کـی دکتر نیست !!
یکی از دوستان در مجموعه وزارت صنعت معدن و تجارت تعریف می کرد که روزی یکی از وزراء آن وزارتخانه برای افزایش مراودات اقتصادی به همراه تعداد ی از کارشناسان و مسئولین به کشور ژاپن رفته بود. در آغاز جلسه آقای وزیر(طرف ایرانی) شروع به معرفی همکاران خود با این القاب آقای« فلانی کارشناس صنایع » «آقای فلانی مدیر کل و کارشناس صنایع» و غیره کرده بود .وزیر صنایع ژاپن با تعجب از همتای خود سوال کرده بود که شما واقعا در ایران این همه کارشناس صنایع دارین، در ژاپن تعداد کارشناسان صنایع انگشت شمار می باشند در کمال تعجب وزیرکشورمان گفته بود که این تنها بخش کوچکی از کارشناسان صنایع هستند در داخل کشور انواع و اقسام کارشناس صنایع وجود دارد . وزیر صنایع ژاپن گفته بود که اگر ما این همه کارشناس صنایع داشتیم قطعا دنیا را تکان می دادیم که متاسفانه نداریم.
یادداشت را با این مقدمه آغاز کردم که نظر خوانندگان محترم را به این مقوله مهم جلب کنم که متاسفانه درکشور فقط به افزایش کمی نه کیفی تربیت کارشناسان اهمیت داده می شود . نگاه به روند جذب دانشجو درنظام آموزش عالی، گواهی بر این ادعا می باشد . نکته جالب اینکه این روزها شاهد افزایش تعداد دانشجویان و فارغ التحصیلان در مقطع دکترا در کشور هستیم . بطوریکه وقتی وارد محفل و جلسه ی می شویم به عینه می بینیم فردی که در جلسه گذشته با عنوان آقای فلانی مورد خطاب قرارمی گرفت در جلسه بعدی او را با نام جناب آقای دکتر عنوان می کنند . آدم تعجب می کند چطور فلانی در ظرف کوتاه ترین زمان ممکن، مدرک دکترا گرفته است. به نظر می رسد اگر روند به این ترتیب پیش برود روزی فرا خواهد رسید که در یک محفل به جای اینکه این سوال مطرح شود که چه کسی مدرک دکترا دارد ، بهتر است این سوال مورد پرسش قرار گیرد که کی دکتر نیست؟ تا بتوان راحت به جواب رسید. درحال حاضر نظام آموزش عالی همانند بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران که در برخی موارد بدون پشتوانه ی لازم اسکناس چاپ می کند که تاثیر تورمی دارد. آموزش عالی نیز بدون پشتوانه ی علمی، تخصصی و مهارتی اقدام به چاپ مدرک دکترا میکند، که اگر این شیوه مورد بازنگری قرار نگیرد قطعا شاهد تسریع ویروس صدور مدرک تحصیلی کمی بدون کیفیت درسایر مقاطع منجمله دکترای تخصصی و پروفسوری خواهیم بود که آن روز فاجعه ای علمی برای کشور خواهد بود.
