-آيا سهم اين «کاستن از اضافه کار کارمندان» از مجموع هدررفت‌هاي پيدا و پنهان بودجه‌ها، آنقدر هست که هزينه اي به اندازه بر هم زدن آرامش نسبي قشر مهمي‌از جامعه و پيامدهاي اخلاقي- اجتماعي آن در جامعه را توجيه کند؟-آيا شايسته تر آن نيست که سعي شود هدر رفت‌هاي منابع کشور و بودجه دولت از سرچشمه بسته شود و کسي چشم به اين «آب باريکه‌هاي اميد و حيات مردم» - که اين روزها توانشان در سيراب کردن کوير نيازهاي زندگي کمتر از پيش شده است - نداشته باشد.-

آيا دولت «در راستاي مديريت منابع خود که با توجيه جلوگيري از هدر رفت منابع صورت گرفته است» نمي‌توانست به راهکاري جز کاهش مزاياي کارمندان خود بينديشد؟ و آيا با اين کاستن از حقوق و مزاياي کارمندان، مشکل ناهدفمندي منابع دولت و هدر رفت آنها برطرف خواهد شد؟

-آيا زيباتر آن نيست که در شرايط کنوني، به جاي ايجاد زحمت براي کارگران و کارمندان، به دستگيري از آنان و جلب رضايت قلبي و همدلي بيشترشان پرداخته شود و آنگاه از آنان انتظار رود که همچون هميشه تمام توانشان را به کار گيرند و در پرتو ايثار و مجاهدت و تلاش خود، چشم همه جهانيان را بار ديگر بر عبور سالم و عزتمندانه «مردم ايران زمين» از گردنه صعب ديگري خيره نمايند؟