درسی که از توافق هسته ای باید گرفت
بالاخره بعد از گذشت نزدیک به 12 سال پرونده هسته ای کشوردر حال مختومه شدن می باشد. توافق 1+5و قطعنامه 2231 نشانه هایی از این موضوع مبارک هستند. این پیروزی و آغاز صفحه ی جدیدی از تعاملات بین المللی را خدمت همه ایرانیان تبریک و تهنیت می گوئیم، پیروزی که منشاء رفع بسیاری از مشکلات سیاسی و اقتصادی در آینده ی نزدیک خواهد بود، مشروط بر اینکه اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور هوشمندانه، با جرأت و بدون مسایل حاشیه ای مدیریت گردد. در غیر اینصورت نخواهیم توانست از این فرصت پیش آمده به بهترین وجه در راستای رشد و توسعه کشور به معنای واقعی کلمه استفاده کنیم. به عبارت دیگر نباید به خودمان مغرور گردیم. نکته تأمل بر انگیز در این برد سیاسی این است که اگر می توانستیم با مدیریت هوشمندانه ظرف 2 سال به این توافق مهم دست یابیم که به یاری خداوند و همت و جدیت دوستان دست یافتیم، پس چرا حل این قضیه 12 سال بطول انجامیده است. سؤالی که این روزها از روسای جمهور سالهای گذشته باید پرسیده شود،ولی به نوعی مورد غفلت قرار گرفته است. موضوعی که باید به قول مجلسی ها مورد تحقیق و تفحص قرار گیرد تا عاملین و مسببان این کوتاهی شناسایی و به عنوان خائنین به این مرز و بوم معرفی و مورد مجازات قرار گیرند. چرا که این افراد بدون لحاظ نمودن منافع ملی کشور و مردم، صرفاً با تند روی های سیاسی، حزبی و عقاید شخصی، باعث شده اند کشور و تک تک مردم آن از تمامی اصناف و صنوف از بابت این سهل انگاری و افراطی گری سیاسی، از جیب خود هزینه های مادی ومعنوی پرداخت کنند. از جمله آن کارفرمایانی که کارخانه خود را ازدست داده اند.کارگرانی که ازکار بیکارشده اند. بیمارانی که به دلیل نبود دارو متحمل درد و رنج شده و احیاناً جان خود را از دست داده اند،دانشمندان هسته ای که در این راه ترور شده و جان خود را ازدست داده اند که باکمی درایت میشد این سرمایه های بزرگ راازدست نداد. فارغ التحصیلان دانشگاهی که به دلیل رکود حاصل از تحریم های هسته ای چندین سالی است که بیکارند ولی می توانستند صاحب شغل باشند. پروژه های نیمه تمام مهم و حیاتی کشور که می بایست تا به حال تکمیل ومورد بهره برداری قرار می گرفتند هنوز چشم براه اعتبار هستند و هزاران هزار مورد دیگر که می توانستد نباشند ولی به دلیل افراطی گری برخی از افراد در دولت های قبل متاسفانه در حال حاضرنیز شاهد این کاستی ها ومشکلات هستیم.
علی ایحال هر چند که به نظر می آید پاسخی برای اینگونه سؤال های مطروحه درجامعه نخواهیم یافت و مقصر اصلی آن نیز مشخص نخواهد شد! حداقل امیدواریم دوستان سیاسی کشور از این توافق هسته ای دو نکته مهم و اساسی را به عنوان درس سیاسی همیشه سر لوحه کار خود قرار دهند:
1- در همه حال منافع ملی و مردم را به منافع خود، عقیده سیاسی و حزبی ترجیح دهند و به صورت هوشمندانه و خرد جمعی مسائل کشور را حل و فصل نمایند.
2- به یاد داشته باشیم که همه کاغذ ها حتی کاغذ پاره ها مهم هستند و در جای خود میتوانند سرنوشت کشور و مردم را تغییر دهند. بهتر است طوری عمل کنیم که متن کاغذ پاره ها به نفع کشور تغییر یابند که این هنر بزرگان است و بس.
