود هستند که در صورت عدم بهبود شرایط مورد نظر، وضعیت از آنچه هست  بحرانی تر خواهد شد که مدیریت آن اثر بخشی لازم را نخواهد داشت و پیامد های حاصله نیز زیبنده اسلام محمدی نخواهد بود .