بابرجام مخالفیم !
این سخن و شعار تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی است که این روزها خبرساز شده و البته بیشتر از آن نیز از آنها انتظار نمی رفت. حال این سوال پیش می آید که چرا این آقایان با برجام مخالفت می کنند . شاید دلایل آن را میتوان در موارد ذیل جستجو کرد که به نوعی نشان دهنده این موضوع است که مشکل و چالشی در کشور وجود ندارد و لذا نیازی به پذیرش برجام در کشور احساس نمی گردد و بدون توافقنامه هسته ای نیز میتوان کشور را اداره کرد:
· پایین بودن نرخ بیکاری در کشور.
· شرایط مطلوب نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی.
· بهبود قابل ملاحظه ی سطح دستمزد کارکنان وشاغلان بخش عمومی و خصوصی.
· بالا و مثبت بودن رشد اقتصادی کشور.
· ارتقا سطح مالی صندوق های بازنشستگی کشوری ولشگری.
· کاهش فقر در کشور.
· خروج اقتصاد کشور از رکود-تورمی.
· افزایش صادرات و کاهش واردات در کشور.
· کاهش سطح قاچاق کالا در کشور.
· پائین بودن رتبه کشور در شاخص فساد بین کشورهای مختلف.
· رتبه 26در شاخص فلاکت و قرار گرفتن در پله 10 بین 18 کشور مورد بررسی.
· بهبود فضای کسب و کار در کشور و قرار گرفتن در رتبه 155 در بین 185 کشور مورد بررسی.
· استفاده حداکثری از توان و ظرفیت داخلی و اتکا به درامدهای حاصل از فعالیت بخش خصوصی درمدیریت مالی کشور.
· بالا بودن نشاط و شادابی در بین مردم.
· وجود عدالت اجتماعی در کشور.
· پائین بودن آسیب های اجتماعی از جمله خشونت،سرقت ، طلاق و اعتیاد درکشور.
· توزیع متوازان منطقه ی در کشور.
· فعال بودن پروژه های عمرانی در کشور و تزریق به موقع منابع مالی در آنها.
· برابر سطح زندگی مردم با سطح زندگی نمایندگان مجلس وخواص.
· توزیع عادلانه ثروت در کشور.
· بالا بودن سرمایه اجتماعی در کشور.
· بالا بودن اعتماد مردم به مسئولان اجرایی کشور.
· بالا بودن بهره وری درکشور.
· امکان اداره کشور در صورت عدم فروش نفت و سایر شاخص های مثبت دیگر.
بنابراین به نظر می آید در صورت صحت بندهای مورد اشاره، دیگر نیازی به توافق و اجرای برجام در کشور احساس نمی گردد. ولی آیا واقعا شرایط اجتماعی ،اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی کشور همانطور که عنوان شده می باشد ؟ بهتر است نمایندگان مخالف قبل ازتصمیم گیری و اظهارنظر مروری کوتاه به موارد مورداشاره فوق داشته باشند سپس نسبت به جبهه گیری و توهین به دیگر ان اقدام نمایند که عقل نیز چنین حکم می کند.
دوستان باید این نکته توجه داشته باشند که بدون شرایط مطلوب اقتصادی واجتماعی نمی توان اسلام را زنده نگه داشت. چرا که جوانان از فرط بیکاری، ازدواج نکردن و حتی نداشتن پول توجیبی درحال دور شدن از باورهای مذهبی خود هستند که در صورت عدم بهبود شرایط مورد نظر، وضعیت از آنچه هست بحرانی تر خواهد شد که مدیریت آن اثر بخشی لازم را نخواهد داشت و پیامد های حاصله نیز زیبنده اسلام محمدی نخواهد بود .