به سوی فردا

نیروهای متخصص و ماهر در دوران کرونا، تهدید حاصل از این ویروس را به فرصت تبدیل کردند.

اصغر مناف‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: هرچند که با شیوع ویروس کرونا مشکلاتی برای نیروی کار به وجود آمد ولی نباید فراموش کرد که این نیروها با استفاده از علم، دانش و مهارت خود در قالب شرکت‌های دانش بنیان، توانستند دستگاه ونتیلاتور (دستگاه تنفس مصنوعی) را در کمترین زمان ممکن تولید و حتی صادر نیز کنند.

وی اضافه کرد: خط تولید ماسک سه لایه و الکل نیز از نتایج تلاش و همت نیروهای متخصص و ماهر در کشور بود و است و این روزها نیز نقش و اهمیت نیروی انسانی کارآمد خود را در تولید واکسن کرونا نشان داده و کشور را در رتبه‌های مطرح در جهان قرار داده است.

به اعتقاد مناف زاده، بیماری کرونا نه تنها از راندمان نیروی کار نکاسته بلکه زمینه ایجاد دانش‌ها و اختراعات جدید را نیز به وجود آورده است که همه این اقدامات در کشور را مرهون نیروهای متخصص و ماهر هستیم.

وی اضافه کرد: توجه به نقش نیروی متخصص و ماهر در رشد و توسعه کشور در ابعاد مختلف ضروری است و باید بستر سازی و بستر آفرینی در راستای پرورش چنین نیروهایی در کشور پیش بینی و پیگیری شود زیرا با توجه به وجود ظرفیت‌های لازم امکان شناسایی و پرورش نیروهای کارآمد در کشور وجود دارد.

این کارشناس بازار کار تصریح کرد: در افزایش راندمان و کیفیت نیروی انسانی در واحدهای تولیدی و خدماتی اعم از بخش خصوص و دولتی علاوه بر آموزش و تجربه، سلامت نیروی کار نیز از ابعاد اصلی سرمایه انسانی، محسوب می‌شود.

وی با بیان اینکه یک نیروی کارآمد زمانی می‌تواند اثربخش باشد که از صحت و سلامت جسمی و بهداشت روانی لازم برخوردار باشد، افزود: حفظ سلامت جسمی و روحی کارکنان از اهمیت بسزایی برخوردار می‌ باشد؛ بنابر این می‌ طلبد چه کارفرمایان بخش خصوصی و چه کارفرمایان بخش دولتی الزامات و بستر های لازم برای حفظ سلامت کارکنان خود را با اقداماتی از جمله توجه  به بیمه های تکمیلی  تا حدودی از فشار و استرس کارکنان کاسته شود. 

مناف زاده با اشاره به اینکه برگزاری دورهای آموزشی در این ارتباط نیز بی تأثیر نخواهد بود، تشریح کرد: با شیوع ویروس کرونا بخصوص در موج اول که تجربه کافی در ارتباط با این بیماری وجود نداشت و با تعطیلی گسترده واحدهای تولیدی مواجه بودیم، نگرانی از تعدیل نیرو و عدم پرداخت به موقع حقوق و دستمزد از چالش‌های اساسی در نیروی کار ماهر بویژه در بخش خصوصی بود ولی با گذشت زمان و افزایش اطلاعات در خصوص شیوه مبارزه با بیماری کرونا و سیاست‌های حمایتی دولت از واحدهای تولیدی و نیروی کار به تدریج از استرس و نگرانی ها در این زمینه کاسته شد 

جناب رئیسی

امروز یکشنبه مورخ 1400/5/17 حداقل 542 انسان نه عدد از ما کم شد.  ضرب الاجل یک هفته ای جنابعالی برای تدوین طرح تحول مبارزه با کرونا توسط اعضای ستاد ملی این بیماری، زمان  زیادی است. تنها راه مبارزه با کرونا در کشور، انجام واکسیناسیون سریع و فوری است. امید بستن به برگزاری متعدد جلسات و همچنین رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مردم با توجه به تجربیات و اتفاقات ماههای گذشته، فرضیه ای باطل شده است. چرا که اگر جواب میداد وضعیت کنونی بیماری در کشور به این شکل پیچیده نشده بود. انتظارات از جنابعالی برای ریشه کنی این ویروس چموش بیشتر است. به امید روزهای بدون کرونا به وسیله  اقدام جهادی در انجام واکسیناسیون عمومی ظرف یک ماه آینده. 

