به سوی فردا

     ضرورت توجه به <ادب اسلامی> دربین مسئولین

رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در مراسم فارغ التحصیلی دانشجویان افسری نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در نوشهر به مقوله مهم و اساسی در بیانات خود بنام «ادب اسلامی» اشاره و آن را یکی از ویژگی های بارز مردم مسلمان ایران معرفی کردند و تاکید داشتند که موضوع مزبور باید جزء لاینفک رفتار و کردار هر مسلمان ایرانی و غیر ایرانی قرار گیرد. متأسفانه در ماهها و روزهای اخیر شاهد هستیم که برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بخصوص بعد از انجام توافق هسته ای با کشورهای 1+5 به بهانه های مختلف ادب اسلامی را رعایت نکرده و به هیات مذاکره کننده هسته ای و در رأس آن به وزیر امور خارجه اهانت و توهین می کنند.دراین راستا خوانندگان و دوستان عزیز به خوبی به یاد دارند که چطور یکی از نمایندگان مجلس، مردمی را که روز جشن توافق هسته ای به خیابان ها آمده بودند را به افرادی که برای ارباب خود دم تکان می دهند تشبیه کرده بود! آیا این نوع گفتار با شأن و جایگاه یک نماینده مجلس که حتی ملبس به لباس مقدس روحانیت است و ادعای فرهنگی بودن نیز دارد، همخوانی دارد؟

نمونه ی دیگر این نوع بی ادبی اسلامی را در 2 و 3 روز اخیر بعد از رسانه ای شدن دست دادن آقای ظریف با آقای اوباما در صحن مجلس شورای اسلامی شاهد بودیم که چطور آقای نماینده، وزیر امور خارجه کشور خود را به عنوان یک خروس بی غیرت دانسته و در جلسه علنی مجلس داد و فریاد راه انداخته که چرا این خروس بی غیرت با اوباما دست داده است. و برخی دیگر از نمایندگان با وقاهت تمام این عمل و فعل آقای ظریف را با اعمال آل سعود در حادثه منا و یمن و حتی بدتر از آن ارزیابی کرده اند. چرا و به چه دلیل برخی از نمایندگان مجلس فردی را که سالها عمر خود را در عرصه دیپلماتیک این کشور گذاشته و خدمات ارزنده ای را برای رشد و تعالی این مرز و بوم انجام داده و در میدان سیاست بویژه درمذاکرات هسته ای مورد تأیید مقام معظم رهبری نیز می باشد، اینطور مورد هجمه و توهین قرار می دهند که جای تأمل و تأسف دارد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید متوجه باشند که داشتن دیدگاههای حزبی و جناحی مختلف در خصوص مسایل متنوع کشور موضوعی طبیعی و قابل قبول می باشد ولی این فضای جناحی و اختلافات حزبی نباید دستاویزی باشد که در گفتمان های سیاسی ادب اسلامی رعایت نگردد و منجر به بی ادبی و توهین و افتراء به دیگران شود که زیبنده و شایسته انقلاب اسلامی ایران نمی باشد. فضای گفتمان در مجلس ما باید با توجه به نوع مکتب و ایدئولوژی ما شکل بگیرد در غیر اینصورت چه فرقی بین مجلس ما با مجلسی که نمایند گان آن وحشی وار به همدیگر حمله و توهین می کنند، وجود دارد.

مسئله ی دیگری که توجه به آن در این مقوله(دست دادن با اوباما) باید مورد توجه قرار گیرد نوع رفتار و کردار یک دیپلمات سیاسی در مجامع بین المللی می باشد. که از جمله آن میتوان به نوع پوشش، گفتار، وضع ظاهری، کردار، راه رفتن و حتی نوع دست دادن و غیره اشاره کرد. هرچند که در ظاهر اینگونه حرکات ساده در فضاهای غیر دیپلماتیک معنی و مفهوم خاصی نداشته باشد ولی در عالم سیاست جزء به جزء آنها تأثیر گذار ی خاص خود را دارد. در طول تاریخ اسلام نیز شاهد این نوع حرکات هدفدار از جمله پذیرش ولایتعهدی  از سوی امام رضا(ع) و همچنین پذیرش درخواست ملاقات ابوسفیان توسط پیامبر گرامی اسلام علیرغم جنایات ابوسفیان که همه ی این قضایا با هدف حفظ شأن و جایگاه اسلام و مسلمین و تلاش در حیث کاهش درد و رنج مسلمان در آن زمان بود. بنده نیز این عمل جناب آقای ظریف را در این راستا ارزیابی می کنم و قطعاً با دست دادن با اوباما هیچگونه نفوذی در کشور اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد و ایشان به عنوان فرزند انقلاب خط قرمزها را رعایت کرده و خواهند کرد.

بنابراین ضروریست همه ی ما به عنوان یک مسلمان ایرانی بنا به گفته مقام معظم رهبری ادب اسلامی را همواره در تمامی مراحل زندگی و اداری سرلوحه کار خود قرار دهیم و در تمام نقدهای خود چه بصورت شفاهی و چه بصورت کتبی شاخص های ادب اسلامی را رعایت کنیم و از اهانت و توهین به دیگران به هر بهانه ای که جزء اعمال و کردار نکوهیده شده در اسلام می باشد اکیداً خودداری نمائیم. انشاءا...