خبرنگاری ،مقوله ای آمیخته از حرفه،هنر و حتی خطر!!

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- اصغر منافزاده *: در هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، به همراه هشت نفر از اعضا کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست کروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید و به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هرسال را به عنوان"روز خبرنگار" نامگذاری کرده است. این یادداشت تلاش می‌کند نسبت به تعاریف و دیدگاه‌هایی که در این زمینه چه در رسانه‌های دیداری و شنیداری و چه در فضای مجازی صورت می‌گیرد و منتشر می‌شود، تا حد امکان نگاه متفاوتی به مقوله خبرنگار و حرفه خبرنگاری داشته باشد.

خبرنگاری، صرف‌نظر از خطرات بالقوه و در کمین، دو بعد اساسی دارد یک بعد آن فن (به معنایی دیگر ذوق و هنر) است و بعد دیگر آن حرفه، می‌باشد، وقتی که گفته می‌شود خبرنگاری فن است می‌طلبد فرد خبرنگار دارای یکسری ویژگی‌های باشد که بخشی از این شاخصه‌ها بازخورد بستر رشد آدمی هستند و بخش دیگر آن قابل تعلم و یادگیری از طریق آموزش می‌باشند. اهم این ویژگی‌ها عبارتند از: داشتن ذوق و استعداد، سرعت در تصمیم گیری، قوه تحلیل مسائل، نگارش صحیح و درست مطالب، شجاعت در بیان واقعیت، ایمان به آگاه‌سازی عمومی، رعایت اصل بی طرفی و… با وجود این ویژگی‌های قطعاً یک خبرنگار همانند یک هنرمند خواهد توانست هنر و توانایی خود را که همانا بیان شفاف، مستند، و مدلل خبر با محتوا است را به منصه ظهور برساند و بوی هنر و فن خود را به مخاطبان خود منتقل کند و مخاطبین نیز پذیرای چنین اخبار و تحلیل‌هایی خواهند بود.

از نگاه دیگر خبرنگاری را باید یک حرفه و شغل تلقی کرد چرا که خبرنگار نیز همانند سایر افراد جامعه نیازمند ارتزاق و چرخاندن زندگی روزمره خود می‌باشد، هرچه قدر گزارش‌ها و تولید خبر یک خبرنگار از بعد ویژگی‌هایی که در فوق به آنها اشاره شد در حد بالایی قرار داشته باشد و مخاطبین خود را به آگاه شدن جذب و جلب نماید لیکن نتواند از حیث بعد مالی گوشه‌ای از معاش او را تأمین کند به نوعی رفته رفته تبدیل به افسردگی شغلی خواهد شد که اثرات آن به تدریج جنبه تأثیرگذاری حرفه خبرنگاری را تحت‌الشعاع خود قرار خواهد داد و به تدریج شاهد افول کیفیت کار نسبت به گذشته خواهیم بود. از جمله این چالش‌های شغلی جامعه خبرنگاری می‌توان به بحث بیمه تأمین اجتماعی و قرار نگرفتن شغل مزبور در زمره مشاغل سخت و زیان آور، اشاره کرد، واقعیت این است اگر این موانع از سوی حاکمیت چاره‌اندیشی اساسی و بنیادی نگردد خبرنگاران به‌ویژه خبرنگاران آزاد با مشکلات اساسی روبرو خواهند شد. برای داشتن خبرنگاران صادق، شجاع و عاشق هر دو جنبه هنری و شغلی به‌طور آمیخته هم از سوی خود خبرنگاران و هم از سوی حاکمیت، می‌بایست مورد توجه قرار گیرد تا در آینده باز شاهد حضور و تلاش خبرنگارانی همچون شهیدان «محمود صارمی» و سید قلم «مرتضی آوینی» که صدا و گزارش‌های هنرمندانه او در برنامه روایت فتح هنوز هم که هنوز است علی‌رغم گذشت چندین سال از جنگ تحمیلی، یادآور مردانگی و شجاعت مردان و زنان این مرز و بوم است، باشیم.

جان کلام با این شرایط موجود در عرصه خبرنگاری که اکثر خبرنگاران، خبرنگاری را به جهت نداشتن درآمد کافی، شغل دوم و جنبی برای خود انتخاب کرده و می‌کنند، خبرنگاری جایگاه واقعی خود را که همانا گزارش خبرهایی که مسئولین را وادار به واکنش و پاسخگویی نسبت به عملکرد خود و کمک به تقویت سرمایه اجتماعی و مطالبه‌گری در بین افراد جامعه می‌باشد، پیدا نخواهد کرد. 

روز تحلیف

امروز 14 مرداد ماه سال 1400 شاهد مراسمات مختلف با موضوع تحلیف اعضای شورای شهر در اقصی نقاط  کشور بودیم،به عبارتی در این روز  منتخبین مردم در شوراهای شهر و روستا سوگند خوردند که صادقانه و طبق قانون در مسندی که قرار می گیرند برای پیشرفت و اعتلای شهر و روستای محل زندگی خود تلاش کنند. چهار سال گذشته نیز شاهد چنین مراسماتی بودیم. ولی بر اساس گزارشات موجود در سال 1399 تعداد  بیش از 100  نفر از اعضای شوراهای شهر و روستا به دلایل تخلفات مالی گسترده دستگیر شدند‌. یعنی سوگند خود را فراموش کرده و زیر پا گذاشتند. امیدواریم در مراسم تحلیف سال 1404 شاهد پایبندی همه ی اعضای جدید شوراهای شهر و روستا در کل کشور به سوگند خود باشیم. منتظر می مانیم اگر عمری باشد. 

خوزستان با غیرت

خوزستان این روزها به سختی نفس می کشد. بی آبی  و گرمای طاقت فرسا امان هموطنان با غیرت و وطن پرست  خوزستانی را بریده است. البته  خوزستان شهر امتحان پس داده است چرا که روزهای سخت تر از این را در دوران هشت سال جنگ تحمل کرده است.  اعتراضات بحق مردم خوزستان در روزهای اخیر را از اقدامات اغتشاشگران و مزدوران اجیر شده که به دنبال ایجاد خشونت و تفرقه هستند و سلاح بر روی مردم و نیرو های نظامی کشیده اند را می بایست از هم جدا کرد. نکته مهم این قضایا پرداختن به چرایی ایجاد مشکلات مربوط به آب، برق و شرایط زیست محیطی خوزستان است که بنظر ریشه عمده آن  به عدم مدیریت اصولی و عدم نگاه آینده پژوهی مسئولان ملی و محلی به موضوعات فوق الذکر در دهه های گذشته برمیگردد که این روزها متاسفانه به صورت بحران خود را نمایان کرده است. با توجه به ریشه دار بودن مشکلات استان خوزستان می طلبد ضمن اتخاذ راهکارهای کوتاه مدت،میان مدت و بلند مدت از سوی متخصصان امر  با عاملان و مسببان چنین وضعیتی برای مردم جنوب در راستای موضوع ترک فعل قوه قضائیه بدون اغماض برخورد گردد. مردمان خوزستان را در یابیم چرا که مردمان شهر،مردمانی با غیرت،متعهد و متعصب به کشور هستند و به هیچ عنوان تروریست و اغتشاشگر نیستند.  با مردم خودمان مهربان باشیم و با برهم زنندگان آرامش شهر و آنهایی که با اسلحه جنگی به مردم تیر اندازی می کنند ازسوی مراجع ذیربط برخورد قاطع صورت گیرد. صدای تشنه خوزستان را بشنویم و خواسته های بحق شان را عملی کنیم.به امید خوزستانی پرآب و بدون تشنه 

میز و صندلی ریاست

معلوم نیست که چه چیزی در باطن میز وصندلی ریاست نهفته است که اکثر آنهایی که پشت میز و روی صندلی آن قرار می گیرند به یکدفعه رنگ عوض کرده و فراموش می کنند که کی بودند و از کجا به این جایگاه رسیده اند. عقبه خود را کتمان می کنند. بدتر از همه کم کم خدا را نیز از یاد می برند. همکاران را همچون افراد کوچکتر از خود می بینند وبه خود اجازه میدهند که به آنها توهین کنند. خدا را شکر که مسند ریاست عمرش کوتاه است که اگر دائمی بود صاحب میز وصندلی، خودش را جانشین خدا در روی زمین میدانست که در این صورت شاهد برده داری نوین در نظام اداری بودیم. حضرات عمر میز وصندلی ریاست کوتاه است قدر آن را بدانید و صادقانه خدمت کنید. شاید فرصتی برای جبران نباشد. 

یاد یاران

به یاد همکارانی که دیگر در بین ما نیستند و در عجبم که روزگار چه ترفندی بکار می برد که بدون آنکه خودمان متوجه بشویم،زود آنها را   فراموش می کنیم. انگار که اصلا همکارانی بنام قدیری،محب اله زاده،آقاوردی زاده و حسین پور،نداشتیم.علیرغم اینکه میدانیم  ما نیز مثل آنها رفتنی هستیم و حتی زودتر از آنها از یاد خواهیم رفت‌، ولی باز نمی دانم  چرا و به چه دلیل اینهمه برای بدست آوردن جاه و مقام و حفظ آن از هیچ کاری ابا نداریم. به راحتی دروغ می گوئیم،بدگویی می کنیم،غیبت می کنیم،تهمت می زنیم و ظاهر و باطنمان هر روز به یک رنگ در می آید .... انگار که هم خودمان و هم پست و مقامی که به آن تکیه زده ایم برای همیشه مانا و پایدار خواهند بود.بگذریم، ضمن گرامیداشت یاد، نام و خاطرات خوب با آن عزیزان که دیگر در بین ما نیستند‌ امیدوارم با هم مهربان باشیم و مهربان بودن را تمرین کنیم. چرا که همه ی ما به هر شکلی البته بدون ثروت ومقام رفتنی هستیم. بقول مرحوم شهریار:

چالیش آدین گلنده

رحمت اوخونسون سنه

دونیا دا سندن قالان

آخیردا بیر آد اولار 

فرار از میز محاکمه!!

فضای مجازی با توجه به نفوذ در بین کاربران خود در ایران که جمعیت قابل توجهی را شامل میشود با فشار و عکس العمل های همین کاربران،توانست پرونده خود را از میز محاکمه نجات دهد. چرا بجای بستر سازی برای استفاده درست از فضای مجازی که این روز ها به منبع بزرگی برای کسب و کار برای عده ای از بیکاران و حتی شغل دوم برای برخی ها و همچنین ابزار سرگرمی برای بخش قابل توجهی از جامعه تبدیل  شده است را میخواهیم با ایجاد محدودیت ها، برای کاربران آن مشکل و نگرانی ایجاد کنیم. بنظر برای چنین کارهایی با توجه به رشد  َشعور اجتماعی و سیاسی افراد جامعه،  دیگر دیر شده است. علیرغم همه ی اقدامات قهری در سنوات گذشته آیا توانستیم  با دیش های ماهواره و استفاده از ویدئو که امروزه به یک ابزار دکوری در خانه ها تبدیل شده است مبارزه کنیم.  تنها دستاورد این اقدامات سلبی، شد ایجاد بی اعتمادی و نفرت بین مسئولان و مردم. دیش ماهواره را با اجازه و بدون اجازه با وارد شدن به حریم خصوصی مردم جمع کردیم یک ساعت بعد دوباره نصب شد و حالا همین دیش های ماهواره روی بالکن  آپارتمان ها آنهم با تکنولوژی جدید به ما لبخند تحقیر آمیزی میزنند و جالب این است که چند سالی هست که دیگر کسی با آنها  کاری ندارد. تجربه ثابت کرده با توجه به نوع خصوصیات و ویژگیهای باطنی مردم ایران، نمی توان با ابزارهای فشار  همچون قانون، استفاده از نیروی انتظامی و غیره برای استفاده و عدم استفاده از ابزارهای  اجتماعی که در کل دنیا شمولیت دارد،محدودیت و مانع تراشی کرد. هرچند که استفاده از ابزار های اجتماعی همچون ماهواره،اینستاگرام، تلگرام و ... علیرغم مزایا دارای خطراتی برای جامعه از حیث ایجاد جرم و جنایت که نتیجه آن افزایش آسیب های اجتماعی نیز می باشد. ولی راه حل آن حذف و ایجاد محدودیت بر این ابزار ها و شبکه های اجتماعی نیست. هرچند در  دهه های گذشته با توجه به جو حاکم بر جامعه، برای عدم  استفاده از  ویدئو و ماهواره بطور مقطعی این شیوه( اقدامات قهری و سلبی) جوابگو بود. ولی دیگر چنین شیوه هایی همانطور که پیشتر نیز اشاره شد امروزه با توجه به تغییر نسل و همچنین رشد و آگاهی افراد جامعه، کارساز نیست و نخواهد بود.  بهترین راهکار در شرایط کنونی جامعه با لحاظ تمامی جوانب امر استفاده از دانش و تجربیات متخصصین دانشگاهی در این زمینه و همچنین بهره برداری از تجربیات کشور های موفق است.  مهمترین نکته که نباید هرگز فراموش کرد: سخن گفتن شفاف با مردم قبل از هرگونه اقدام در این خصوص که ضرورتی اجتناناپذیر است.بیائید به معنای واقعی کلمه، هوشمند بودن و هوشمندانه عمل کردن را  به افراد جامعه در استفاده از شبکه های اجتماعی آموزش دهیم که در این صورت آسیب ها و خطرات آن در حد محسوسی کاهش خواهد یافت.

"التماس تفکر" 

الگوبرداری از "سامانه معرفی مدیران"

حال که جناب آقای رئیسی ؛ رئیس جمهور منتخب مردمی ، سامانه معرفی مدیران را جهت استفاده از نظرات و پیشنهادات مردم در تعیین اعضای کابینه دولت مطرح و معرفی کرده اند و این کار نیز در نوع خود ایده جدیدی به شمار می آید و بی گمان قضاوت در خصوص آن هم بسته به روزهای آتی است ؛ فارغ از اینکه سامانه مزبور تا چه حد کاربردی و نتیجه بخش باشد ، چه به جاست که  به غیر از تعیین شخص استاندار و مدیران نهاد های انتظامی و امنیتی ؛ در مقیاس کوچک _ به عنوان مثال در تعیین مدیران کل دستگاههای اجرایی استان ها _ نیز می تواند الگوی موثر و کارآمدی باشد . به این ترتیب که کارکنان دستگاههای اجرایی ، فرد یا افراد مورد نظر خودشان را که توان مدیریت مجموعه را در او می بینند ، در سامانه ای تعیین و به او رای دهند . صد البته برای اثر بخشی بیشتر هم در صورت تصویب کلیات آن می شود آئین نامه و دستورالعمل اجرایی ویژه ای از سوی سازمان اداری و استخدامی کشور تعیین و ابلاغ گردد . که در صورت اجرایی شدن انتخاب مدیران دستگاههای اجرایی استان به این شیوه، قریب به یقین شاهد اثرات رو به رشدی خواهیم بود من جمله :

1- توجه به تخصص گرایی صرف در انتخاب مدیران.

2- جلوگیری از ورود افراد خارج از مجموعه به سازمان.

3-کاهش تخریب ، بدگویی و چاپلوسی در درون سازمان.

4-کاهش لابی گری ها و باند بازی در خارج از سازمان

5-تحرک و پویایی در بین کارکنان که اشتیاق پست مدیرکلی در سر دارند.

6-کاهش بی نظمی و کم کاری در سازمان.

7-افزایش خود کنترلی مدیران کل از طریق کارکنان سازمان.

8-افزایش ارتباطات و رفتارهای خوب و سازنده در درون سازمان.

9-کاهش تنش ها و رقابت های ناسالم درون سازمانی.

کلام آخر ؛  با عنایت به اینکه در سطح کلان مدیریتی مملکت به عنوان یک کشور دموکراتیک ، روی کار آمدن افراد برای تصدی پست های ارشد و تاثیر گذار با رای مستقیم مردم و از طریق انتخابات آزاد میسور است ؛ چه ایرادی دارد که انتخاب مدیران دستگاههای اجرایی در سطح استانها نیز از طریق الگوبرداری از " سامانه معرفی مدیران " آقای رئیسی ، صورت پذیرد .

امیدواریم این ایده نو در نطفه خفه نشده و عملیاتی گردد . هم در سطح مدیران ارشد کشوری و هم در سطوح اجرایی و عملیاتی استانها .

ان شاء ا ....

جناب قالیباف:

1- اگر در سال 1405 ثبات اقتصادی به کشور بازگشت و سفره و سطح زندگی مردم سرو سامان و به آرامش رسید در این صورت انتظار میرود برای تمامی اعضای هیات دولت قبلی به دلیل ترک فعل و انجام ندادن کامل وظایف شان توسط دادستان کل کشور به منظور دفاع از حقوق عامه،اعلام جرم گردد. چرا که به نظر جنابعالی، میشد در 5 سال گذشته در کشور با اتکاء به ظرفیت های داخلی و با همان شرایط تحریمی، کاری انجام داد که دولت قبلی آن را به دلیل اهمال کاری انجام نداده است. این یعنی ترک فعل که جرم محسوب میشود و باید با آن برخورد گردد.

2- جناب قالیباف اگر خدای نکرده اقتصاد کشور، زندگی و معیشت مردم در 5 سال آینده بهبود نیافت در آن زمان تکلیف چیست؟ باید دوباره 5 سال دیگر منتظر بهبود وضعیت اقتصادی، کشور بمانیم.

جناب دکتر بنظر شما خسارات مالی،روحی و   روانی که بر اثر همین وعده وعید های مسئولانی همچون شما به ملت داده میشود و عملی نمی گردد، چه زمانی جبران خواهد شد!!!! ضمنا شاخص های اقتصادی که  تحت تاثیر تغییرات گسترده و لحظه ای جریانات سیاسی، اجتماعی و نظامی  داخل و خارج کشور مدام در حال تغییرند، بنظر شما آن شاخص ها کلان که در حال حاضر از وضعیت خوبی برخوردارنیستند تا 5 سال و 10 ساله آینده ثابت خواهند مانند تا کشور به وضعیت قبل 5 سال آنها برسد؟ الله اعلم.  ولی با این حال به رسم عادت باز منتظر 5 سال آینده می مانیم. چرا که چاره ای جزء این نیست!!!!!